Azja i Europa – dwa różne światy!

Oglądałam niedawno powtórkę programu podróżniczego Martyny Wojciechowskiej pt. „Kobieta na krańcu świata”

Martyna wybrała się do Japonii i pokazała uliczną modę w Tokio i sobie tak pomyślałam, że warto o tym skrobnąć.

Minister Edukacji w Sejmie wrzeszczał, że nie dopuści w szkołach do żadnej seksualizacji dzieci i młodzieży.

Obwinia nauczycieli, że źle wychowują nasze dzieci i są one w szkołach moralnie psute i on na to absolutnie nie pozwoli!

Panoszenie się ze swoją orientacją seksualną także będzie zabronione, a więc najchętniej wbili by uczniów z powrotem w mundurki z białymi kołnierzykami z tarczą na rękawie, aby dzieciaki nie różniły się między sobą!

Najchętniej by wprowadzili do szkół wychowanie tylko przez kościół, a o etyce trzeba zapomnieć i o wychowaniu w rodzinie także!

Ma być ciemnota i nie ma mowy o postawach indywidualnych, bo wszystko ma być tak jak ten ciemnogród sobie wymyślił.

Napuszczanie na LGBT tak jak na Węgrzech powoduje wykluczenia, a także samobójstwa, bo ludzie boją się ujawiniać.

W rodzinie Premiera Morawieckiego jest gej, a jest to jego siostrzeniec i Anżej krzyczył, że to nie ludzie, a ideologia!

Niech te ćwoki jadą do Japonii i zobaczą, co pokazała Wojciechowska.

Dzieci i młodzież mają swoją uliczną modę i aż kapie z nich seks.

Te wszystkie ubrania koronkowe, kokardki, spineczki, falbanki tylko rozbudzają wyobraźnię męską tak sobie myślę.

Ciekawa jestem jak by ten rząd reagował na taką modę i co by się działo w Sejmie.

Tekst poniższy jest z bloga i podałam na samym początku link do niego!

Japońskie style

http://azjatycki-swiat-po-azjatycku.blogspot.com/2014/05/japonskie-style_10.html

 „Mówi się, że Japonia rządzi się swoimi prawami.

Można to zobaczyć między innymi przez styl ubierania się japońskich nastolatek.

Nie ukrywajmy, jest on nieco różny niż nasz a każdy ma wobec niego mieszane uczucia.

Jedni inspirują się nimi nawet w codziennych stylizacjach, inni woleliby na to nie patrzeć.

Przyznam, że niektóre są naprawdę zbyt ekstrawaganckie ale kraj kwitnącej wiśni ma to do siebie, że jego społeczeństwo lubi się wyróżniać.

Nie tyczy się to oczywiście wszystkich ale wszędzie znajdzie się ktoś, kto będzie chciał być oryginalny będąc jednocześnie taki sam jak inni.

  W skrócie Japan Fashion, z którą miał styczność każdy kto mniej lub bardziej interesuje się Azją. (Nie mylić z cosplay’em)

Lolita i jej odmiany

  Kobiety reprezentujące styl lolit najczęściej odwołują się do czasów wiktoriańskich.

Biała cera, rozjaśniane nawet do blond włosy, falbanki to wręcz podstawa.   

      Do jednych z najpopularniejszych rodzajów lolit należy Sweet lolita. 

Charakteryzuje się ona, jak wskazuje nazwa, słodkimi rzeczami.

Jasne, pastelowe kolory, urocze sukienki, fryzury i dodatki.

Oczywiście nie może zabraknąć różu, który sam w sobie jest podstawą Sama idea sweet lolity to powrót do dzieciństwa, dlatego na strojach można znaleźć wiele kokardek, motywów z bajek oraz innych uroczych akcesoriów.

 *~~~~*
        Przeciwieństwem Sweet lolity jest Gothic lolita. Ta odmiana jest w sumie taka sama jak poprzednia, jednak dominują w niej ciemne kolory. Najczęstsze barwy to czerń i biel, chodź od czasu do czasu wkradają się granatowe lub bordowe akcenty. Wzorowana jest bezpośrednio na modzie wiktoriańskiej. Najczęstszymi dodatkami są kapelusiki i parasolki, oczywiście czarne.Makijaż jest również „przydymiony” a włosy pozostają zwykle czarne, choć w niektórych przypadkach są śnieżnobiałe.

*~~~~*

         Bittersweet lolita łączy w sobie zarówno styl sweet jak i gothic lolit. Stroje są najczęściej czarne, za to dodatki typowe dla słodkiego stylu.

*~~~~*

         Kolejną odmianą jest Punk lolita. Cechują ja głównie dodatki takie jak łańcuchy, krawaty czy ćwieki. Dominują kolory czarny i czerwony. Najprościej można powiedzieć, że to punk pomieszany z modą wiktoriańską.

*~~~~*

         Classic lolita tym razem inspiruje się modą europejską. Jest to styl bardzo kobiecy i jednocześnie na swój sposób skromny. Dominują motywy proste oraz kwiatowe. Jednym z akcesoriów są ozdoby głowy, takie jak kokardy czy kapelusze. Wszystko utrzymane jest zwykle w beżowych odcieniach i jasnej kolorystyce. 

*~~~~*

         Biel dominuje w stylu Shiro lolita. Rzadko zdarza się aby można było dostrzec w ich strojach jakikolwiek inny kolor. Typowym dodatkiem tak jak przy Gothic lolita jest parasol.

 

*~~~~*

         Czerń, czerń, czerń. To właśnie charakteryzuje przedstawicielkę Kuro lolit. Sytuacja jest taka sama jak w przypadku shiro lolity jednak tu mamy wszystko czarne. 

