Historia jest w nas póki żyjemy!

Mam w sobie ogromny szacunek do zabytkowych budowli.

Gdziekolwiek jestem, to zwracam na to swoją uwagę i już kiedyś pisałam o szczecińskich kamienicach, które nieustająco mnie zachwycają.

Pierwsze zdjęcie jest z mojego podwórka, które pokazuje jakie zniszczenia doznał Kościół Narodzenia Najświętszej Maryji Panny w moim mieście podczas działań wojennych!

Był piękny i jest to zabytek z XIII wieku i ma bardzo bogatą historię!

Niestety podczas II WŚ został prawie doszczętnie zniszczony, a odbudowa zaczęła się w 1957 roku z tego, co podaje Wikipedia.

Wielką ciekawostką jest, że w trakcie budowy świątyni w arkadzie na południowej ścianie prezbiterium powstała unikatowa w skali krajowej a nawet i europejskiej płaskorzeźba ceramiczna przedstawiająca Chrystusa Ukrzyżowanego na drzewie Jessego pochodząca prawdopodobnie z roku 1350.

Nie będę wklejała na blogu historii tego kościoła, bo dla mnie ważniejsze jest wspomnienie!

Do Choszczna z rodzicami przyjechałam w 1963 roku i byłam siedmioletnią dziewczynką, ale pamiętam, że odbudowa wciąż trwała i jak przez mgłę pamiętam taki widok, jak na poniższym zdjęciu!

Nie wiem, kto jest autorem tego zdjęcia!

Dwa lata temu postawiono ponowie rusztowanie i wypiaskowano wszystkie cegły w celu ich ochrony, a także wciąż działa zegar, który wzywa wiernych na wszelkie święta i msze, a także odlicza godziny!

Piszę o tym dlatego, że każda miejscowość mała, czy duża ma swoją historię i może i Wy macie jakieś ciekawostki z Waszych wspomnień i starych zdjęć!

Cd. – niżej – zapraszam, bo mam jeszcze jedną ciekawostkę z mojego miasta:

Niedawno się dowiedziałam, że królowa Luiza Pruska zatrzymała się na odpoczynek w CHOSZCZNIE w dniu 28 października 1806 roku.

Noc spędziła w budynku znajdującym się przy Rynku o numerze 14, należącym do mieszczanina Plummoh.

Pod oknami jej apartamentu zebrali się liczni mieszczanie, którzy czuwali tam do rana.

Następnego dnia 29 października królowa opuściła Choszczno i przejeżdżając przez Drawno zatrzymała się w nim na chwilę.

Z okazji pobytu królowej w Choszcznie, na ścianie budynku, w którym się zatrzymała, w 1880 r. umieszczono pamiątkową tablicę.

Dom ten wraz z tablicą został zniszczony podczas działań wojennych w styczniu 1945 r. Na zdjęciu widoczna ulica Rycerska od strony rynku.

Reklama

Nie wrócą te lata, te lata stracone!

Na jutro zostawiłam sobie ostatni odcinek serialu z 13 pt. „Osiecka!

Jestem tym serialem zauroczona i nadal twierdzę, że ta produkcja jest bardzo udana i dała mi wiele przyjemności i tu brawa biję dla twórców tego serialu!

Nie biję brawa dla prezesa Kurskiego, a dla aktorów, którzy zdecydowali się wystąpić w produkcji – świetnych, polskich aktorów!

Serial ma jeszcze jedną zaletę, a więc przypomniał mi czasy PRL-u, gdyż na początku każdego odcinka mogłam sobie przypomnieć moje lata młodości i nasze życie w tamtych czasach!

Nie pamiętam czasów Polski za Gomułki, bo byłam małą dziewczynką, ale za to pamiętam rządy w Polsce sprawowane przez Edwarda Gierka!

Jedyną plotką z tamtych czasów była, że żona Gierka latała samolotem do Paryża, aby uczesać się w kok tzw. – chałkę!

Nie było to prawdą, ale Polacy o tym właśnie rozmawiali, ale nie rozmawiali o tym, że obecna władza kradła i garnęła kasę do siebie, tak jako to teraz czyni PiS!

