Moje kino i mały detoks od polityki!

Moje miejsce na ziemi. 🙂

Czym bliżej do wyborów, tym jestem coraz bardziej nerwowa.

Tak bym chciała, aby Polska wracała na właściwe tory budowania demokracji – od nowa!

Trochę więc jestem na detoksie od polityki, a mimo to wiem, że Adrian Polakom wczoraj ogłosił, że jest przeciwny obowiązkowym szczepieniom, a wirusolodzy zdębieli po tych słowach.

Uciekam jednak w świat filmu, bo chcę chronić swoje serce i nerwy.

Jestem uczulona na tego przygłupa zwanego od 5 lat „prezydentem”.

Obejrzałam dziś więc film pt. Obdarowani” produkcji USA, a film został nakręcony w 2017 roku i otrzymał 3 nominacje.

Jest to kino pomieszane – na pograniczu dramatu z kinem familijnym, ale nie jest to film infantylny, gdyż po obejrzeniu naprawdę jest o czym myśleć, a ja lubię takie filmy pozostające na dłużej w pamięci!

Mamy tutaj sporo wątków i kiedy wielka matematyczka rodzi dziecko, z którym nie wiedziała co zrobić, pod wpływem surowej i despotycznej matki popełnia samobójstwo!

Zostawia bratu swoje dziecko i prosi, aby się to on zajął niemowlakiem, a nie jej matka, która doprowadziła ją właśnie do tego samobójstwa!

Frank jako wujek wychowuje więc samotnie maleńką Mary, a kiedy ta ma 6 lat objawia taki sam talent jak jej matka do rozwiązywania zadań matematycznych, które zaczęły zabierać jej dzieciństwo.

Potrafiła rozwiązywać strasznie trudne zadania, że zadziwiała ludzi dorosłych!

Frank posyła ją do normalnej szkoły gdzie dzieci dopiero uczą się liczyć, a Mary zaczyna się w tej szkole nudzić.

Jednak Frankowi bardzo zależało na tym, by Mary była normalnym dzieckiem i zaznała uroków dzieciństwa i tu wkracza babcia małej, która w sądzie toczy bój z Frankiem o dziewczynkę!

Babci zależało na tym, by Mary robiła karierę w bardzo dobrej szkole i ona sama z tego czerpała by zyski – z talentu wnuczki na zasadzie jak to robiła jej zmarła córka.

Reszty nie zdradzę, bo nie o to chodzi.

Jest to film, który porusza do głębi i potrzebne są chusteczki, bo ja się spłakałam.

Dodam tylko, że tak utalentowane dziecko rodzi się jedno na milion, a mała aktorka w roli Mary zagrała genialnie i wróżę jej wielką karierę aktorską!

Polecam ten film, bo ja byle czego nie polecam! 😀

Detoks od polityki – moja niedziela!

Kolejny dzień detoksu od polityki, choć oglądając media nie do końca mi się to udaje.

A teraz będę wredna, bo na zdjęciu widzimy naszą Królową Gastronomii, która w swoich programach wygląda rewelacyjnie, a najbardziej jej zazdroszczę bujnej, pokręconej fryzury!

Okazuje się więc, że nie ma brzydkich kobiet, a są niedofinansowane!

Magda Gessler na brak pieniędzy zdaje się nie może narzekać, a więc stać ją na wizażystki, fryzjerki itp.

Jej bujna czupryna, to po prostu są doczepy, które kosztują dość słono, a więc na potrzeby swoich programów pokazuje się jako kobieta zadbana i jest takim kolorowym ptakiem patrząc na jej ubiory, które sprytnie maskują jej figurę!

W dzisiejszych czasach istnieją takie sztuczki, że po prostu można każdego oszukać i wiele kobiet z mediów publicznych są nienagannie poprawione programami graficznymi, które  wydłużają nogi, odchudzają, a prywatnie te osoby są takie same jak miliony kobiet na świecie.

Takie oszustwo kochane kobiety i nie zazdrościmy im, bo one masę czasu spędzają w różnych gabinetach medycyny estetycznej, aby oszukać nas – zwyczajne kobiety!

My bez tego jesteśmy piękne zrobione w naszych łazienkach – przed lustrem ha ha

Cd. niżej:

Skoro detoks od polityki, to dziś sobie obejrzałam bardzo przyjemny melodramat pt. „Prezydent – Miłość w Białym Domu”.

Wydawało mi się, że sceny w filmie były kręcone właśnie w Białym Domu i w tym filmie pokazano jak to wszystko działa, a więc polityka, pozycja Prezydenta, rozmowy, uzgodnienia.

Pokazano iloma ludźmi otoczony jest Prezydent USA i praktycznie nie ma kompletnie, żadnej prywatności, bo kamery i dziennikarze wejdą wszędzie i węszą, aby potem mieć o czym pisać i mówić!