*~~~~*

         Któż z nas nie zna Usagi Tsukino – głównej bohaterki popularnego w Polsce Anime o tytule „Sailor Moon” ? Jest ona idealną reprezentantką Sailor lolit. Główne kolory to biel, czerń oraz granat. Barwy są łączone dowolnie lecz najważniejszy jest motyw marynarski. Marynarskie czapki, kotwice oraz apaszki są mile widziane w tych strojach. Większość japońskich mundurków szkolnych jest wzorowana właśnie na tym stylu.

 
*~~~~*

         Czy to francuska pokojówka ? Nie, to tylko Meido lolita ! Po czarnej sukience i białym fartuszku można rozpoznać przedstawicielkę Meido. Niektóre japońskie kafejki zatrudniają młode dziewczyny aby obsługiwały klientów właśnie w tych strojach.

*~~~~*

         Księżniczka w tych czasach ? Ty również możesz się nią poczuć, gdy wybierzesz strój Hime lolity. Kobiety te, próbują być iście królewskimi damami. Bogato zdobione suknie, starannie wykonane fryzury no i oczywiście najważniejsze – mała korona, bądź diadem.

 
*~~~~*

Jest też coś dla panów, a mianowicie styl Kodona lolita. Można to nazwać czarno-białą arystokracją. Jednym z ważniejszych dodatków jest cylinder, niczym u Abrahama Lincolna.

*~~~~*

         Jest jeszcze wiele odmian lolit ale nie chcę was nimi zanudzać dlatego przejdę do nieco innych rzeczy

Visual Kei

       Styl, który można powiedzieć, wynurzył się z muzyki. Swój początek ma wraz z powstaniem takich japońskich zespołów jak X JAPAN czy Color czyli w latach 80 i do tej pory jest używany głównie przez japońskie zespoły. W czasie tych 30 lat VK zdążyło nieco się zmienić więc jest bardzo trudny do opisania.

 

X Japan(Tak, to są mężczyźni,Tak, są zdrowi psychicznie,Tak, pan po prawej ma buty na obcasie)
         Wiele J-rockowych zespołów inspiruje się tym stylem co można zobaczyć zaraz po wpisaniu Visual Kei w wyszukiwarkę Google.
         Na pewno makijaż, jednocześnie u obu płci. (Właśnie dlatego, Polaczki wyzywają facetów od pedałów i innych takich) Co do ubrań, czasami jest ich zbyt wiele a przynajmniej tak się wydaje. Poza tym jest to po prostu czarny połączony z dodatkami o niemal każdej możliwej barwie.

Versailles(Tak, wszyscy są mężczyznami)

         W innym przypadku wszystko jest tak czarne, że możesz w kogoś uderzyć idąc w nocy ciemną uliczką.

Girugamesh

         Jednak kobiety również starają się pokazać, że VK nie jest tylko dla facetów i kobiety potrafią pokazać pazur zarówno muzycznie jak i stylistycznie

Exist trace(Tak, one wszystkie są kobietami)
*~~~~*Oshare kei
         Czyli ubierzmy się jakbyśmy z całej siły walnęli w ciężarówkę z farbami. A do tego spadł deszcz żelków, tęczowej posypki i waty cukrowej. W skrócie im więcej kolorów tym lepiej.Można powiedzieć, że Oshare Kei to niechciane dziecko Visual Kei i Decory

 

         Oczywiście OK nie może zabraknąć w muzyce. Zespoły tego nurtu grają zwykle pop, dance.

An Cafe

*~~~~*

Decora
       Dużo ozdób, spinek, przypinek, naszyjników, bransoletek, pierścionków. Mile widziane są maski a nawet piercing twarzy.

 
*~~~~*

Gyaru
         Tu mamy do czynienia z czymś jeszcze bardziej ekstremalnym. Sam styl gyaru można podzielić na dwie części – normalną i tą troszkę mniej.
Część dziewczyn kreujące się na gyaru używają nieco więcej kosmetyków niż przeciętny, koreański ulzzang. Ich makijaż jest wyraźny i wygląda na nieco „ciężki”. Stroje składają się z tego, co jest aktualnie modne.

         No i nieco inny przypadek. W sumie kobiety, które decydują się na coś takiego, bardziej się oszpecają niż upiększają. Ciemna skóra po widocznym pobycie w solarium, tlenione włosy, masa dodatków i makijażu – oto definicja skrajnego Gyaru.

 *~~~~*

Cosplay
Cosplay to najprościej mówiąc przebieranie się w postaci z Anime, Mang, książek, filmów, gier itp. itd.

 Touya Hipiki – Cosplay bohatera Kuro no basket

Takich stylów jest naturalnie dużo, dużo więcej ale nie ma sensu wypisywać ich tu wszystkich. Japońska kultura jest zróżnicowana pod każdym względem co widać na powyższych zdjęciach. I niech jeszcze raz usłyszę, że wszyscy Azjaci są tacy sami!”

Piekło w Polsce – piekło polskich kobiet!

Lubię patrzeć w niebo, a zwłaszcza wieczorem, kiedy dzień skłania się ku nocy!

Często dzieje się na nim magia i feeria kolorów, bo raz chmury są ołowiane, a innym razem podświetlone promieniami słońca.

Jednak mam kłopot na blogu, gdyż w wielu wpisach znikają moje zdjęcia i nie potrafię rozgryźć tego zjawiska, a mnie to martwi!

Może ktoś naprowadzi mnie, co zrobić, aby zdjęcia jednak się ukazywały i pojawiły się z powrotem na blogu.

Wychodzę na zdjęcia i chcę je Wam pokazać, a tu wychodzi na to, że moja praca idzie na darmo!

Odkąd Donald Tusk wrócił do polskiej polityki – w reżimowej telewizji zwaną „kurwizją” dzieje się niewyobrażalny hejt na tego polityka.

Niech chce się wprost wierzyć, że coś takiego dzieje się w miarę, jeszcze demokratycznym kraju, a raczej resztek demokracji!