Gierek wziął dla Polski ogromny kredyt, ale ten kredyt inwestował i pozostawił po sobie taki obraz dobrego gospodarza, któremu bardzo zależało na dobru i rozwoju naszego kraju!

Nastąpiła największa w historii PRL akcja industrializacyjna.

Sztandarową inwestycją dekady była budowa Huty Katowice w Dąbrowie Górniczej. Rozpoczęto tworzenie dwóch nowych zagłębi – koło Bełchatowa (węgiel brunatny i energetyka) i Lublina (węgiel kamienny). Inwestowano również w modernizację hut w Ostrowcu Świętokrzyskim i Zawierciu oraz w Zagłębiu Miedziowym.

Rozbudowywano przemysł chemiczny w Płocku, Puławach, Toruniu i Włocławku. Na Wybrzeżu Gdańskim wybudowano Gdańskie Zakłady Rafineryjne i Port Północny.

Budowano huty, kopalnie, stocznie, statki, samoloty, domy z wielkiej płyty, szkoły tysiąclecia, produkowano samochody itp.

Równocześnie poprawiała się zasobność portfeli Polaków.

Gierek dochodząc do władzy zawiesił forsowaną przez wcześniejszą ekipę podwyżkę cen żywności. Rosły natomiast w szybkim tempie płace.

https://dzieje.pl/content/wprowadzenie-22

Polska przechodziła wiele zakrętów, co pokazano w serialu „Osiecka” i naprawdę w wielu momentach w oczach zakręciła się łza, bo to przecież moja młodość była.

Po Stanie Wojennym znowu nastąpiła naprawa polskiej gospodarki i do władzy doszła Platforma Obywatelska, która doprowadziła do tego, że znaleźliśmy się w Unii Europejskiej!

Dostawialiśmy wielkie fundusze z UE i w tym momencie miasta, miasteczka i wsie zaczęły pięknieć, bo co rusz powstawały nowe drogi, mosty, szkoły, przedszkola, szpitale itp.

U mnie w tej małej mieścinie z pieniędzy unijnych wyremontowano zabytkowy dworzec.

Wzniesiono kładki widokowe nad jeziorem, a także zrobiono cudowną ścieżkę na około jeziora i naprawdę moje miasto stało się godne temu, aby turyści je odwiedzali, bo powstał także piękny hotel nad jeziorem i oczywiście „Orlik” zafundowany przez Donalda Tuska!

To nie jest propaganda sukcesu z mojej strony, ale do dziś mieszkam w bloku gierkowskim i całkiem dobrze mi się mieszka.

W 2015 roku stała się rzecz straszna, bo Polacy wybrali sobie PiS, bo ich omamiło 500+

PiS dał te pieniądze i na tym się  ich polityka rozwoju  zakończyła, bo przez 6 lat nie zrobili dla Polski nic, choć obiecali wielkie inwestycje, a tym samym stępka zardzewiała i po polskich drogach nie jeździ ani jeden samochód elektryczny!

Rozpieprzyli mój kraj do imentu i tylko grabią kasę do siebie, co sprawia, że tylko usiąść i zapłakać!

Może Wy znacie nowe inwestycje zbudowane za PiS, bo ja ni cholery!

Szkoda tych lat dla Polski – straconych lat!

Nie wymażą Wałęsy – robią, co mogą, ale się nie uda!

W 1979 roku – w grudniu urodziłam swoją młodszą Córkę i naprawdę nie miałam czasu na śledzenie sytuacji w Polsce!

Oczywiście coś tam pamiętam, a najbardziej wielki długopis, którym Wałęsa podpisywał Porozumienie Sierpniowe w 1980 roku!

Byłam, jak większość kobiet w tamtych czasach zabieganą matką Polką i wiedziałam tylko tyle, ile podawali w dzienniku telewizyjnym.

Mieszkając w małym mieście, w którym nie działo się wiele, byłam oddalona od większych miast, w których zaczynała dziać się historia.

Podobno Wałęsą mógł być każdy, kto się obracał w tamtym zrywie, ale nie każdy miał odwagę Wałęsą być!

