Udało mi się ocalić parę dokumentów mojej, zmarłej Mamy, które były przeznaczone do spalenia.
Jestem sentymentalna i takie pamiątki mają dla mnie wartość wspomieniową i historyczną, a więc dlatego je ocaliłam.
Powyżej jest zaświadczenie o pracy mojej Mamy w Łodzi – w Zakładzie Przemysłu Dziewiarskiego, w którym pracowała przez dwa lata, a potem wyszła za mąż i to był początek mnie, gdyż dwa lata potem się urodziłam.
Mama na zawsze opuściła swoje, rodzinne miasto i pojechała w świat za mężem i nigdy do Łodzi nie wróciła.
Wiem z opowiadań, że często szła ulicą Piotrkowską, która wyglądała na kolorowej widokówce tak:
Jednak chcę napisać o czym innym.
Wzięłam ten 64 – letni dokument do ręki i od razu zauważyłam jakim pięknym i kształtnym pismem został wypełniony i już nie raz zauważyłam, że kiedyś ludzie pisali z wielką starannością, co przez lata zanikło!
Mam parę zdjęć z tamtych lat i na odwrocie opisy są także wypełnione pięknym pismem, które zachwyca.
Być może, to wynika z faktu, że kiedyś dzieci uczyły się kaligrafii pisanej stalówką i atramentem, a może po prostu nauczyciele zwracali na to baczną uwagę.
Ja w młodości pisałam bardzo ładnie i w rodzinie się mówiło, że piszę tak jak mój wujek i to po nim odziedziczyłam charakter pisma.
Nigdy nie umiałam pisać szybko i dlatego robienie notatek w szkole było dla mnie trudne, bo nie radziłam sobie z bazgraniem.
Moje pismo jest proste, bez zakrętasów, zawijasów i ozdobników, a moje zeszyty szkolne były bardzo porządne za co byłam chwalona.
Niestety, ale teraz z racji wieku moje pismo się popsuło, gdyż nie ćwiczę, a i okulary na nosie robią swoje.
Od kilku lat piszę przecież na klawiaturze, tak jak obecnie większość ludzi na tym Globie i dlatego nie wyrabiają sobie osobistego charakteru pisma.
Sms-y, telefony, tablety, laptopy, to powoduje zanik manualnego pisania i wyrabiania sobie ręki.
Mijały lata i dzieci dorwały się do długopisów – lekkich w pisaniu i przyjemnych i wydaje mi się, że ta rzecz nie sprzyja temu, by wyrobić sobie swój, indywidualny charakter pisma.
Poniżej podałam, aby każdy mógł sprawdzić swój charakter pisma i prawodpodobnie grafolog potrafi z naszego pisania wyczytać 5 tysięcy cech naszej osobowości – niesamowite!
Sprawdź, co mówi o tobie twoje pismo.
Business Insider rozmawiał z Kathi McKnight, znaną ekspertką od grafologii, która zdradziła, że analizując tylko pismo, można wskazać 5000 cech osobowościowych piszącego. Poniżej przykłady tego, czego możemy się dowiedzieć z pisma. Należy zaznaczyć, że są to tylko przykłady i nie sprawdzają się w każdym przypadku. Analiza grafologiczna to żmudny i długi proces. Ale jeśli macie chwilę czasu, warto odłożyć na moment smartfona czy myszkę i sprawdzić, co może mówić o nas nasze pismo. Wystarczy napisać jedno zdanie.
Wszystkie litery wychodzące spod naszej ręki tworzą razem nasz niepowtarzalny charakter pisma, który określa kim jesteśmy. Ale, czy można poznać osobowość człowieka badając jego pismo? Odpowiedź jest prosta – tak. Jednak potrzebna jest do tego wiedza z zakresu grafologii czyli psychologicznej analizy pisma.
Charakter pisma może zdradzić czy jesteśmy pewni siebie, czy raczej skryci i nie bardzo wierzący we własne możliwości. Czy mamy konkretne cele życiowe czy też żyjemy z dnia na dzień.
Poniżej przedstawiamy, jak zgodnie z zasadami grafologii zbadać własne pismo:
1. Pismo pochylone:
A. W prawo: Osoba ta jest otwarta na otaczający ją świat i innych ludzi, lubi nawiązywać nowe kontakty. Jeśli litery są bardzo mocno pochylone w prawo, mogą świadczyć o namiętności, silnym charakterze oraz skłonnościach przywódczych.
B. W lewo: Jeżeli osoba jest praworęczna, a jej pismo przechyla się na lewo, może to być oznaką buntu. Osoby pisząc tym stylem lubią podkreślać swoją inność, oryginalność.
C. Proste (bez pochylenia): Świadczy o zgodzie z obowiązującymi przepisami. Osoby piszące w ten sposób kierują się logiką. Trzymają emocje na wodzy. Mogą być jednak niestałe uczuciowo.