Atakują tam człowieka, który jest bardziej hejtowany, aniżeli chyba Hitler, który ze swoją chorą wizją zabił miliony ludzi na świecie.

Ostrzegam, że jeśli w głowie jakiegoś świra pojawi się myśl zabicia polityka jak to się stało z prezydentem Gdańska – Pawłem Adamowiczem, to właśnie ta telewizja, ci dziennikarze tam pracujący i sam Kurski oraz Kaczyński nigdy nie zmyją krwi ze swoich rąk.

Jesteście kanaliami, że brakuje mi cenzuralnych słów, aby to bydło określić!

Jest takie miejsce w sieci, w którym napieprzają na Donalda Tuska i jeśli mu stanie się jakaś krzywda, to zgłoszę to miejsce do organów ścigania i tych piszących!

Nie może tak być, aby niszczyć ludzi, którzy chcą coś dobrego zrobić dla mojego kraju, a zadanie jest strasznie trudne, ale trzeba wyrwać Polskę z rąk krętaczy, cwaniaków, psychopatów i złodziei.

Każdy, który to robi kiedyś za to musi odpowiedzieć prawnie, a i podkreślam, że oni nie będą rządzili wiecznie, bo kiedy konus skona, to oni będą stąd spieprzać, że tylko kurz zobaczymy.

Cd. niżej i zapraszam!

Odpowiedzą też za to, co zrobili polskim Kobietom, które zmusza się do rodzenia martwych płodów!

Odpowiedzą za niehumanitarne ich traktowanie na czele z psychopatką Kają Godek.

W Kanadzie odkryto setki grobów dzieci z internatów katolickich – płoną kościoły i niszczone są pomniki Jana Pawła II i pytam gdzie jest Godek, polski kościół i ci polityce z PiS – qrwa odezwijcie się świry w temacie.

Takich porodów jaki jest niżej opisywany są setki, ale nagle świry nabrały wody w usta i polski kościół także!

Musiała urodzić umierające dziecko. Wstrząsająca relacja lekarki

Autor: Agnieszka Michalska

Pewna położna zdecydowała się opowiedzieć historię swojej pacjentki. Kobieta musiała urodzić umierające dziecko. Sam poród był bardzo traumatyczny.

Musiała urodzić umierające dziecko

Pani Alicja na co dzień pracuje jako położna. Prowadzi także konto na Instagramie „Położnik bez lukru”. To właśnie na nim postanowiła podzielić się historią jednej ze swoich pacjentek, która w 18. tygodniu ciąży dowiedziała się, że jej dziecko najprawdopodobniej umrze w czasie porodu lub krótko po nim. Jednakże ze względu na zaostrzenie prawa aborcyjnego w Polsce musiała je urodzić.

Wspaniałomyślny TK odebrał Jej szansę na zakończenie ciąży. A nie każda kobieta ma w sobie siłę i zasoby finansowe na wyjazd za granicę.Była silna i dumna. Powiedziała, że da radę. Urodzi i pochowa dziecko. Oglądałam Ją co 2 tygodnie. Wada płodu uniemożliwiała mu połykanie płynu owodniowego. Narastało wielowodzie. Pękała skóra na brzuchu. Proponowałam amnioredukcje ale bała się. Nie wyraziła zgody.

– opisuje położna.

Później okazało się, że pacjentka nie może urodzić w szpitalu, w którym pracuje pani Alicja:

Brak miejsca w hospicjum stacjonarnym wystraszył ją, bo dziecko mogło przeżyć poród. Pojechała do innego miasta, gdzie miejsce było.

Sam poród był bardzo traumatyczny. Obwód zniekształconej główki miał 39 cm. Do tego doszedł długi okres porodu, nacięcie krocza, krwotok i przetaczanie krwi. Synek kobiety zmarł po 30 minutach.

Po dwóch tygodniach kobieta zgłosiła się do swojej lekarki na kontrolę. Ta była przerażona jej stanem. Dodatkowo wyciągnęła pacjentce 12 szwów chirurgicznych, których tam już nie powinno być:

Cień kobiety. Gdy zobaczyłam krocze, zaniemówiłam. Zaopatrzono zupełnie wbrew anatomii. Ohydnie, niechlujnie, dramatycznie krzywo. Nie tylko szycie było fatalnie wykonane, ale użyty materiał szewny był źle dobrany. Krocze należy szyć szwami szybko wchłanianymi.

W komentarzach zawrzało
Pod postem położnej bardzo szybko zaczęły pojawiać się komentarze kobiet przerażonych przytoczoną historią. Pojawiła się także krytyka odnosząca się do prawa aborcyjnego w Polsce:
Taka wizja przeraża chyba większość kobiet. Niewyobrażalna trauma i zagrożenie dla życia kobiety. To może spotkać każdą z nas.
W Polsce tak bardzo chroni się nienarodzone dzieci, ale już matki tych dzieci można torturować i okaleczać na blokach porodowych. Bardzo smutna historia. Dziękuję pani doktor za pomoc tej kobiecie.
Boję się zachodzić w ciążę i rodzić w tym kraju.
To nie poród. To rzeź. Potraktowanie człowiek jak kawałek materiału na którym ktoś uczył się Szyc. Dramat.
Matko kochana.. okropnie się to czyta a co dopiero przeżyć coś takiego. Trauma na całe życie –  Kaju Godek.  Pseudo Trybunale,   PIS,  Polsko.

I to i sio dzisiaj!

Ile jest gospodarstw domowych, to tyle jest rosołów, bo każdy gotuje go po swojemu!

Mój rosół pyrkocze na najmniejszym gazie nawet do 8 godzin, a dlatego, by wydobyć ze składników wszystkie smaki!

Tym razem zmodyfikowałam go trochę, bo dodałam jako wkładkę żołądki kurze i serduszka, a do tego szponder i skrzydło indyka!

Warzywa to marchew, pietruszka, seler, por, kawałek białej kapusty, dwie gałązki świeżej magii i to zasypałam suszonymi warzywami, które mają ciekawy smak!