Więcej pamiętam już z wprowadzenia Stanu Wojennego w Polsce i kiedy Polska potem wkraczała w ustrój demokratyczny z czego cieszyli się Polacy i ci, którzy o taką wolność walczyli!

Z roku na rok Polska stawała się mocniejsza i rosła w siłę, bo zostaliśmy przyjęci choćby do Unii Europejskiej i nasze wioski i miasta piękniały i Polska z szarej zamieniała się w kolorową.

Mamy w swojej historii z tamtych lat wielu, jeszcze żyjących bohaterów, którzy często byli internowani, ale nigdy się nie poddali!

Cały świat nas do dzisiaj podziwia, że zdołaliśmy się wyrwać z pod buta radzieckiego, a nawet w 40 rocznicę  podświetlono Wodospad Niagara w kolorach naszej flagi!

Wszystko szło dobrze, aż do władzy doszedł PiS za sprawą znudzonych Polaków demokracją!

Mamy teraz tak, że z historii wymazywani są ludzie pokroju Wałęsy, Borusiewicza, Wujca, a zasługi przypisywane są śp. Lechowi Kaczyńskiemu, bo tak sobie zamarzył jego brat, który ma swoją wizję tamtych lat i nienawidzi Wałęsy!

Ten zaszczany prezes na wakacjach z Brudzińskim trzęsie naszym narodem i sprawia, że Polska cofa się do średniowiecza w każdym aspekcie naszego życia!

Może uda się mi dożyć czasów, kiedy ten człowiek sikający w gacie ze strachu, zniknie raz na zawsze i nie zapisze się w żadnej kategorii ludzi zasłużonych dla Polski!

Spodziewam się, że będzie tak, iż kiedy on zejdzie z tego świata zostanie  na zawsze zapomniany i nikt mu na grobie lampki pamięci nie zapali!

Ja po sobie zostawię moje Dzieci i ich rodziny, a także Wnuki, a ten człowiek z nijaką kartą zapisaną  nie zostawi po sobie dosłownie nic, bo może tylko kolejnego kota i renomę najbardziej mściwego człowieka w naszej historii!

To jest stracone życie i ja o tym wiem, ale ten strateg jeszcze nie zdaje sobie z tego sprawy, że jego akolici za chwilę kopną go w tyłek!

PiS zapomniał o Katyniu!

 

Adrian poleciał do USA i nic tam nie zdziałał i nic ważnego nie podpisał.

Z tej wizyty tylko memy szaleją o tym, jak go potraktował Trump.

Jaki to wstyd dla urzędującego jeszcze Adriana i jaki wstyd  dla nas, dumnych Polaków.

Za marnotrawienie pieniędzy na bezsensowną wycieczkę powinna być w przyszłości kara!

Kto mu doradza tak drogie wizyty, bo uważam, że ma bardzo głupich doradców.

Gdyby byli mądrzy, to by mu doradzili wizytę w Katyniu, bo ta partia od lat tam nie była.

Wciąż gadają o wolności dla Polski, kiedy właśnie w Katyniu zamordowano w bestialski sposób kwiat inteligencji polskiej, która zginęła za wolność naszego Narodu.

Nikt już o nich nie pamięta, bo zachłysnęli się władzą i dojeniem budżetu!

Obejrzałam dzisiaj po raz czwarty w moim życiu, film pt. „Katyń” w reżyserii Andrzeja Wajdy – niestety już nieżyjącego.

Andrzej Wajda nakręcił wiele filmów, ale do „Katynia” przygotował się bezbłędnie.

Ten film ogląda się jak autentyczny dokument, a aktorzy polscy zagrali na miarę Oscara.

Jest to film, na którym ryczę od samego jego początku, bo tak mnie ta zbrodnia powala na łopatki.

Spytacie dlaczego ja się katuję, tak cholernie trudnym tematem?

Odpowiadam, że jako Polka twierdzę, że nigdy nie można zapomnieć o mordzie w Katyniu i w Auschwitz. Nigdy!

Jestem ciekawa, czy żyją ci oprawcy, którzy strzelali Polakom w potylicę?