D. Mieszane: Świadczy o chwiejności charakteru. Osoby wiecznie niezdecydowane i kapryśne.
2. Wielkość liter:
A. Duże: Typowe dla osób śmiałych i dynamicznych. Osoby piszące litery w ten sposób mają silną osobowość, są towarzyskie i lubią znajdować się w „świetle reflektorów”.
B. Małe: Osoby które piszą małe litery łatwo się koncentrują. Mają tendencje do bycia nieśmiałymi i analizowania samego siebie.
C. Przeciętnej wielkości: Osoby zrównoważone i łatwo przystosowujące się do otoczenia (elastyczne).
D. Różnej wielkości: Osoby o artystycznym usposobieniu.
3. Szerokość liter:
A. Szerokie: Mówi o otwartości na otoczenie, towarzyskości.
B. Wąskie: Charakteryzuje osoby opanowane i ostrożne.
4. Odstępy między wyrazami:
A. Duże: Charakteryzuje osoby ceniące sobie samotność. Osoby te w ten sposób (poprzez duże odstępy miedzy wyrazami) informują, że potrzebują dla siebie „więcej przestrzeni”.
B. Małe: Osoby zawsze skore do pomocy. Potrzebujące bliskości innych.
5. Jeżeli litery górnego poziomu (l, t, h, itp.):
A. Sięgają wysoko ku górze: Cechuje to osoby ambitne. Jeśli litery te są przesadnie wysokie, oznacza to zbyt wysoko postawioną sobie poprzeczkę.
B. Są proporcjonalne w porównaniu do liter dolnego poziomu: Oznacza to, że ktoś lubi wszystko analizować i w rozsądny sposób korzystać z wyobraźni. Jeżeli osoby piszą takie litery jak np. „l” robiąc u góry szeroką pętelkę, oznacza to, że mają tendencję do wymyślania różnych oryginalnych rzeczy.
6. Jeśli litery dolnego poziomu (g, y, j, itp.) mają ogonki:
A. Proste: Oznacza to niecierpliwość w zakończeniu wykonywanego zadania.
B. Niedomknięte, w kształcie łuku: Oznaczają unikanie konfrontacji i agresji.
C. Napisane mocno i domknięte, tworzące pełną pętelkę: Oznacza to duże pokłady energii, zmysłowości i zdolności do zarabiania pieniędzy.
D. Napisane lekko i domknięte w pełną pętelkę: Oznaczają potrzebą bezpieczeństwa.
E. Mające różne kształty: Oznaczają niestabilność emocjonalną.
7. Litery środkowego poziomu (a, c, e, itp.)
(Litery środkowego poziomu reprezentują ego danego człowieka. Dzięki nim uzyskuje się informacje jak dana osoba zachowuje się i co odczuwa przebywając w miejscach publicznych).
Istotnym elementem charakteryzującym daną osobę jest krzywa, wzdłuż której układają się litery środkowego poziomu:
A. Litery położone na łuku zagiętym ku górze: Litery środkowego poziomu w każdym wyrazie coraz bardziej unoszą się ku górze tworząc kształt wklęsłego łuku. Osoby piszące w ten sposób są godne zaufania, lojalne. Jeśli zechcą mogą być również uparte i skryte.
B. Litery położone na łuku zaginającym się w dół: Litery tworzące poszczególne wyrazy wyginają się w łuk wypukły, opadający przy końcach. Osoby o takim charakterze pisma lubią służyć innym pomocą i angażować się w różne sprawy.
C. Litery na prostej lub pod katem: Litery w wyrazach nie są wygięte w łuk, ale ułożone wzdłuż nachylonej ku górze lub ku dołowi prostej. Taki charakter pisma jest typem analitycznym, oznacza osoby dociekliwe. Osoby te również na ogół nie przejawiają cech opiekuńczo – wychowawczych. Natomiast idealnie pasują do pracy nad różnego rodzaju projektami biznesowymi.
D. Litery na krzywej w kształcie fali: Jest to mieszanka pozostałych form i przeważnie charakteryzuje osoby dojrzałe umysłowo i z dużym zapasem umiejętności. Osoby takie potrafią dostosować się do każdej sytuacji.
8. Kropka nad „i” :
Miejsce postawienia kropki ma zdaniem grafologów znaczenie i mówi wiele o wyobraźni, zasobach pamięci i ewentualnej nerwowości.
A. Kropka wysoko w górze: Oznacza bogatą wyobraźnie.
B. Kropka po prawej stronie: Charakteryzuje osoby nerwowe i niecierpliwe.
C. Kropka po lewej stronie: Oznacza skłonność do analizowania wszystkiego, ostrożność, rozpamiętywanie przeszłości.
D. Kropka okrągła: Często dotyczy osób zainteresowanych głównie sobą, świadczy także o naturze artystycznej.
E. Kropka w kształcie pionowej kreski: Charakteryzuje osoby, które bardzo silnie oddzielają swój wewnętrzny świat od zewnętrznego.