Jeśli nie zapomnę, to opalam nad gazem cebulę w łupince i także dodaję!

W rosole muszą być liście laurowe i ziele angielskie, a ja nie solę go solą, a jarzynką!

Marzy mi się rosół z kury z wolnego wybiegu, której w markecie nie kupimy, a więc jeszcze nie odważyłam się ugotować takiego rosołu z kury naszpikowanej antybiotykami!

Miałam w kuchni za dużo koperku zielonego i magii, a więc wówczas mrożę na zimę po trochu!

Inni zasypują koperek solą i tak przechowują, ale często się to psuje i trzeba wyrzucić!

Magii dodaję do wielu zup, bo podkręca ich smak!

Mamy sezon na truskawki, które w tym roku są bardzo drogie, ale witamin nie możemy sobie odmawiać.

Nie są one za słodkie, a więc je traktuję mikserem z maślanką, kefirem, zsiadłym mlekiem i dodaję do nich odrobinę cukru trzcinowego i waniliowego, a do tego świetnie pasują naleśniki!

Tego nauczyłam się od swojej Teściowej i staram się te smaki powtarzać, bo Mąż lubi z domu rodzinnego!

Odniosę się do ostatniego zdjęcia, które zrobiłam dzisiaj!

Będąc na balkonie obserwuję młodego tatę, który bardzo często bawi się ze swoją córeczką i bardzo mnie rozczula!

Jak miło patrzeć, kiedy siedzi z nią w piaskownicy i razem robią piaskowe babki, a dziś grał z nią w kometkę!

Jest taki cierpliwy i opiekuńczy i widzę, że daje odpocząć od dziecka swojej żonie, która opiekuje się dzieckiem tak samo z troską!

Takie obrazki wzruszają, bo widać, że oboje kochają swoje dziecko i robią wszystko, aby było szczęśliwe.

Jakże często się zdarza, że ojciec i owszem – spłodził dziecko, a potem całą robotę spycha na kobietę!

Uważam, że pomoc mężczyzny w obowiązkach domowych, a także w opiece nad dziećmi nie odbiera facetowi męskości, a wręcz odwrotnie!

Nie tak dawno byłam w towarzystwie, gdzie były dzieci i widziałam takich panów, którzy sączyli po posiłku piwo, a ich żony krążyły wokół dzieci – jeszcze małych!

Żaden z nich nie odciążał swojej żony, aby ta mogła spokojnie dokończyć obiad, a potem wypić kawę!

To był naprawdę smutny widok!

Gdzie są dzieci?

Teraz kiedy się już ociepliło, to wyglądam sobie przez balkon i oglądam zieleń jaką mam pod balonem!

Zauważyłam dziwne zjawisko, które trochę martwi, bo na podwórkach nie ma kompletnie dzieci!

Myślałam, że po rozluźnieniu obostrzeń, kiedy wszyscy ponad rok siedzieliśmy w domach i dzieci także, to się zmieni!

Myślałam, że rzucą na trochę te smartfony, tablety, laptopy i gwarnie wybiegną na podwórka i zaczną być z rówieśnikami!

Myślałam, że zrobi się gwarnie i będą grały w piłkę, kometkę i takie tam, ale nie!

Nie ma dzieci, bo to są już zupełnie inne czasy, a podobno rodzi się ich w Polsce coraz mniej i może dlatego!

Nie raz pisałam, że moje dzieciństwo i moich dzieci upływało w towarzystwie rówieśników i ciężko nas było ściągnąć wieczorem do domu!

Pamiętam, że parki, ogrody były nasze i tam się bawiliśmy, a zdarzyło się ukraść komuś papierówkę z drzewa, albo kwaśny rabarbar!

Na podwórku wcale nie wypasionym graliśmy w różne gry, w klasy, a teraz jeśli widzę dzieci na placu, to gapią się w telefony i wcale ze sobą nie rozmawiają!

Pocieszające jest jednak to, że po pandemii młodzież wyszła na spacer i dziś oglądali przepiękny zachód słońca nad naszym jeziorem polecam zdjęcia!

Dobre i to, bo zmęczeni pandemią mimo wszystko chcą się spotykać, co widać na zdjęciu poniżej!

Ja pamiętam, że w szkole podstawowej nie było czasu na nudę, bo mieliśmy zajęcia pozalekcyjne i bardzo dużo czasu spędzałam na boisku choćby.

Teraz dzieciaki jakby zostały pozostawione same sobie i to jest smutne, a potem dziwimy się dlaczego tak dużo ich popada na depresję i popełnia samobójstwa!

A teraz trochę politycznie!

Mimo obluzowań obostrzeń wciąż w Polsce nie wolno organizować spontanicznych zgromadzeń, bo władza się nas boi.

W związku z długim weekendem ostrzegam więc za Henrykiem Sikora!

Henryk Sikora

” ZANIM KTOKOLWIEK ODWAŻY SIĘ PÓJŚĆ NA SPACER W WEEKEND w miejsce ludnie uczęszczane lub na plażę, to niech się zastanowi. A nóż ktoś w tym miejscu pojawi się z jakimkolwiek transparentem, to pojawią się hordy PiS-owskiej policji, aby przemianować ten spacer bądź odpoczynek na plaży, w nielegalne zgromadzenie i zacznie spisywać, wynosić i rozwozić po odległych komisariatach. POLICJA W POLSCE STAŁA SIĘ OHYDNĄ PARTYJNĄ SŁUŻĄCĄ PiS DZIWKĄ”

Opowiadanie!

Teresa zawsze chciała mieć dzieci i rok po ślubie urodziła się córeczka, a po trzech latach przyszedł na świat syn!

Bardzo się cieszyła, że dzieci urodziły się zdrowe i kochała oboje nad życie, dając z siebie wszystko.