Nie wiem jak teraz uczą nasze dzieci historii i czy jest tam miejsce na ten przeraźliwy mord!

Kiedy miałam dwadzieścia parę lat, pracowałam z koleżanką o dziesięć lat starszą i to Ona opowiedziała mi o Katyniu, a były to lata siedemdziesiąte.

Jej rodzice pochodzili ze wschodu i doskonale wiedzieli, co tam się wydarzyło.

Nie chciałam jej wierzyć, że to Rosjanie dokonali tak bestialskiego mordu na polskiej elicie i nie godziłam się na taką historię.

W czasach socjalizmu nie wolno było o tym mówić, ale w wielu domach, po cichu ten temat był podnoszony, a w moim nie, bo moi Rodzice nie mieli takich wiadomości z za wschodniej granicy.

W szkole mnie uczono, że Armia Czerwona wyzwoliła Polskę podczas II Wojny Światowej i Polacy powinni być wdzięczni Rosjanom.

Jeszcze wiele lat po wojnie ludzie byli wtrącani do więzienia za głoszenie prawdy i to w filmie było wyraźnie pokazane.

Uważam, że ten film powinien być przedstawiany naszej, polskiej młodzieży, która teraz na Jasnej Górze często skanduje hasła takie, że włos staje na głowie – antypolskie!

W Katyniu strzałem w potylicę zamordowano polskich oficerów i inteligencję polską wrzucając ich do dołów w lesie!

Zabito inżynierów, pisarzy, malarzy, profesorów, dziennikarzy, a sumując zamordowano ponad 20 tysięcy polskich Obywateli.

Teraz nasi rządzący skupieni wciąż na katastrofie smoleńskiej kompletnie wymazali ten niewyobrażalny mord!

Rządzący tych ludzi  pominęli  i młodzież także, która wychodzi na ulicę z hasłami – raz sierpem, raz młotem czerwoną hołotę!

Ta młodzież skandująca hasła faszystowskie nigdy tego filmu nie obejrzała i za przyzwoleniem PiS buszuje na ulicach i grozi!

Katyń był potrzebny Kaczyńskim w 2010 roku, kiedy to samolot spadł w lesie smoleńskim, bo najważniejsza była dla nich kampania wyborcza.

Od 2015 roku nikt do Katynia się nie wybrał, bo nie było takiej potrzeby, gdyż PiS wciąż dzierży władzę i robi kapitał polityczny na Smoleńsku, a nie na Katyniu.

Reasumując uważam, że za realizację filmu „Katyń” – Wajdzie należy się pomnik większy od smoleńskiego.

Powinien stanąć tuż obok Pałacu Kultury i Nauki, a Wajda pośmiertnie powinien być odznaczony najwyższym Orderem.

 

Moje miasto w obiektywie!

Kiedy z rodzicami przyjechałam do mojego miasta, to był rok 1963, a ja rozpoczynałam edukację w pierwszej klasie Szkoły Podstawowej Nr 2.

Pamiętam, że moje miasto było jedną, wielką ruiną, bo tak miastu zafunowały walki podczas II Wojny Światowej, że w 1963 roku widoczne były wciąż gruzy ze zniszczonych budynków.

Pisze się w artykułach historycznych, że miasto spłynęło krwią, kiedy Rosjanie je odbijali.

Co roku u mnie jest rekontrukcja tych wydarzeń w Parku Moniuszki.

Oglądając zdjęcia sprzed II Wojny Światowej, to widać, że to było cudowne miejsce do życia – małe, ale bardzo zadbane, co widać na poniższych zdjęciach.

Dziś, ja jaskiniowec musiałam wyjść z domu pilnie, aby załatwić sprawę w urzędzie i wzięłam jak zwykle ze sobą aparat fotograficzny, bo chciałam zrobić zdjęcia uchowanym przed wojną kamieniczkom, a została ich po prostu resztka i miasto już nigdy nie wróciło do przedwojennej zabudowy.

Ulica główna straciła sporo, pięknych budynków,  a na ich miejscu pobudowano zwykłe PRL-owskie bloki, a ładne budynki uchowały się gdzieś tam z dala od ulicy głównej, ale jest ich bardzo mało.