Jakże miło mi się patrzyło na młodego Michaela Dauglasa  i cudowną Annette Bening.

Film został nakręcony w 1995 roku i taka ciekawostka, bo, to Robert Redford został początkowo obsadzony w głównej roli, jednak po kłótni z reżyserem Robem Reinerem, zastąpił go Michaela Douglas.

Naprawdę polecam ten film, gdyż dowiadujemy się jak to wszystko w Białym Domu się dzieje, a fabuła opowiada historię wymyślonego prezydenta i tak:

„Prezydent Stanów Zjednoczonych, Andrew Shepherd (Michael Douglas), jest wdowcem w średnim wieku.

Przystojny, mądry, wrażliwy, otwarty na ludzkie sprawy i przede wszystkim wielki mąż stanu.

Ma dorastającą córkę Lucy (Shawna Waldron), której poświęca dużo uwagi.

Prezydent ubiega się o drugą kadencję w Białym Domu. I właśnie w roku wyborów Shepherd poznaje kobietę, która zawładnęła jego sercem i może zrujnować jego polityczną karierę.

Rodzi się między nimi uczucie, ożywa tęsknota za prawdziwą miłością. Zażyła znajomość prezydenta z młodą kobietą staje się przyczyną wielu spekulacji.

Sydney Ellen Wade (Annette Bening) jest wykształcona, sympatyczna i bardzo ładna.

Pierwsza wizyta w Białym Domu specjalistki od strategii politycznych ma charakter służbowy – występuje w imieniu organizacji ekologicznej, walczącej o ochronę środowiska.

Potem jej wizyty są już mniej oficjalne. Zjawia się coraz częściej, dając tym samym powód do plotek i domysłów.

Niewiele czasu trzeba, aby wścibscy dziennikarze zwietrzyli sensację.

Moje kino oparte na prawdziwych wydarzeniach!

Doktor Marston prowadzi badania nad ludzką psychiką. Praca inspiruje go do stworzenia superbohaterki, Wonder Woman.

Właśnie wczoraj obejrzałam  film, który miał trzy nominacje, a jego tytuł, to „Profesor Marston i Wonder Women”.

Jest to film o bardzo nietypowej relacji między mężczyzną, a dwoma, pięknymi kobietami, a jedna z nich była żoną profesora – Elizabeth!

Wraz z żoną pracowali na uniwersytecie i tam badali ludzkie zachowania zgodnie ze swoim wykształceniem.

Nagle do swojego związku zaprosili piękną studentkę – Oliwię,  by pomagała im w prowadzonych badaniach!

Elizabeth i Oliwia, to zupełnie inne charaktery, ale to sprawiło, że profesor obie podziwiał.

Obie kobiety przyczyniły się do tego, że profesor stworzył maszynę do mierzenia ludzkich uczuć – coś na kształt wykrywacza kłamstw!

Podczas tych relacji zaczęła budzić się między nimi ogromna miłość i fascynacja seksualna.

Stworzyli związek poligamiczny, który ukrywali przed światem.

Dużo eksperymentowali w łóżku używając nawet liny do krępowania i lubili różne przebieranki!

Ich związki seksualne się przeplatały, bo on sypiał z nimi dwoma, a one dwie kochały się  -tworząc związek lesbijski i nikt tu o nikogo nie był zazdrosny!

Na podstawie tych więzi profesor stworzył komiks o silnej i wyzwolonej kobiecie  – Wonder Woman, który sprzedawał się jak świeże bułki, ale do czasu, kiedy komiks zaczął być obejmowany cenzurą.

Z tego nietypowego związku urodziło się czworo dzieci, które miały jednego ojca, ale dwie matki i te dzieci w tym związku naprawdę się kochały i były szczęśliwe.

Związek ten przechodził wiele burz, ale nie mogli oni wszyscy bez siebie żyć, aż po kres ich żywota.

Film jest oparty na prawdziwych wydarzeniach i polecam go wszystkim lubiącym, dobre, ciekawe wg. mnie kino!

A tak poza tematem uwielbiam letni obiad, który dziś ugotowałam, a jest to kotlet schabowy, mizeria z czosnkiem i śmietaną oraz młode ziemniaki z koperkiem!

Uwielbiamy taki zestaw i też polecam! 😀

PiS zapomniał o Katyniu!

 

Adrian poleciał do USA i nic tam nie zdziałał i nic ważnego nie podpisał.

Z tej wizyty tylko memy szaleją o tym, jak go potraktował Trump.

Jaki to wstyd dla urzędującego jeszcze Adriana i jaki wstyd  dla nas, dumnych Polaków.