Wychowanie dzieci spadło jedynie na nią, gdyż mąż pracował dużo, aby zapewnić im byt.

Kiedy dzieci podrosły prowadzała je do przedszkola, a sama biegła do pracy i tak było codziennie.

Po pracy często nie wiedziała gdzie wsadzić ręce i nadrabiała wszelkie roboty w domu!

Było jej ciężko, ale dawała radę, bo była młoda i zdrowa, a więc dzieci rosły i była z nich bardzo dumna.

Były chwalone w szkołach przez nauczycieli i ani razu nie miała powodu, aby się za nie wstydzić, a wręcz odwrotnie – rozpierała ją duma!

Obcy ludzie często Teresie gratulowali tak dobrych i zdolnych dzieci, gdyż nie potrafiły przejść obojętnie obok cudzej krzywdy, a Teresa rosła i rosła!

Czas szybko leciał i Teresa się nawet nie obejrzała, kiedy dzieci jej skończyły studia, a potem się zakochały i córka wyszła za maż, a syn się ożenił dwa lata później.

Dzieci Teresy wyprowadziły się z domu, a Teresa trzy lata dochodziła do siebie z powodu pustego gniazda, ale z czasem się z tym pogodziła!

Gdzieś tam w środku modliła się, aby oboje żyli w szczęśliwych i udanych związkach i czekała na pojawienie się wnucząt.

Przyszedł ten czas, że stała się babcią, a jej mąż dziadkiem i oboje pokochali swoje wnuki może jeszcze bardziej jak swoje dzieci.

Wychowywała oboje tak samo – wpajając im te same wartości i myślała długo, że się jej to udało!

Syn wyjechał do innego miasta wraz z rodziną, a córka mieszkała w tym samym mieście, w którym mieszkała Teresa z mężem.

Jednak coś poszło nie tak i o ile syn wciąż się kontaktował z rodzicami i często dzwonił oraz pisał na komunikatorach o tyle z córką Teresy po latach stało się coś dziwnego!

Często Teresa broniła ją przed mężem, który uważał, że ma lekceważący stosunek do swojej rodziny, choć w mieście miała setki znajomych, którzy ją na każdym kroku podziwiali.

Nigdy sama z siebie nie zadzwoniła do Teresy, a także jej nie odwiedzała, a jeśli to się zdarzyło dwa razy w roku, choć mieszkała dwie przecznice dalej.

Teresa zauważyła wielką zmianę swojej córki, ale starała się nie wisieć na telefonie z pretensjami, bo wiedziała, że córka jest zatyrana i bierze udział w wyścigu szczurów.

Dlatego zawsze ją rozgrzeszała i z tego powodu dochodziło do kłótni z mężem, który uważał, że jeśli chce się odwiedzić rodziców, to czas powinien się znaleźć!

Nagle dotarło do Teresy, że jej córka nienawidzi starości, a ona z mężem się starzała i zrozumiała, że dlatego ich córka ich nie odwiedza.

Przyszedł Dzień Matki i Teresa wiedziała, że w końcu doczeka się odwiedzin swojej utęsknionej córki.

Przygotowała się i upiekła ciasto z rabarbarem i kruszonką w oczekiwaniu na wizytę!

Ktoś już wieczorem zapukał do drzwi i uradowana Teresa pobiegła je otworzyć!

W drzwiach stała jej córka z kwiatami, a więc szybko zaprosiła ją do pokoju z myślą, że zjedzą ciasto, napiją się herbaty i sobie prozmawiają.

Nic z tego!

Córka wręczyła kwiaty Teresie i nawet nie usiadła w fotelu, bo oznajmiła Teresie, że jest śmiertelnie zmęczona i leci do domu, a wizyta trwała aż dwie minuty!

Zszokowana Teresa podziękowała za kwiaty i po wyjściu córki usiadła w fotelu nie myśląc nawet o tym, że te kwiaty trzeba wstawić do wazonu!

Zakryła dłońmi twarz i się rozpłakała i płakała tak długo!

Kiedy doszła do siebie, to pomyślała sobie, że kiedy ona odejdzie z tego świata, to może jej ukochane dziecko zrozumie jaką jej wyrządziła krzywdę!

Teresa z tym się przespała, a na drugi dzień spojrzała z niechęcią na te kwiaty dane od niechcenia!

Doskonale sobie zdała sprawę z tego, że na kolejną wizytę córki u niej, będzie musiała poczekać kolejne pół roku jeśli dożyje!

Macierzyństwo wczoraj i dziś!

Kiedy tak sobie wspominam mój, młody czas, kiedy byłam mamą, to zastanawiam się jak ja dawałam sobie radę?

Mając dwoje dzieci w nieciekawych czasach wciąż byłam w biegu, aby spełnić swoją rolę jak najlepiej i zaspokoić wszelkie potrzeby swoich dzieci!

Jak to było?

Codziennie, przez sześć dni w tygodniu trzeba było naszykować dzieci do przedszkola, żłobka i je tam dostarczyć i jeszcze zdążyć na czas do pracy!

Do przedszkola miałam daleko i wsadzałam obie Córki na rower i wiozłam 3 kilometry w jedną stronę, bo samochodu jeszcze nie mieliśmy i tak codziennie.

W sklepach nie było niczego i trzeba było na wszystko polować, łącznie ze staniem w kolejkach w nocy po kawałek chabaniny, masła, czy sera!

Nie było ubranek dla dzieci i też trzeba było wystać, albo prosić, by ktoś cokolwiek uszył, aby je przyodziać.

Kiedy były małe, to pieluchy tetrowe gotowało się w kotle, a potem trzeba było je uprać, wypłukać i wyprasować.

Zupki, kaszki trzeba było samemu gotować i przecierać prze sitko jak pamiętam.

Potem Mąż kupił samochód wojskowy Gaza-69 i kiedy w mieście były ogromne kolejki za chlebem, to wsiadaliśmy w ten samochód i jechaliśmy do odległej wioski, w której chleb był bez kolejki!