Muszę kiedyś wyjść z domu z aparatem, aby uwiecznić te starsze budynki jakie się zachowały i zrobię, to kiedy wiosna buchnie majem.

Mam fisia na punkcie dawnej zabudowy, budynków, architektury i kiedy z Mężem jedziemy samochodem przez Szczecin, to stwierdzam, że Niemiec nie zrujnował tego miasta do końca, bo wciąż są tam cudowne kamienice – jedne już odnowione, a drugie czekające na remont.

Kiedy byłam swego czasu w Paryżu, którego Hitler nie zdążył zbombardować, to zachowały się tam przecudne kamienice i zauważyłam, że Szczecin, to jest taki mały Paryż, bo patrząc z lotu ptaka oba miasta są do siebie bardzo podobne.

Na szczęście Niemcy nie zrujnowali wszystkich, polskich miast, bo w wielu zachowała się dawna zabudowa, bo na przykład w Gdańsku, Wrocławiu, Krakowie.

Moje miasto zostało w 85 procentach zniszczone i dlatego, to, co się ostało jest bardzo cenne, choć naprawdę miasto już nigdy nie wróci do dawnej świetności.

Długo nie kochałam tego miasta, ale kiedy zaczęłam je fotografować spojrzałam na nie z innej strony – ze strony miasta zranionego, które przeszło bardzo dużo, aby wciąż mogło rozkwitać mimo ograniczonych funduszy i Burmistrz musi się gimnastykować, aby dla tego miasta zrobić coś dobrego.

 

Moje miasto wiosną i proszę podziwać – wiosna 2018 roku!

Lubię być tam, gdzie coś się dzieje!

Uwielbiam być tam, gdzie w moim mieście dzieje się coś ciekawego.

Uwielbiam robić z takch imprez swój reportaż i tak na pamiątkę gromadzę zdjęcia robione samodzielnie.

Dziś do mojego miasta zjechali pasjonaci motoryzacji w swoich cudnych rumakach z dawnych lat motoryzacji.

Uwielbiam więc pasjonatów, którzy chuchają i dmuchają na swoje maszyny i nie żałują na to swoich pieniędzy.

Z pewnością jest to drogie hobby, ale nie ma ceny na satysfację i dumę ze swojej pracy włożonej w utrzymanie swojego cacka.

Samochody wybłyszczone, wygłaskane szkliły się w letnim słońcu, które nas w tym roku rozpieszcza wprost.

Poleciałam więc na plac – w środku miasta i zrobiłam poniższy reportaż i mam nadzieję, że nie tylko dla Panów, ale i Pań, które dostrzegą piękno w tych cieszących oko samochodach.

 

Miasto Warszawa – budzi się!

Dzisiaj kończy się już 1 Maja i jak zwykle wywieszam flagę i tak będzie łopotała do końca 3 Maja.

Zawsze byłam trochę socjalistką, nawet kiedy miałam 16 lat i chętnie brałam udział w Pochodach 1 – Majowych.

To był taki dzień, że trzeba było ubrać się na galowo, a więc biała bluzka i grantowa spódnica i od rana było w domu zamieszkanie, bo trzeba było zapleść warkocze i zawiązać kokardy.

Nigdy mnie nikt nie przymuszał do udziału w Pochodzie, bo uważałam ten dzień za piękne i potrzebne święto ludzi pracy.

Nigdy w pracy mi nie grożono tym, że jeśli nie pojawię się na Pochodzie, to stracę finansowo – nigdy!

Gdzieś mam zdjęcie, kiedy podczas jednego z Pochodów, szłam na czele naszej szkoły podstawowej i kolega niósł szkolny sztandar. Byłam bardzo dumna z tego.

Ludzie wychodzili z domów i szli w Pochodzie – prawie wszyscy mieszkańcy miasta.

Machali chorągiekami i innymi gadżetami i na ulicy było kolorowo i radośnie – byliśmy zjedoczeni, niezależnie od wieku.

Wychodzili uczniowie i zakłady pracy, a było ich w moim mieście nie mało!

