Czy pomoc z sieci uratuje kobietę przed samobójstwem?

Jagoda wyszła za mąż dziesięć lat temu za Andrzeja, choć czuła, że chyba nie powinna nigdy zakładać rodziny. Jednak stało się, że szybko zaszła w ciążę i na swój sposób pokochała Andrzeja, który by za nią wskoczył w ogień, bo tak był w nią zapatrzony.

Wiedziała podskórnie, że to małżeństwo nie może się udać ze względu na jej przeszłość, która do różowych nie należała i słaby charakter. Szybko jej matka rozeszła się z mężem, który ją bił jak mokre żyto, a w związku z tym straciła zdolność do utrzymania domu i wychowywania swojego dziecka. Oddała ją więc na wychowanie do babci na pięć długich lat, a sama wciąż szukała nowego partnera na życie i zapomniała o swoim dziecku.

Jagodzie nie brakowało u babci niczego oprócz matki. Babcia była bardzo surowa i dużo od niej wymagała i zapominała, że tak małe dziecko potrzebuje dużo czułości i bliskości osoby starszej. Babcia dała jeść, ubrała, ale Jagoda tęskniła za matką, bo matka, to matka. Niestety, ale matka ponownie wyszła za mąż i wzięła sobie do domu następnego alkoholika, z którym zasiadała do stołu, a Jagodę zabierała do siebie od wielkiego dzwonu, kiedy miała przypływ miłości do córki.

Kiedy babcia poważnie zaczęła chorować, to nie było wyjścia i Jagodę zabrała matka do domu i mówiła jej, że stworzą wreszcie prawdziwą rodzinę i będą szczęśliwi. Ojczym pił na umór i nie pracował, a więc matka od rana do wieczora zarabiała grosze, aby mieć na picie męża i na to by mogła cokolwiek do garnka włożyć.

Jagoda z kluczem na szyi bardzo często wolała siedzieć na podwórku z rówieśnikami niż być w domu z zapijaczonym ojczymem, który leżał w łóżku nie nie wiedział, co się wokół niego dzieje. Jagoda była dla niego niczym i nigdy o nią nie zadbał i się nie zainteresował, bo była dla niego jak powietrze. Jakże często siedziała głodna w zimnym domu, w którym dopiero napaliła matka, kiedy wróciła, a często było to późną nocą.

Jagoda rosła w takim domu bez miłości i dobrego słowa, a była świadkiem, kiedy dorośli wyklinali na siebie i szyby leciały z futryn drzwiowych, a policja była częstym gościem.

To był koszmar dla Jagody i nie miała dokąd uciec, a kiedy ojczym zaczął ją molestować, to tego było już za wiele dla młodej dziewczyny.

Uciekła do rówieśników, gdzie alkohol i narkotyki były na porządku dziennym. Brała wszystko i wąchała wszystko popijając to alkoholem i był to w jej życiu bardzo intensywny okres. Czuła się wolna i szczęśliwa, z daleka od nieudolnej matki i molestującego ojczyma. Nikt jej nie szukał i nikt nie ingerował w jej życie, a ona ćpała coraz więcej i więcej.

Upominała się o nią tylko szkoła, ale ona wagarowała i miała w nosie naukę, bo narkotyki ją całkowicie uzależniły i wolała siedzieć z innym na melinach, aby czuć się przez nich akceptowaną. Pieniądze na narkotyki zdobywali różnymi sposobami, a i kradzieże też były, w których i ona brała udział. Zdobycie działki to było dla niej najważniejszym celem w życiu.

Pewnego dnia przedawkowała i ktoś wezwał ze strachu karetkę pogotowia. Zabrano ją do szpitala, a potem trafiła do Monaru, ale po tygodniu udało się jej uciec i wróciła dalej do swojego świata. Kiedy zauważyła, że narkotyki to za mało, zalewała je denaturatem i tak szybko znów trafiła, ale tym razem do psychiatryka, gdzie przeszła gruntowny detkos, który o mało jej nie zabił, bo potrzeba ćpania była wciąż silna.

Po pół roku już zdrowa i oczyszczona wróciła do życia, a skończywszy 18 lat, znalazła pracę w szkole jako sprzątaczka i postanowiła, że skończy szkołę, bo pragnęła żyć inaczej, lepiej i uczciwiej niż jej matka.

Wynajęła niewielką, skromną kawalerkę, ale czuła się bardzo samotna. Nie raz chciała wrócić do dawnego towarzystwa i zaćpać się ponownie, ale w tym czasie poznała Andrzeja, który wiedział o jej dzieciństwie i dylematach z narkotykami.

Andrzej obiecał, że nigdy jej nie opuści i będzie z nią i  pomoże uporać się z demonami. Urodziła się córeczka, a za dwa lata kolejne dziecko i tak stali się rodziną, która walczyła z biedą i niedogodnościami lokalowymi, ale byli szczęśliwi, bo byli razem.

Postanowili, że Andrzej pojedzie za granicę, by zarobić więcej pieniędzy na lepszy dom i lepszą przyszłość. Jagoda się na to zgodziła, bo też pragnęła wygodniejszego życia z myślą o swoich kochanych dzieciach.

Pojechał, a ona borykała się sama ze wszystkim. Choroby dzieci, pierwsze kroki i ząbkowania, to wszytko było bez udziału Andrzeja. Przysyłał niezłe pieniądze i niczego Jagodzie nie brakowało, oprócz miłości mężczyzny i wsparcia. Było jej ciężko strasznie i nie wiedziała jak dalej sobie z tym wszystkim poradzi. Zasypiała sama i budziła się sama i zaczęło ją ciągnąć do ćpania, ale przecież nie mogła, bo kochała swoje dzieci.

Aby zniwelować poczucie pustki i samotności każdego wieczora piła butelkę wódki, a więc kładła się pijana i wstawała na kacu i tak przeleciał jej rok bez męża, ale w towarzystwie flaszki. Trzeźwiała kiedy Andrzej przyjeżdżał do domu i jakoś zdołała to ukryć.

Alkohol sprawił, że wpadła w depresję i poszła do psychiatry, ale nie zdradziła, że pije i tak od tej pory mieszała tabletki z alkoholem, co skutkowało mieszanką wybuchową. Czuła się coraz bardziej źle, ale nie chciała by odczuły to jej kochane dzieci. Na ile mogła, to o nie dbała i niczego im nie brakowało – w zasadzie i tak uspokajała swoje poczucie złej matki, która nadużywa alkoholu.

Jagoda szuka wsparcia na forach i pyta anonimowych ludzi, jak ma dalej żyć, bo codziennie myśli o samobójstwie, bo już nie wyrabia, a depresja ją zabija. Budzi się zlana potem, bo widzi siebie  powieszoną na linie w piwnicy.

Jak myślicie, czy anonimowi ludzie dadzą jej wsparcie? Czy to rozsądne szukać pomocy w sieci, zamiast szukać jej u lekarzy i psychoterapeutów? Oby nie było za późno!