Za marnotrawienie pieniędzy na bezsensowną wycieczkę powinna być w przyszłości kara!

Kto mu doradza tak drogie wizyty, bo uważam, że ma bardzo głupich doradców.

Gdyby byli mądrzy, to by mu doradzili wizytę w Katyniu, bo ta partia od lat tam nie była.

Wciąż gadają o wolności dla Polski, kiedy właśnie w Katyniu zamordowano w bestialski sposób kwiat inteligencji polskiej, która zginęła za wolność naszego Narodu.

Nikt już o nich nie pamięta, bo zachłysnęli się władzą i dojeniem budżetu!

Obejrzałam dzisiaj po raz czwarty w moim życiu, film pt. „Katyń” w reżyserii Andrzeja Wajdy – niestety już nieżyjącego.

Andrzej Wajda nakręcił wiele filmów, ale do „Katynia” przygotował się bezbłędnie.

Ten film ogląda się jak autentyczny dokument, a aktorzy polscy zagrali na miarę Oscara.

Jest to film, na którym ryczę od samego jego początku, bo tak mnie ta zbrodnia powala na łopatki.

Spytacie dlaczego ja się katuję, tak cholernie trudnym tematem?

Odpowiadam, że jako Polka twierdzę, że nigdy nie można zapomnieć o mordzie w Katyniu i w Auschwitz. Nigdy!

Jestem ciekawa, czy żyją ci oprawcy, którzy strzelali Polakom w potylicę?

Nie wiem jak teraz uczą nasze dzieci historii i czy jest tam miejsce na ten przeraźliwy mord!

Kiedy miałam dwadzieścia parę lat, pracowałam z koleżanką o dziesięć lat starszą i to Ona opowiedziała mi o Katyniu, a były to lata siedemdziesiąte.

Jej rodzice pochodzili ze wschodu i doskonale wiedzieli, co tam się wydarzyło.

Nie chciałam jej wierzyć, że to Rosjanie dokonali tak bestialskiego mordu na polskiej elicie i nie godziłam się na taką historię.

W czasach socjalizmu nie wolno było o tym mówić, ale w wielu domach, po cichu ten temat był podnoszony, a w moim nie, bo moi Rodzice nie mieli takich wiadomości z za wschodniej granicy.

W szkole mnie uczono, że Armia Czerwona wyzwoliła Polskę podczas II Wojny Światowej i Polacy powinni być wdzięczni Rosjanom.

Jeszcze wiele lat po wojnie ludzie byli wtrącani do więzienia za głoszenie prawdy i to w filmie było wyraźnie pokazane.

Uważam, że ten film powinien być przedstawiany naszej, polskiej młodzieży, która teraz na Jasnej Górze często skanduje hasła takie, że włos staje na głowie – antypolskie!

W Katyniu strzałem w potylicę zamordowano polskich oficerów i inteligencję polską wrzucając ich do dołów w lesie!

Zabito inżynierów, pisarzy, malarzy, profesorów, dziennikarzy, a sumując zamordowano ponad 20 tysięcy polskich Obywateli.

Teraz nasi rządzący skupieni wciąż na katastrofie smoleńskiej kompletnie wymazali ten niewyobrażalny mord!

Rządzący tych ludzi  pominęli  i młodzież także, która wychodzi na ulicę z hasłami – raz sierpem, raz młotem czerwoną hołotę!

Ta młodzież skandująca hasła faszystowskie nigdy tego filmu nie obejrzała i za przyzwoleniem PiS buszuje na ulicach i grozi!

Katyń był potrzebny Kaczyńskim w 2010 roku, kiedy to samolot spadł w lesie smoleńskim, bo najważniejsza była dla nich kampania wyborcza.

Od 2015 roku nikt do Katynia się nie wybrał, bo nie było takiej potrzeby, gdyż PiS wciąż dzierży władzę i robi kapitał polityczny na Smoleńsku, a nie na Katyniu.

Reasumując uważam, że za realizację filmu „Katyń” – Wajdzie należy się pomnik większy od smoleńskiego.

Powinien stanąć tuż obok Pałacu Kultury i Nauki, a Wajda pośmiertnie powinien być odznaczony najwyższym Orderem.

 

Kocham kuchnię polską!

 

Uwielbiam naszą, polską kuchnię, a nie jakąś zagraniczną.

Używam w mojej kuchni tylko przyprawy dostępne u nas, a nie lubię przypraw indyjskich, marokańskich itp.

U mnie musi być w kuchni ziele angielskie, liście laurowe, czosnek, cebula i nasz koperek, czy też pietruszka oraz nasza papryka, pomidory, majeranek itp.

Żadne tam curry, chili, gdyż nie lubię zapachu tych przypraw nawet, a co dopiero je smakować.