Po Pochodzie szło się do domu na świąteczny obiad, a potem  w wesołe miasto.

Ludzie w parku zwanym „Małpi Gaj”, rozkładali koce i mieli ze sobą kosze z jedzeniem i odrobinę alkoholu – było radośnie i przyjemnie.

Nie szkodzi, że ktoś się tam upił i leżał w trawie – takie wtedy były uroki świętowania.

Jako młoda dziewczyna, mieszkająca w małym mieście nie wiedziałam, że w latach siedemdziesiątych w kraju źle się już działo  i cieszyłam się z tego tu i teraz!

Tak się w Polsce wzrastało i takie mam zapisane w głowie obrazy, które wspominam z rozrzewnieniem.

Dziś Mąż w związku z pracą był bardzo wcześnie w naszym mieście i zrobił wg. mnie bardzo smutną fotografię.

Na poniższym zdjęciu jest główna ulica naszego miasta i nie ma na tym zdjęciu ani jednego człowieka. Miasto uśpione, smutne, a kiedyś o tej porze tętniło Pochodem.

 

A co mieliśmy w Warszawie 1 Maja?

Warszawiacy nie wpuścili nacjonalisów mimo ogomnej fali Policji!

Mieliśmy najazd nacjonalistów na Warszawę od tej chołoty, sierpa i młota i taka jedna zagorzała, bo może działa gorzała, pisówka na forum dla Seniora wydaliła!

„Napisał L

To ja już nic nie wiem. Może jakiś warszawiak się zlituje
i mnie oświeci co ten geriavit blokował dzisiaj?Pochód 1- majowy?????????????????????https://twitter.com/wybranowski/stat…32469445087232Same siwe spaślaki, wynoszone w rozkroku.
Jaki wstyd.
Brudne, spocone, w domyśle śmierdzące….
A potem toto pisze, że młodzież ich nie szanuje”

Kiedy się coś takiego czyta, to zastanawiam się kim trzeba być, aby popierać nacjonalisyczne hasła i stwierdzam, że trzeba być chyba nawalonym, bo na trzeźwo mi to nie wygląda!

Zwolenniczki PiS broniące ONR-u nie pojmą niczego, póki od ONR nie dostaną po pysku i niech sobie napiszą na czole, na wszelki wypadek, że kochają Jarosława.

 

Polska nigdy nie była kryształowa!

W 1968 roku byłam dziewczynką w wieku 13 lat i gdzieś tam słyszałam, że zdjęto „Dziady” Adama Mickiewicza ze sceny Teatru, co wywołało oburzenie wśród studentów którzy wyszli na ulicę!

Potem komuniści rozpętali akcję antysemicką i zmusili Polaków żydowskiego pochodzenia do opuszczenia Polski!

Nie miałam pojęcia, że mamy w historii tak mroczne czasy, bo niby skąd miałam czerpać tę wiedzę.

W domu się o tym nie mówiło, a w szkole to przemilczano i wpajano nam do głowy, że wszystko zawdzięczamy Związkowi Radzieckiemu i Armii Czerwonej.

Nikt nam nie mówił, że tysiące Polaków z żydowskim pochodzeniem musiało wsiąść do pociągów i na statki, aby z tej niewdzięcznej Polski wyjechać i zacząć na nowo, swoje życie gdzieś w nieznanym!

Ustawa o IPN na nowo sprawiła, że rozgorzała dyskusja o tym jak my Polacy się w tamtym czasie komunizmu zachowaliśmy.

Z Polski wyjechali ludzie świetne wykształceni i cudownie władający polskim językiem.

Wyjechali dziennikarze, poeci, muzycy, lekarze, dyplomaci i politycy, bo się bali w tej Polsce o swoje życie.

Nie wolno im było za wiele ze sobą zabrać, a więc wyjechali z tym, co mieli na grzbiecie.

W szkole mnie uczono, że Polacy walczyli na wszystkich frontach i pomagali innym krajom się wyzwolić!

Uczono mnie, że Polacy, to byli przeważnie bohaterowie, ale jak to się ma do roku 1968, kiedy komuniści wywalili z kraju kwiat inteligencji.