Tak samo biegałam do gospodarza i codziennie przynosiłam do domu świeże mleko od krowy, aby miały produkt najlepszej jakości.

Pędziłam przez życie i dużo by o tym pisać, ale tak miały matki za czasów PRL -u!

Teraz jest łatwiej matkom, bo wszystko można kupić w sklepach i wszystkiego jest aż nadto!

Pieluchy jednorazowe, czyli pampersy i gotowe zupki oraz deserki w słoikach „Gerber”

Wiem, że to wszystko drogo kosztuje, ale taki jest teraz model wychowywania dzieci, aby matkom było lżej!

Nikt mi w tamtych czasach nie udzielał porad, że czasami było warto odpuścić i nie denerwować się, że nie wszystko jest zrobione jak należy!

Nie dawałam sobie żadnej taryfy ulgowej i naprawdę teraz analizując tamte lata zastanawiam się jak ja dałam sobie radę!

Nie miałam ani dnia spokoju, bo w wolną niedzielę nadrabiałam domowe prace i tydzień zaczynał się od początku, że często pot spływał po tyłku, ale mimo wszystko mam satysfakcję, że dałam radę!

Teraz mamy dostają dobre rady i taką znalazłam w sieci jak poniżej:

Mnie nigdy nikt nie tłumaczył w ten sposób, żebym mogła sobie wiele odpuścić, bo były ważniejsze sprawy jak bycie z rodziną, ale to były zupełnie inne czasy i się nie dało odpuścić, bo to była walka o przetrwanie rodziny!

Mama Terapeutka

Puść to. To nieistotne.

Jeśli będac w łóżku przypomnisz sobie o mokrym praniu zostawionym w pralce. Nie myśl o tym. Puść to, co nieistotne.

Jeśli spóźnisz się do pracy, bo Twoje dziecko będzie potrzebowało więcej uwagi z Twojej strony. Nie martw się tym. Puść to, co nieistotne.

Jeśli nie zrobisz obiadu, zapomnisz kupić pieczywa na kolacje albo nie poudkarzasz tych kotów kurzu w rogu salonu kolejny dzień. Nie zadręczaj się tym. Puść to, co nieistotne.

Jeśli ktoś będzie robił Ci wyrzuty, bo nie zrobisz czegoś dlatego, że po prostu nie będziesz mogła. Nie dołuj się tym. Puść to, co nieistotne.

Przy każdej fali nieprzyjemnych emocji, wyrzutów sumienia lub zmartwień, przypomnij sobie, co jest dla Ciebie teraz najważniejsze.
Która spośród pełnionych przez Ciebie ról jest tą główną, której chcesz dać swój czas i uwagę?

Nie możesz być wszędzie na 100%.
Nie będziesz miała kontroli nad wszystkim, co się dzieje w Twoim życiu.
Nie dasz rady zadowolić wszystkich i robić wszystkiego. Na szczęście.

Za każdym razem, gdy za bardzo zapędzisz się w biegu codzienności, zatrzymaj się i pomyśl, przy kim jest Twój spokój, uśmiech, wytchnienie?

Przypomnij sobie, czego nie chcesz puścić, bo jest to zbyt istotne dla Ciebie.

Spokoju 

Ilustracja- Júlia Sardá

MasterChef – Junior!

Na TVN jest ponownie program o gotowaniu przez dzieci pt. „MasrtChef Junior” i na dzisiejszy, niedzielny wieczór wybrałam dla siebie właśnie ten program – zamiast powtórki „Kawy na ławę”, w której występują pisowskie imbecyle.

Cd. – niżej – zapraszam:

Patrzę sobie na ten program, który sprawia mi przyjemność i zastanawiam się kiedy te dzieciaki nauczyły się gotować, bo może po prostu z takim talentem należy się urodzić, albo wynosi się umiejętności z domu!

Posiadają ogromną wiedzę kulinarną mając zaledwie 8/11 lat i mnie seniorkę zaginają maksymalnie.

Dziś na pierwszy ogień poszło pieczenie bezy z dodatkami i naprawdę wszystkie dzieci spisały się świetnie, że chyba ja poćwiczę jak się robi taką bezę z kremem, czy też lodami, oraz z owocami.

Dzieci są bardzo kreatywne i mają wiedzę, oraz świadomość kulinarną tego, co tworzą w kuchni!

Drugą potrawą była pizza i tu dzieci dały z siebie wszystko, a każda pizza była inna, pełna pomysłu na nią!

Jedna dziewczynka zdradziła, że kupuje pisma kulinarne i w ten sposób ćwiczy swoje umiejętności w kuchni.

Dzieci przywitała ich idolka – z młodej płytoteki – Roksana Węgiel, która wystąpiła na Eurowizji – 2018 i dzieciakom z radości w oczach pojawiły się łzy, że mogły być tak blisko swojej ulubienicy!

Kiedy zobaczyłam wzruszenie tych dzieciaków, to moje oczy też się zaszkliły, bo zobaczyłam radość na twarzach dzieciaków.

Uważam, że takie programy są potrzebne, bo kiedy oglądają ten program dzieci przed telewizorami,  być może nie jedno z nich zacznie w kuchni eksperymentować, a zwłaszcza w czasie pandemii, kiedy dzieci są uwięzione w domach!

Każdy taki program niesie także łzy, bo ktoś wygrywa, a ktoś przegrywa, ale takie są reguły tego programu.

Każde doświadczenie w życiu  dziecka jest cenne, aby dalej się uczyć i doskonalić!

Lubię dzieci i lubię patrzeć na ich rywalizację i wiem, że moje Wnuki także pomagają rodzicom gotować!

Zauważyłam u siebie taki symptom, że kiedy latem stoję sobie na balkonie i widzę dwuletnie dziecko, które za rączkę prowadzi mama, czy tata, a ono drepcze tymi, swoimi małymi nóżkami jestem rozczulona.