Czasami jak nie wiem jak ugotować daną potrawę, to wpadam do sieci i szukam inspiracji i pomysłów na obiad.

Jednak wczoraj upiekłam bardzo smaczne kotlety mielone i sekretem jest to, aby do mielonego mięsa oprócz przypraw,  dolać wody i porządnie wymieszać, a będą soczyste, a nie suche.

Dziś znalazłam bardzo dla mnie przydatny kanał kulinarny na YT i wpisałam go do swoich ulubionych – kanał kucharza Tomasza Strzelczyka „Oddaszfartucha”.

Boziu jak mi się jego przepisy podobają, bo są bardzo proste do przygotowania z małą ilością składników, smaczne i nieskomplikowane  – nie przekombinowane.

Opowiada o swojej kuchni bardzo ciekawie i zachęcająco i od dziś wiem, że będę się na  jego przepisach wzorowała.

Prezentacje kucharza są bardzo miłe w odbiorze, bo nie przegadane i przepis jest podany w bardzo dostępny sposób.

Zachęcam do dodania tego kanału do ulubionych!

Mnie taka kuchnia bardzo odpowiada.

---

Miałam czas na dobre kino i dziś obejrzałam film pt. „Elsa and Fred” z niesamowitą obsadą – Shirley MacLaine i Christopher Plummer.

Film opowiada o dwojgu, którzy się spotkali w końcówce życia i spędzili ze sobą najpiękniejsze chwile jakie im się zdarzyły w całym ich życiu.

Opowieść zabawna, ale i pełna refleksji o tym, co w życiu jest najważniejsze.

Mamy sezon grillowy, to może komuś się przyda przepis na surówkę idealną do mięs właśnie z grilla!

Potrzebna jest młoda kapusta, dwie cebule czerwone, ogórek świeży, jogurt grecki, miód, ocet, sól i pieprz o mamy pychę!

…Alzheimera…” To bezwzględna choroba, martwa niczym pustynia. Złodziej serc, dusz i pamięci. Nicholas Sparks, Pamiętnik

Były dwa małżeństwa z ponad 40 – letnim stażem małżeńskim.

W dwóch różnych filmach, ale o tym potem.

Kiedy jeden mąż zauważył, że jego żona włożyła do  lodówki patelnię, to się mocno zasmucił, bo czuł, że z jego żoną dzieje się coś niedobrego.

Drugi mąż zauważył, że jego bardzo inteligentna żona – pisarka, która napisała w swoim życiu pond 20 książek , iż w pewnym momencie pisanie przynosiło jej ogromną trudność.

W obu filmach mężowie sobie myśleli, że to tylko takie chwilowe przemęczenie, ale  z biegiem obserwacji natychmiast spowodowali wizytę u lekarza i w obu przypadkach diagnoza była jednoznaczna, że to  Alzheimer po zrobieniu specjalistycznych badań.

Lekarze nie dawali nadziei i stwierdzili, że choroba będzie się tylko pogłębiać, po odczytaniu tomografii mózgu  obu kobiet.

Tak więc urozmaiciłam sobie weekend oglądając dwa filmy – arcydzieła.

Pierwszy film nosi tytuł „Dalego od niej” z cudowną rolą Julie Christie.

Film miał premierę w 2006 roku i otrzymał nagrodę Złoty Glob, 9 innych nagród i 10 nominacji.

Drugi film o tej samej tematyce to „Irys” z przecudownymi aktorkami Judi Dench i Kate Winslet.

Jest to film biograficzny opowiadający historię pisarki  Iris Murdoch, która była wielką myślicielką i autorką wielu, uznanych książek.

Film dostał nagrodę Oscar, 7 innych nagród i 19 nominacji, a więc nie piszę o filmach byle jakich, a o filmach wartych uwagi, choć niesłychanie smutnych.

Obaj mężowie w końcu musieli podjąć decyzję, aby po prostu oddać swoje żony do specjalistycznych ośrodków, choć serce im krwawiło, ale po prostu przestali sobie radzić z chorymi żonami!

Przychodzi taki czas w tej chorobie, że trzeba podjąć decyzję ostateczną na końcówce życia.

Wielu z nas może zachorować na chorobę, która degraduje mózg i nagle izoluje chorego od życia, bliskich,  tak jakby to życie uleciało i nawet współczesna medycyna jest bezradna.

Przeczytałam, że częściej chorują kobiety w wieku powyżej 65 lat i chorobę można spowolnić tylko, ale każdy chory wcześniej, czy później przestanie sobie kompletnie radzić we wszystkim.

W mózgu powstają dziury i żaden lek nie jest w stanie tego zatrzymać.

Bliscy muszą być wyrozumiali i przede wszystkim powinni nauczyć się rozumieć tą, jakże podstępną chorobę.