Nagle w telewizji jest wysyp dokumentów tłumaczących jak to było w 1968 roku i jakim byliśmy Narodem łącznie z władzami!

Okazaliśmy się w tej sytuacji Narodem nie tolerującym inne wyznania i nacje.

Oczyściliśmy Polskę ze swoich, własnych Obywateli wyganiając ich z ich własnego gniazda.

Teraz się nie dziwię, że ta obecna władza tak nienawidzi inności wzorem czasów PRL.

Władza obecna nie przyjmie do naszego kraju ani jednego dziecka z Syrii, czy też matki z dzieckiem, bo tak okropnie nie toleruje innych kultur, a Kaczyński boi się pierwotniaków i gronkowców.

Tacy jesteśmy i teraz nie wierzę, że Polacy to bohaterowie, a raczej są tchórzami i wciąż antysemitami, co widać w sieci na każdym portalu społecznościowym.

Wstyd mi za Polskę i jako Polka też przepraszam za Jedwabne!

Ten nierząd od dwóch lat babra się w grobach, gdy tymczasem Emiraty Arabskie szykują się do podboju kosmosu i mają zamiar sprowadzać na Ziemię platynę!

My zostaniemy za przyczyną tych kreatur z ręką w nocniku, bo niby taki bohaterski Naród nie jest w stanie wyjść w miliony i pogonić kota temu małemu!

„Wolność kocham i rozumiem. Wolności oddać nie umiem” – Chłopcy z Placu Broni

Dnia 23 lutego 1945 roku moje miasto zostało odbite z rąk Niemców i odzyskało wolność, a było to tak:

Po wybuchu wojny Niemcy założyli obóz jeniecki pod nazwą Arnswalde
Batalia o wyzwolenie Choszczna rozpoczęła się 9 lutego, kiedy 80 korpus generała majora Wiktora Wierzbickiego podszedł pod samo miasto.
18 lutego wojska radzieckie ponownie okrążyły Choszczno i opór wroga zlikwidowano 23 lutego.
W walkach o Choszczno Niemcy stracili ponad 300 żołnierzy, dużo sprzętu i uzbrojenia.
Po wyzwoleniu miasto zaczęło się szybko zaludniać i budzić do życia.

Już od wielu lat w tym dniu odbywa się inscenizacja,  jak to właściwie wyglądało i tu wklejam świeże zdjęcia autorstwa mojego Męża.

Podczas działań wojennych moje miasto bardzo ucierpiało i kiedy z Rodzicami tu przyjechałam w 1963 roku, to w każdym miejscu można było się natknąć na gruzy i zniszczenia wojenne.

Starsi ludzie twierdzą, że główną ulicą płynęła czerwona rzeka i zniknęły z powierzchni miasta cudne kamieniczki, a kościół był obity przez armatnie kule.

Moja Mama płakała, kiedy zobaczyła dokąd mój Ojciec Ją przywiózł, bo to miasto prawie nie istniało, choć był to już rok 1963.

Uwielbiam miasta z architekturą historyczną, a w moim mieście wojna zmiotła ją prawie w proch i pył i naprawdę niewiele  zostało do podziwiana.

Nawet Szczecin – miasto na zachodzie, tak nie ucierpiał jak ucierpiało moje miasto.

Wciąż widać braki w architekurze i ubolewam, że tak niewiele zostało z tamtych przedwojennych lat, kiedy moje miasto tętniło życiem.

Teraz jest tak, że jeśli turysta trafi do mojego miasta, to jest zachwycony, bo miasto tonie w zieleni, a w jego centrum mamy piękne jezioro – oazę odpoczynku i relaksu ze ścieżką spacerową i rowerową.

Ja się tu żyje?

Sennie i jest to miejsce idealne dla starych ludzi pragnących ciszy i spokoju, bo młodzi dają stąd dyla.

Nie ma ofert pracy i dlatego młodzi jadą tam, gdzie mogą się jakoś urządzić i zarobić lepsze pieniądze.

Kiedyś tu były fabryki, a teraz jest z 15 marketów, a może i więcej!