F. Brak kropki: Sugeruje lenistwo i nieuporządkowanie.
9. Margines:
A. Lewy (odpowiada zachowaniom zewnętrznym człowieka):
Równy – Osoba zdyscyplinowana i silna.
Szeroki – Osoba tolerancyjna i hojna.
Wąski – Osoba oszczędna i niepewna swojej przyszłości.
Falujący – Osoba niezdecydowana, często wykorzystywana przez innych.
Rozszerzający się ku dołowi – Osoba skłonna do trwonienia pieniędzy, impulsywna.
Zwężający się ku dołowi – Osoba bojąca się ryzyka.
B. Prawy (odpowiada zachowaniom wewnętrznym):
Szeroki – Osoba niepewna, niewierząca we własne możliwości, nieśmiała.
Wąski – Osoba skłonna do przemyśleń, marzycielstwa.
C. Górny: Jeżeli forma danego tekstu nie wymaga pozostawienia górnego marginesu, a piszący i tak go zrobił, można to interpretować jako chęć pozostawiania miejsca dla kogoś ważniejszego. Jeżeli górnego marginesu nie ma, być może piszący chce podkreślić swoja wartość.
10. Siła z jaką naciska się długopis podczas pisania:
A. Duża: Oznacza zaangażowanie i traktowanie rzeczy na poważnie. Jeżeli natomiast nacisk jest zbyt mocny, dana osoba może być bardzo spięta i reagować na wszystko, jako na przejaw krytyki pod jej adresem. Takie osoby są bardzo impulsywne i zdarza się, iż najpierw reagują, a potem myślą.
B. Mała: Oznacza wrażliwość na otoczenie i empatię w stosunku do innych. Może również oznaczać brak sił witalnych, jeśli nacisk jest nierówny.
Źródło: tipy.pl oraz serwis grafologiczny
Z literatury pamiętam, że staranne pismo predysponowało do podjęcia pracy kancelaryjnej (czy innej biurowej, gdzie trzeba było wystawiać lub przepisywać dokumenty), więc ładne pismo było szansą na znalezienie posady dla tych, którzy nie mogli sobie pozwolić na dalszą naukę. Ciekawe uwagi o charakterze pisma i osobowości, myślę, że w dużej mierze trafne.
Cieszę się, że tutaj zajrzałam. Pozwolisz, że będę obserwować Twój blog. Pozdrawiam, Dagmara 🙂
PolubieniePolubienie
Dagmaro dziękuję za taka opinię 🙂 Nie wiedziałam o tym. Zapraszam częściej i dziękuję z pochwałkę 🙂
PolubieniePolubione przez 1 osoba
Kiedyś był nawet przedmiot KALIGRAFIA. Współcześnie dominuje testomania, więc nie ma kiedy nawet trenować pisma. Z tych wskazówek grafologa można sie wiele dowiedzieć…
PolubieniePolubienie
Jotko w punkt !
PolubieniePolubienie
Grafolog może co najwyżej stwierdzić, czy dane pismo należy do tej samej osoby i takie ekspertyzy są używane w sądach. To wszystko. To, że można z pisma wyczytać cechy charakteru jest mitem, niestety wspieranym przez wikipedię. W rzeczywistości trafność wnioskowania cech charakteru z pisma jest taka sama jak trafność horoskopów i w takim sensie grafologia jest pseudonauką nie popartą żadnymi badaniami 🙂
PolubieniePolubienie
Świechno zawsze mnie sprowadzasz na ziemę ha ha
Ja tam sobie wierzę, że z pisma można odczytać charakter człowieka!
PolubieniePolubione przez 1 osoba
😀 😀 Oj, nie zawsze. Mam nadzieję, że to Cię nie zniechęca do mnie (za bardzo). No ale w takim razie sagulo, co by wynikało z tego, że mam kilka różnych charakterów pisma, w tym jedno identyczne z pismem mojej mamy do której osobowościowo w ogóle nie jestem podobna? Jeśli chodzi o testy osobowości to takim niezłym jest NEO-FFI. Testy projekcyjne, które wspiera grafologia, są po prostu szarlatanerią i można w nie wierzyć, natomiast nie warto za nie zapłacić ani centa. Za darmoszkę i dla rozrywki jak najbardziej ;p
PolubieniePolubienie
Świechno lubimy się trochę, a więc spoko. Dlaczego więc śledczy często powołują grafologa, by pomógł rozwikłać jakąś sprawę. Grafolog też stwierdził, że Wałęsa to nie TW Bolek ha ha
PolubieniePolubione przez 1 osoba
Ludzie nie siląc się na podrabianie mają jakieś cechy charakterystyczne swojego pisma, są one niewielkie, ale wykształcony grafolog może z dość dużą pewnością (chociaż pewnie nie stuprocentową) stwierdzić, czy dwa teksty pisała ta sama osoba. Ale nie ma to nic wspólnego z ocenianiem charakteru osoby.