Mam w rodzinie taką chorą i naprawdę dziwne rzeczy robi i mówi, ale póki co, staramy się zrozumieć jej działania, pomówienia o niecne czyny i jej złość kierowaną do nas wszystkich.

Jeśli nie wiemy dlaczego ktoś zaczyna się zachowywać dziwnie, to weźmy pod uwagę tę jakże podstępną chorobę:

Objawy choroby Alzheimera

• afazja – zaburzenia mowy, trudności w doborze słów i nazywaniu przedmiotów,
• apraksja – niezdolność wykonywania wyuczonych ruchów, np. posługiwania się
• sztućcami, pisania, czytania,
• agnozja – zaburzenia słyszenia i widzenia,
• zaburzenia czynności wykonawczych – ubierania się, gotowania, jedzenia.

Napisz proszę chociaż krótki list!

Dokończyłam dziś oglądanie serialu pt. „Dynastia Tudorów” z rewelacyjną grą irlandzkiego aktora Jonathan Rhys Meyers.

Moja uwaga skupiła się właśnie na nim, bo ma niebanalną urodę i naprawdę cudownie wcielił się w rolę Henryka VIII.

Aktor jak prasa pisze ma ogromne problemy z alkoholem i mam nadzieję, że sobie poradzi, bo aktor z niego jest wielki i szkoda życia na alkohol.

To tylko taka uwaga i kto ma trochę czasu niech obejrzy ten, jakże pięknie zrealizowany serial z przywiązaniem do szczegółów z tamtej epoki.

Stroje Króla i suknie dam, a także mundury wojskowe, to musiała być tytaniczna praca, aby tamte czasy nam przybliżyć i nie ma czego się czepiać, gdyż są bitwy, konie, plenery, dwory i oczywiście cała historia Króla i jego rodzinnych spraw bardzo burzliwych.

Ten serial, to uczta dla oczu i uszu i słuchając dialogów stwierdziłam, że jakże inaczej ze sobą porozumiewali się ludzie i jak kompletnie inaczej ze sobą rozmawiali, aniżeli teraz my!

Nawet największy wróg  na dworze Henryka był szanowany w słowach, a ludzie porozumiewali się okrągłymi zdaniami pełnymi szacunku!

Zapamiętałam takie zdanie, że Król obwieścił swojej kolejnej żonie, iż dziś wieczorem przyjdzie do jej alkowy i z nią legnie!

Pomyślałam sobie, że my współcześni już nie potrafimy ze sobą się tak porozumiewać.

Nasze kontakty są szybkie i skrótowe, a więc są to mejle, sms -y i już nie budujemy zdań z serca płynących, co potrafiono dawniej, bo tak wymagała etykieta.

Ludzie pisali do siebie listy, często zalakowane, przesznurowane i słane przez posłańca.

Jaka była radość, kiedy ktoś ten list dostał nie tak szybko jak my to teraz mamy, a także odpisywał przy sekretarzyku, a list był pisany gęsim piórem maczanym w atramencie na specjalnym papierze.

Na stronie „Bryk” znalazłam taki list pisany współcześnie wzorowany na piśmie starodawnym i uważam, że wyszło nie źle.

Pod spodem wkleiłam list Napoleona do Józefiny i też można przeczytać ile serca kiedyś ludzie wkładali w korespondencję do ukochanej osoby.

My już tak nie umiemy pisać – niestety!

Najdroższy moy Konradzie, mego serca Panie i istoto najszliczniejsza!”. Napisz list miłosny do ukochanego, stylizując swoje wyznanie na język staropolski i może ktoś się pokusi?

„Ukochany!

Powzięłam decyzję o wystosowaniu tegoż listu do Twej przecudnej osoby, bo takeś w mą pamięć wszedł, iże zapomnieć Twego widoku nie podobna. Królewiczu moy najdroższy, serce moje boleści przenikają, jak tylko umył mój nawiedzi myśl o innej jakiejś damie ze śniadym licem, co mogłaby serce Twoye w swe sidła pochwycić. Raju moy upragniony, jeśli znajdziesz dla mej osoby choć kącik najmniejszy w swoim sercu, powiadomże mię o tym, gdyż tą niepewność zdrowiem kiedy przypłacę. Już przypadłości mych nie zliczę, jakiem przeszła od momentu poznania Ciebie. Nic żem sobie z nich jednak nie robiła, gdyż w majakach gorączki jedynie Ciebie – me szczęście, widziałam, a dusza ma aż rymy układała z miłości do Ciebie.