Ziobro zabrał pracę pracownikom więzienia, które zlikwidował i tym sposobem odebrał ludziom pracę.

Jakże często zadaję sobie pytanie – czy kocham to swoje miasto?

Niestety nie kocham w 100%, bo czegoś mi w nim brakuje i czuję niedosyt, ale nie umiem sobie odpowiedzieć – czego mi tu brakuje!

W moim mieście mieszkają różne nacje, bo po wojnie zjechali różni ludzie, czyli stanowimy swoistą mieszankę warzywną i może brakuje mi jedności w społeczeństwie tak jak np. na Śląsku!

Mam prośbę – napiszcie jak Wam się mieszka w Waszych społecznościach, miastach, wsiach, krajach!

Jestem tego ciekawa!

 

 

 

 

„Takie będą Rzeczypospolite, jakie ich młodzieży chowanie” – Jan Zamoyski

 

Historia Polski jest naprawdę solidnie spisana i kto się nią interesuje, to nie powinien mieć kłopotów z dostępem do rzetelnych materiałów.

Historia holokaustu, jest także udokumentowana w tysiącach zdjęć, świadectw ludzi, którzy przeżyli, a także filmów dokumentalnych oraz  fabularnych mówiących o tamtych, strasznych wydarzeniach.

Aby pojąć historię holokaustu wystarczy pojechać do Oświęcimia i zwiedzić oboz w Auschwitz i wczuć się w tę mroczną atmosferę i odpowiednio to przeżyć, bez sporu między Polską, a Izraelem bez zacięcia i nienawiści.

Dlaczego my Polacy za sprawą „Premiera” Morawieckiego wypuściliśmy w świat tyle przekłamań i posądzeń i teraz – ja Polka czuję się na cenzurowanym na całym świecie.

Dlaczego doszło do tego, że w zastraszającym tempie inne Narody odwracają się od awanturniczej Polski i od niedouczonych polskich polityków.

Wybiło take szambo w Polsce za przyczyną gamoni z PiS-u, że czuję się jako Polka – brudna i oblepiona śmierdzącą wydzieliną.

Byłam w Auschwitz jako nastolatka i do dziś pamiętam to, co tam zobaczyłam i mam to w głowie – te obrazy na zawsze.

Przeżyłam tę wizytę w obozie wszystkimi, swoimi członkami i wiem, że tam Niemcy gazowali i zabijali nie tylko Żydów, ale i inne nacje łącznie z Polakami.

To co było ugładzone, ułożone, dogadane, wyprasowane przez 27 lat demokracji w Polsce, tak nagle wybuchło z powodu ambicji tych tłuków, którzy czego się nie dotknął,  to zepsują i smród rozlewa się na cały świat.

Uważam, że aby zachować prawdę historyczną wśród młodzieży polskiej – należy im fundować ją  – tam właśnie w Auschwitz i w innych obozach zagłady.

Nie wolno im mieszać w głowach, że były to polskie obozy zagłady – nie wolno!

Mam Wnuki i pragnę, aby z przedmiotu historii dowiedziały się prawdy i aby nie mieszano im w głowach, a więc pokazano  prawdę, tak jak mnie w latach siedemdziesiątych ubiegłego wieku.

W Polsce żyje wciąż bardzo dużo Żydów i dzięki temu nierządowi obudził się w Polakach ogromny antysemityzm i nie zdziwię się temu, kiedy sąsiad będzie zabijał sąsiada za pochodzenie.

Otworzyli Puszkę Pandory i niech się nie zdziwią  wzbudzania w Narodzie nienawiści.

Ludzie piszą, że pogwałcenie Trybunału Konstytucyjnego, zepsucie Sądów i Prokuratury to pikuś, bo kiedyś wszystko da się naprawiać.

Nie da się naprawić stosunków z Izraelem przez długie dziesięciolecia.

Powstaje pytanie – po co to zostało zrobione? Co knuje Kaczyński, by przysłonić holokaustem inne niecne knowania?

Może to być podejście do sfałszowania wyborów samorządowych! Prace już trwają!

Niech ich szlag trafi!