PolubieniePolubienie
Ja wierzę jednak, że specjalista jest w stanie ocenić charakter piszącego, ale takich ludzi z takimi umiejętnościami jest niewiele i są cenieni. 🙂
PolubieniePolubione przez 1 osoba
Nie ma sprawy. Muszę Ci jednak powiedzieć, że czary mary z charakteru pisma to nie jest coś na czym tego typu „grafolodzy” kokosy robią wśród psychologów akademickich 🙂 Z pewnością wybierają inny target w społeczeństwie.
PolubieniePolubienie
Mylisz się. Min. na podstawie grafologii powstał Test Drzewo K.Koha, wystandaryzowany i powszechnie stosowany. Jeden z najlepszych testów osobowościowych.
PolubieniePolubienie
No teraz to będę się bał dać komukolwiek, cokolwiek w formie odręcznie pisemnej. Od razu dowiedzą się o mnie wszystkiego! 🙂
PolubieniePolubienie
ha ha ha dobre!
PolubieniePolubione przez 1 osoba
Też mam takie pamiątki po rodzicach. I naprawdę wiele o nich mówią. Oczywiście, nie wszystko 🙂
Co do kaligrafii…I mój ojciec i matka uczyli się jej w takim samym wymiarze. Mama pisała bardzo czytelnie, ojciec zupełnie nieczytelnie, nawet dla siebie samego 🙂 Chyba nie wszystkiego można się wyuczyć.
PolubieniePolubienie
Szarabajko masz rację, że takie dokumenty mówią wiele o naszych przodkach i rdzicach. Pisanie mamy w genach i nie każdy może wyćwiczyć sobie piękne literki 🙂
PolubieniePolubienie
Na przestrzeni lat mój charakter pisma z pięknego zmienił się na bazgroły. Starałam się do któregś przez ciebie przedstawionych pism, dopasować. Nie sposób. Masz rację że, klawiatura pisze równiuśkie piękne literki i nasze palce odzwyczaiły się od długopisu czy nawet ołówka, nie mówiąc o piórze. Czasami robię notatki na kartce, długopisem. Oczywiście odczytać to się da ale….chyba tylko ja to potrafię. Pamiętam tatusia siedzącego przy dużym stole kuchennym, piszącego piórem w książce blokowej. Był blokowym tzn. prowadził księżkę meldunkową całej dzielnicy. Pamiętam to piękne pismo z zakrętasami.
To należy do historii. Warto takie dokumenty zachować, na pamiątkę, tylko kogo to będzie interesować, kiedy nas nie stanie.
PolubieniePolubienie
Krysiu piękny komentarz – dziekuję 🙂
PolubieniePolubione przez 1 osoba
Jak piszę powoli to nawet ładnie mi to wychodzi,ale jak muszę coś szybko zapisać to moja kaligrafia przypomina tą z recept lekarskich 🙂 Podejrzewam że moje pismo mówi to co sam twierdzę od dawna, że jestem marudnym, upartym kretynem 🙂
PolubieniePolubienie
Nie oceniaj się tak Stasiu, bo jesteś inteligentnym, wrażliwym człowiekiem!
PolubieniePolubione przez 1 osoba
Dzięki wielkie.
PolubieniePolubienie
Bardzo ciekawe zagadnienie.
Zawsze miałam duże i wyraźne pismo i wszyscy pozyczali ode mnie zeszyty 🙂 W sumie fajnie byłoby głębiej wejść w temat i dowiedzieć się czegoś o sobie 🙂
PolubieniePolubienie
Joanno proszę i można w sieci znaleźć więcej materiału.
PolubieniePolubienie
No to nasze babcie musiały się znać! Moja babcia też tam pracowała, ale w 1954 r. była już etatową v-ce przewodniczącą związków zawodowych.
A dokumentów nie wyrzucaj. Przy odzyskiwaniu praw do jednej z nieruchomości, gdzie było kilkoro spadkobierców, najważniejszym dowodem w sądzie stały się … pokwitowania z lat 1928-1934 „za wywóz śmieci”. Miałem je wyrzucić już w latach 80′ ub.w., po śmierci mojej babci (tej drugiej), a tu nagle taka niespodzianka. Sąd jednoznacznie uznał, że jest to najważniejszy dowód, bo przecież osoba nie poczuwająca się właścicielem kamienicy nie będzie płaciła rachunków, które jej nie dotyczą.
PolubieniePolubienie