Znacie dziecięcy  talent kulinarny w swoim otoczeniu?

 

Wszystko na sprzedaż!

Czasami zdarza mi się wejść na „Pudelka”, aby poczytać ploteczki o ludziach z mediów!

Dzisiaj też weszłam i zobaczyłam zdjęcie pupy Małgorzaty Rozenek – Majdan, na której jej obecny mąż – Radosław Majdan zostawił odcisk z piasku i naznaczył ją jak klacz rozpłodową i napisał pod zdjęciem – „Moja”

Małgorzata Rozenek znana jest z programu „Perfekcyjna Pani Domu” namaszczonego przez Edwarda Miszczaka i wówczas dowiedziałam jaki burdel w domach mają Polki!

Rozrzucone ubrania na podłodze, zlewy pełne nie umytych naczyń, wszechobecny kurz i tak dalej!

Pomagała im to naprawić i uporządkować robiąc test „Białej rękawiczki” i okej!

Potem było już tylko gorzej, bo kiedy rozwiodła się z pierwszym mężem i tu mu gratuluję – wyszła za mąż za Majdana – „polskiego piłkarza”

Może i są szczęśliwi, ale poszli w złą stronę mocy i są w stanie reklamować już wszystko za duże pieniądze i nawet nowonarodzonego synka już 3 dni po porodzie sprzedali w Internecie dla kasy!

Mnie tam w życiu już nic nie dziwi, a jednak mnie dziwi to, że Małgośka mając dorosłych synów z pierwszego małżeństwa, prawie na każdym zdjęciu świeci golizną, a jej zdjęcia są retuszowane, bo ona tak na żywo wcale nie wygląda, bo po ciąży każdej kobiecie zostają kilogramy!

To widać na ostatnim zdjęciu, a więc niech nie oszukuje innych kobiet, że ona jest jakimś fenomenem!

Te zdjęcia gołej wciąż Małgośki pachną mi rodzinną patologią, bo tak nie zachowuje się przysłowiowa „Matka Polka”

Druga sprawa to, że te zdjęcia fruwają po sieci i jak się czują jej synowie – już nastolatki, kiedy w szkole słyszą od innych dzieci, że widzieli tyłek ich matki!

Trzeba nie mieć sumienia, aby znęcać się nas własnymi dziećmi i narażać je na szykany!

Może to jest tak, że ta kobieta nie ma światu nic do powiedzenia, a więc zarabia z mężusiem na goliźnie.

Edward Miszczak zafundował jej program na TVStyle pt. „Rozenek cudnie chudnie” i jest ona pod opieką – za darmo dietetyków i trenerów personalnych i kosmetyczek, a zwykłe Polki nie mają tego luksusu!

Niechcąco obejrzałam kawałek jednego z odcinków, w którym gotowała wege i zdradziła, że kobieta, która umie gotować jest świetna w łóżku i ona to potrafi!

Żenada!

 

Ja matka!

Po przeczytaniu poniższego artykułu w Gazecie Polskiej zastanowiłam się jako matka dwóch Córek – jaką ja jestem matką!

Moje Córki opuściły dom rodzinny ponad 10 lat temu – (kiedy to minęło)?

Wyszły za mąż, urodziły dzieci, zbudowały swój dom i wiem jedno, że mają bardzo zabiegane życie!

Kocham je całym sercem – obie tak samo, choć są tak bardzo różne, ale nigdy nie zadzwoniłam do nich z pretensjami, że mnie ignorują i zaniedbują!

Starsza ma nastolatkę w domu, męża, dwie działki, zwierzaki w tym króliki, odpowiedzialną pracę i jak ja ją mam bombardować i prosić o uwagę?

Młodsza ma trójkę dzieci, jedno bardzo malutkie przy piersi, a także musi się skupić na dzieciach starszych, ugotować, posprzątać i tu bardzo dziękuję mojemu Zięciowi, że tak bardzo pomaga i jak ja mogłabym prosić o więcej uwagi?

Nie mam w sobie tego, że wymagam większej atencji i nie zasypuję je telefonami z uwagami, iż nie mają dla mnie czasu!

Trzeba mieć sumienia i wczuć się w ich zabiegane życie!

Nie wpędzam je w poczucie winy, bo wiem, że jestem w ich sercach i one pamiętają o matce!

Komunikujemy się prawie codziennie na Facebooku, bo jako seniorka umiem się poruszać w Internecie, a także sprawnie obsługuję smartfona.

Nasza wymiana wiadomości wygląda tak, że dzielimy się wiadomościami, ustaleniami, uzgodnieniami i to mi całkowicie wystarcza.

Teraz w dobie pandemii ten kontakt przez Internet jest dla mnie bardzo cenny, bo spływają filmiki mojej najmłodszej Wnusi i zdjęcia tych starszych, a więc jestem ze wszystkim na bieżąco i czuję się niepominięta, nie zaopiekowana!

Nie wiem, bo może z wiekiem mi się to zmieni, bo mogę zachorować na demencję i zacznę świrować, ale póki, co jest dobrze!

Znacie może takie przypadki roszczeniowych rodziców?

„Co z tego, że zablokuję sobie dzwoniącą matkę w telefonie, skoro będzie mi ciągle w głowie ‚dzwonić’ poczucie winy?”

„Ja tyle dla ciebie poświęciłam, a ty starej matki nie możesz częściej odwiedzać”. Zarzucanie niewdzięczności, manipulacja, wpędzanie w poczucie winy, obarczanie swoimi problemami. Rodzice stosują szantaż emocjonalny, grają na delikatnych strunach, psują relacje. Skąd to się bierze i kto jest temu winien? – Szantaż działa tylko wtedy, gdy jest kogo szantażować – mówi Barbara Ratajska, psycholog, terapeuta, mediator rodzinny NVC.