Może być, iżem nazbyt śmiała w swych wyznaniach, lecz zawładnąłeś mym umysłem, duszą i ciałem mym w zupełności. O niczym innym rozmyślać niezdolnam, jak tylko o Twym szlicznym obliczu. Ileż to już nocy nawiedziło mnie bezsennych z Twojej przyczyny. Lecz świadoma jestem, że tylko przy Tobie Najdroższy uspokojenia zaznać mogę. Jeślim tym pismem zuchwałem, niechęć jakąś w Tobie wzbudziła, o wybaczenie usilnie proszę, lecz musisz wiedzieć, iż nic mnie od napisania jego już odwieść nie mogło. Prawie jużem szalona z tej miłości do Ciebie moy Kochany. Nie miejże mi tego za złe, bo me wnętrze ostrze zimne przeszyje. Dajże mi jaką nadzieję na wypełnienie się mych pragnień. Nie pozostań obojętny, bo tym sposobem największą boleść mi zadasz. Dla Ciebie gotowam oddać wszystko, bez Ciebie i tak nic nie może być dla mnie uciechą. Tyś mym Najdroższym Klejnotem i z Tobą pragnę wieść swój żywot.

O gdybyś tylko zajrzeć mógł w me serce, ujrzał byś bezgraniczne i najszczersze uczucie żywione tylko do Twej osoby. Bez Twego widoku słońce zaprzestaje nawet dla mnie świecić na nieboskłonie, a czarne myśli chwytają w swe macki każdą iskrę nadziei na szczęście. Nie dręczże już dłużej mego i tak już umęczonego serca, które Cię kocha jak nikogo wcześniej.

Czekam Twej odpowiedzi w niepokoju i gorąco proszę o jakikolwiek znak Twój, po którem odgadnę czy serce Twe jest memu przychylne.

Twoya aż po grób

Anna”

Napoleon do Józefiny:

Ich związek do dziś budzi emocje wśród historyków. Według legendy Napoleon na łożu śmierci szeptał… imię Józefiny. Groźny i bezwzględny na polu bitwy, wobec żony był czuły i delikatny. Przedstawiamy fragment książki „Listy Napoleona i Józefiny”, która ukazała się nakładem Wydawnictwa Poznańskiego

List III

do Józefiny, w Mediolanie

(17 lipca 1796)

„W tej chwili odbieram twój list, droga przyjaciółko; napełnił on moje serce radością. Dziękuję ci, żeś sobie zadała trud napisania do mnie; dziś musisz się już mieć lepiej; pewny nawet jestem, żeś zupełnie zdrowa. Proszę cię, urządzaj sobie konne przejażdżki, to ci zrobi wiele dobrego.

Od chwili naszego rozłączenia się zawsze jestem smutny. Nie ma dla mnie szczęścia bez ciebie. Ciągle mi stoją na myśli twoje pieszczoty, twoje łzy, twoja luba zazdrość; a wdzięki nieporównanej Józefiny wzniecają nieustannie w mym sercu i w mej duszy żywy i ognisty płomień. Rychłoż czas ten nastąpi, gdy zupełnie spokojny i wolny od wszelkich zajęć, tobie jedynie wszystkie moje chwile poświęcę; gdy cały zajęty miłością myśleć tylko będę o rozkoszy powtarzania ci i dowodzenia, jak mi jesteś drogą. Przyślę ci twego konia; mam jednak nadzieję, iż niezadługo sama do mnie przybędziesz. Przed kilku dniami zdawało mi się, że cię już bardzo kocham; lecz od ostatniego naszego widzenia się czuję, iż przywiązanie moje tysiąc razy stało się gwałtowniejsze. Odkąd cię poznałem, co dzień więcej cię ubóstwiam; otóż dowód mylności zdania La Bruyère’a, iż miłość jest dziełem jednej chwili. Wszystko w naturze ma bieg właściwy i rozmaite stopnie wzrostu. Ach! zaklinam cię, zrób tak, ażebym w tobie odkrył jakiekolwiek błędy; bądź mniej piękną, mniej przyjemną, mniej czułą, mniej dobrą, a nade wszytko nie bądź zazdrosna i nie płacz nigdy; łzy twoje odbierają mi rozum, krew w ogień zamieniają. Wierz mi, że nie mam już władzy myśleć o czym innym jak o tobie; ty panujesz nad moją duszą.

Wypocznij sobie. Bądź prędko zdrowa. Przybywaj do mnie, ażebyśmy przed zgonem powiedzieć mogli: „Tyle dni spędziliśmy szczęśliwych!!”

Całuję cię po milion razy, a nawet i Fortunka[1], na przekorę złości jego.

Bonaparte”

https://kultura.onet.pl/fragmenty-ksiazek/fragment-listy-napoleona-i-jozefiny/gs2pgmw

Moje kino – „Zorza polarna”

Obejrzałam węgierski film zrealizowany w 2017 roku, a więc „świeżynka”  jakby.