Rodzic oczekuje od zabieganego dorosłego dziecka częstszych odwiedzin, więcej uwagi. A jeśli nie dostaje jej tyle, ile chce, mówi: „jesteś niewdzięczny”, „umrę tu sama”, „już w ogóle się dla ciebie nie liczę”. Może niekoniecznie ma złe intencje, uciekając się do szantażu emocjonalnego, tylko nie umie inaczej?

Taki szantaż to nic innego, jak nieumiejętne powiedzenie swojemu dziecku, czego się potrzebuje jako rodzic. Na przykład: „Tęsknię za tobą, potrzebuję z tobą pobyć”.

To są pozytywne emocje.

Ale przekazane w taki, a nie inny sposób. Nasi rodzice zostali nauczeni przez swoich rodziców, że w ten sposób należy się komunikować – z pretensją i wyrzutem: „Jak mogłaś do mnie nie zadzwonić!”. W dodatku to świetnie działa!

Działa, bo wpędza w poczucie winy. Czy rodzic nie powinien być mądrzejszy?

Rodzic, jako ten starszy i bardziej doświadczony, powinien się zastanowić, czy to, czego oczekuje, jest w zakresie możliwości jego dorosłego dziecka. Trzeba mieć w sobie mądrość bycia matką czy ojcem, żeby nie chcieć od swojego dziecka zbyt wiele. Bo ono zrobi dla rodzica to, czego ten wymaga, ale na przykład kosztem siebie: swoich dzieci, swojego małżeństwa czy swojej pracy.

Lub zrobi z musu, co da się wyczuć.

Albo, co gorsza, nie zrobi i zostanie z poczuciem winy.

Bo dziecko ma poczucie, że powinno spełniać prośby i oczekiwania rodzica. Wyniosło to z dzieciństwa. Choć i tak się sporo zmieniło na przestrzeni ostatnich stu lat – kiedyś to się pana ojca w rękę całowało.

O, nie musimy się cofać aż sto lat! Taki zwyczaj funkcjonował wcale nie tak dawno, dwa pokolenia wstecz.
Więcej: https://weekend.gazeta.pl/weekend/1,152121,24804441,co-z-tego-ze-zablokuje-sobie-dzwoniaca-matke-w-telefonie.html#s=amtpc_FB_Gazeta

 

A teraz drogie dzieci pocałujcie ten rząd w dupę!

 

PiS nakazuje rodzić, rodzić nawet dzieci bez mózgu, z rozszczepem kręgosłupa, bez rąk i nóg tzw. potworki i takie dzieci, które zagrażają życiu matki oraz dzieci pochodzące w gwałtu!

Dlatego kobiety w Polsce wyszły na ulicę, aby się temu kategorycznie sprzeciwić!

Na razie Strajki Kobiet są zawieszone, ale jestem pewna, że wrócą na nowo!

W Senacie nie przegłosowano 80 milionów na psychiatrię dziecięcą, bo senatorom z PiS temat jest mało ważny!

Każą rodzić, ale jeśli nasze, polskie dzieci mają problemy psychiczne z różnych powodów, to dla tych dzieci w Polsce pieniędzy brak!

Dzieci miesiącami czekają na pomoc i ich rodzice także, a w szpitalach brakuje łóżek i dzieci koczują na korytarzach, a także brakuje personelu medycznego, czyli jest dramat!

Pamiętam, że ten rząd zamknął telefon zaufania dla dzieci i młodzieży i to my, jako społeczeństwo zbieraliśmy na to pieniądze!

Urodziłeś się i masz problemy psychiczne w wieku dziecięcym i  dorastania, a rząd ci mówi – a teraz drogie dzieci pocałujcie misia w dupę!

Psychiatria dziecięca w Polsce jest w dramatycznym stanie.
Potrzeba natychmiastowych działań i ogromnych pieniędzy, by zatrzymać katastrofę i zapobiec jeszcze większej katastrofie.
Tymczasem kolejny raz zostaje wstrzymany budżet mający ją ratować.
Nie pojmuję, nie rozumiem, boję się co będzie dalej…Polska jest krajem, w którym współczynnik samobójstw wśród dzieci i młodzieży jest jednym z najwyższych w Europie.
Około 630 000 dzieci w Polsce wymaga opieki psychiatrycznej i psychologicznej.
Dzieci i młodzież umierają na skutek śmierci samobójczej, miesiącami czekają na wizytę u psychiatry, psychoterapeuty, psychologa. Miesiącami cierpią i nie mają pomocy.W naszym kraju mamy obecnie 419 psychiatrów dzieci i młodzieży. Tak- 419 na całą Polskę.
Potrzeba lat, by wykształcić nowe pokolenia psychiatrów dziecięcych.
Brakuje psychoterapeutów dzieci i młodzieży. To również lata kształcenia, bo psycholog bez wykształcenia psychoterapeutycznego nie ma uprawnień do prowadzenia psychoterapii, której potrzebują dzieci z zaburzeniami psychicznymi.
W teorii ruszyła reforma psychiatrii, powstają centra zdrowia psychicznego, jednak to ciągle za mało.
Brakuje pieniędzy na szkolenia specjalizacyjne, brakuje pieniędzy na tworzenie nowych placówek, brakuje pieniędzy na szpitale psychiatryczne- na remonty, wyposażenie, stworzenie dzieciom warunków wspierających w zdrowieniu. Psychiatria dziecięca nie może dłużej czekać.
Potrzebuje priorytetowego wsparcia.
Chodzi o zdrowie i życie dzieci. Mam nadzieję, że mówienie o tym głośno, w końcu wpłynie na tych, od których wszystko zależy…Źródło danych:

Fundacja Dajemy Dzieciom Siłę

 https://fdds.pl
http://orka2.sejm.gov.pl/…/ATTBDKHYQ/%24FILE/i31560-o1.pdf