Obok leżały chusteczki i dobrze, bo po seansie oczy spuchły mi od płaczu, a nogi zrobiły się miękkie jak wata.

Ten film wryje się w moją głowę na zawsze – do końca moich dni.

Reżyserką jest specjalistka kina węgierskiego na tematy kobiet Márta Mészáros.

Film nosi tytuł „Zorza polarna” i tematyka tego kina wbija w fotel, czy krzesło w kinie.

Im dalej oglądałam, to sobie powtarzałam, że kurna – to nie mogło się wydarzyć!

W filmie pokazano Węgry w latach 50 – tych, kiedy to jeszcze w kraju była Armia Czerwona, a żołnierze gwałcili, torturowali i zabijali ludzi.

Jest to bardzo skomplikowana historia starszej kobiety o imieniu Maria, która kiedy zapada  w śpiączkę, to  zjawia się jej córka robiąca wspaniałą karierę.

Córka zaczyna w domu Marii przeglądać dawne pamiątki i znajduje coś, co skłania ją do poszukiwania prawdy o rodzinie i o niej samej.

Nie będę zdradzała oczywiście całej fabuły, bo to bez sensu, a zwyczajnie polecam ten film z całego serca.

Kiedy obrobię się w domu, to staram się codziennie obejrzeć wybrany przez siebie film i raz wybór jest lepszy, a raz gorszy, ale dziś to sobie kulturalnie dogodziłam.

Tak ogólnie, to mam dzisiaj potężną chandrę i jestem zmęczona tym koronawizrusem.

Nie widać ludzi na ulicach – miasta wymarły, a rządzący szykują nam igrzyska wyborcze.

Takiego durnego rządu, to Polska nie pamięta i te lejące się kłamstwa, że pandemia ustępuje i znika część obostrzeń, bo przecież liczą na to, że Polacy będą głosowali mimo wielkiego ryzyka.

Mordercy, a przecież na świecie i w Polsce wciąż umierają ludzie!

Rolling Stones od 8 lat nagrali pierwszą piosenkę  i już jest na YT pt. „Living in a Ghost Town”

Śpiewają w przetłumaczeniu:

 „Życie było tak piękne, potem zakazano nam wychodzić”.

„”Jestem duchem, zamieszkuję miasto duchów”.

Wszyscy przeżywamy, to, co nas tak bardzo dotknęło!

Koronawirus nas zdalnie połączył!

Tęsknię do Polski w ruinie!

Smutny nastał czas, kiedy zostałam poczęstowana ciastem wirtualnym.

Moja Córka mieszkająca w Szczecinie robi wszystko, aby w tym smutnym czasie, zająć czymkolwiek dzieci i dlatego organizuje im prace w kuchni!

Nie wiadomo jak długo ten stan potrwa, ale idzie zwariować szczególnie rodzicom małych dzieci, które też są uwięzione w domach.

Dorośli jakoś to znoszą, bo są dorośli, ale i oni już zaczynają świrować i też myślą, do kiedy ten stan potrwa, choć od jutra będzie można wyjść już do parku, albo do lasu.

Zluźnili obostrzenia, bo przecież szykują w maju wybory, a Marek Migalski na FB napisał dwie godziny temu tak:

„Dziś rekord zachorowań i zgonów. Dlatego jutro…rząd pozwoli nam na większą mobilność. Czyli im bardziej groźny jest wirus, tym więcej luzu będzie dawać nam władza? W tym szaleństwie musi być jakaś metoda, ale gdzie?!”

Odpowiedź jest bardzo prosta, bo luzując myślą, że zdejmą z Polaków poczucie zagrożenia i wpędzają nas w durną grę z wyborami korespondencyjnymi.

Polko i Polaku zapamiętaj sobie, że Kaczyńskiemu nie zależy na Twoim i moim życiu, gdyż tu chodzi o to, by nas zabić tymi wyborami przez dotyk być może zarażonych pakietów wyciągniętych z naszych skrzynek.

To są mordercy, którzy nie cofną się przed niczym i dla nich jeden, czy następny zgon w męczarniach nie ma znaczenia – liczy się władza!

Jeśli dojdzie do wyborów, to zostaną one na 100% sfałszowane na korzyć PiS i wówczas tak dadzą nam popalić, że trzeba się liczyć z tym, że staniemy się Koreą Północną i być może zamkną nam Internet, a ceny i podatki poszybują tak, że Polacy będą umierać z głodu.

Być może wojsko i policja wyjdzie na ulicę i będziemy aresztowani za wszystko, co się władzy nie spodoba.

Pamiętacie Adasia Hofmana, tego kiedyś z PIS – pulpecika?

Otóż schudł po wydaleniu go z PIS i zmieniła mu się optyka i udzielił wywiadu i rzekł tak:

„Jego zdaniem, jak z końcem roku w Polsce będzie 2 mln osób bezrobotnych, a PKB spadnie o 15 proc. to ludzie ten rząd „zmiotą”. O to się dziś toczy gra, a nie o to czy wybory będą korespondencyjne czy nie. To naprawdę nikogo nie zajmuje. Ludzie myślą czy będą mieli za co żyć – dodał.”

Hofman nie ma racji, bo ludzie nie mają szans zmieść tego rządu, gdyż jak na razie są uwięzieni i nie wiadomo jak długo to potrwa, a więc na ulicę nie wyjdą, bo mamy pandemię, która może trwać jeszcze rok, a może dłużej.

Nasze państwo już nie działa, a mordercy w zaciszu knują jak nas wszystkich uśmiercić, bo nie wiadomo kto do pakietów wyborczych napluje!

Małgośka Wassermann  już grozi Polakom, że  jej rząd weźmie się za Internet, a więc czas chyba nasze blogi zgrywać na dyski zewnętrzne.

Ja dziś by nie myśleć, bo po obudzeniu się o poranku jak szarabajka przypominam sobie, że budzę się ponownie w pandemii i jest mi z tym źle.

Obejrzałam dwa filmy z udziałem świetnej aktorki Annette Bening i tu polecam film kostiumowy z jej udziałem pt. „Valmont”

Jest to zabawny film o intrygach, kłamstwie, nagrodzie i karze!

Tak się ratuję, bo z filmem zawsze jest mi po drodze – z dobrym filmem.

Niżej wklejam zdjęcia z mojego, opuszczonego miasteczka i tylko kwiaty kwitną!

Ja osobiście w tym,  trudnym czasie boję się o dwie osoby, a więc o Męża i Starszą Córkę, którzy mają podobne charaktery, ponieważ w genach mają pracoholizm i ciężko znoszą kwarantannę.

Kwarantanna! Moje kino!

Nic nie dane jest nam na zawsze i jakże często małżeństwo także nie!

Kiedy przestaje działać przysięga, że nie opuszczę cię aż do śmierci, dwoje ludzi zaczyna przeżywać swój dramat.

Mamy teraz dużo czasu dla siebie, a więc każdy ratuje się podczas kwarantanny czym tylko może, aby trochę odlecieć i przestać o tym myśleć.

Znalazłam na VOD dla siebie film, za który musiałam zapłacić, ale kadr z tego filmu mówił mi, że powinnam go obejrzeć, bo to będzie kino dla mnie i nie pomyliłam się.

Film nosi tytuł „Co przyniesie nam jutro” z rewelacyjną, aktorsko rolą Annette Bening.

Jest to opowieść o pewnym małżeństwie, które ze sobą jest 29 lat.

Kiedy z domu odchodzi syn na swoje, to między małżonkami zaczynają się zgrzyty.

Ona znawczyni poezji światowej – pisząca antologię, a on profesor historii i uzupełniający w Internecie Wikipedię!

Ona żywiołowa, gadatliwa, kiedy on zaczyna się zamykać w sobie i z tego powodu powstają zgrzyty i kłótnie.

Ona go napada, by się zmienił i stał się bardziej uczuciowy, a on od wielu lat zdał sobie sprawę z tego, że na samym początku ich znajomości wsiadł do niewłaściwego pociągu i już nie jest w stanie z tym cokolwiek zrobić, choć na początku bardzo ją kochał.

Jest to kino wielkich emocji, intensywna, a jednocześnie niezwykle intymna opowieść, w której znajdziemy bezsilność i zagubienie, które tak często towarzyszą miłosnym kryzysom, ale także chwile śmiechu, wzruszenia i radości, które tak nieoczekiwanie odkrywamy w momentach życiowych przełomów.

Szczery, intymny, poruszający i pełen emocji portret kobiety, która próbuje ułożyć swoje życie na nowo, po tym, jak rozsypało się na tysiące kawałków, gdy jej mąż odszedł do innej kobiety.

I więcej nie napiszę, bo ten film po prostu trzeba obejrzeć, bo daje dużo do myślenia, gdyż tak bywa czasami, że każdy dzień może nieść wielkie zmiany w życiu każdego z nas.

Jak Wy sobie radzicie w tym trudnym czasie moi drodzy?

Jest to trudny czas dla mojego Męża, bo w tak cudną pogodę z pewnością by pływał po naszym jeziorze, a tak oboje kisimy się na skromnym, gabarytowo balkonie.

Ja czytam i oglądam film,  a Mąż się opala, bo słońce bardzo szybko go chwyta i tak sobie radzimy!