Za darmo!

Ekipa programu POLSAT – „Nasz, nowy dom”

Zdarza mi się oglądać program POLSATU – „Nasz nowy dom”

Twarzą tego programu jest Katarzyna Dowbor i jej ekipa w skład, której wchodzi architekt i oczywiście panowie budowlańcy.

Do programu zgłaszają się ludzie bardzo różni, ale najwięcej poszkodowanych przez los i jakąś drogą następuje selekcja, komu ekipa wyremontuje ich dom.

Zgłaszają się samotne matki, którym mąż zginął w wypadku, albo dziadkowie, którzy samotnie wychowują wnuki, bo matka jest alkoholiczką.

Zgłaszają się samotni ojcowie także, którzy opiekują się dzieckiem niepełnosprawnym i tak dalej.

Ludzie ci od lat żyją w skrajnej biedzie, bo nigdy się nie przelewało, a ich domy, to często jest ruina.

Katarzyna Dowbor wraz z ekipą decyduje komu z nich wyremontują dom – za darmo.

W tych domach często przecieka dach. Ludzie nie mają wody, ogrzewania, kanalizacji, a podłogi się załamują, a także są zniszczone stropy i zawalające się strychy.

Taki remont zaczyna się od wyjazdu rodziny w przyjemne miejsce i podobno w ciągu 5 dni dokona się remont, w co ja absolutnie nie wierzę.

Z Mężem robiliśmy remont kuchni – tylko kuchni w ciągu dwóch tygodni.

Nieważne, ale fakt jest faktem, że po remoncie, kiedy głównym sponsorem akcji jest Grupa Polskie Składy Budowlane wraz z partnerami PSB: Fabryka Farb i Lakierów Śnieżka S.A. Farby Kabe Polska sp,, te domy wyglądają obłędnie.

Wszystko nowe, nowoczesne, świeże i każdy z domowników ma swoje miejsce intymne do spania i odpoczynku.

Ekipa dba, aby podłogi były ocieplane, pełna lodówka, a w kuchni zmywarka i stół do wspólnych posiłków – bajka.

Czasami jednak dochodzą słuchy, że takiej rodzinie w danej miejscowości ludzie zazdroszczą, że oni dostali coś za darmo.

Zdarzył się przypadek, że nowy dom został podpalony z zazdrości oczywiście.

Zdarza się, że sami obdarowani nie dbają o to, co im dano i doprowadzają dom do ruiny.

Mnie zastanawia fakt, że w Polsce niby miodem i mlekiem płynącej, jak głosi PiS wciąż są takie domy rodem z biedy wyjęte.

Wciąż są w Polsce domy bez wody, toalety, kanalizacji i ogrzewania bezpiecznego.

Polska nie jest taka jaką sobie wyobrażamy, bo wciąż jest tu bieda i niedostatek.

Najgorsze jest to, że ludzie boją się brać kredyty, bo nigdy ich nie spłacą w związku ze wzrostem stóp procentowych, a więc bieda już galopuje.

Jest to bandycki rząd, który każe kobietom rodzić dzieci bez mózgu, a kiedy dziecko zachoruje na SMA, czyli zanik mięśni nie mają rodzice żadnej refundacji.

Na takie leczenie na Zrzutka trzeba uzbierać 9 milionów złotych, ale to nie wszystko.

Dranie chcą od tej sumy podatek w wysokości 700 tysięcy – ręce mi opadają i czuję się bezradna na to draństwo z tym bandyckim nierządem.

Trauma!

Ja nigdy o tym na blogu nie pisałam, a bloga piszę 7 lat i każdego dnia ukazuje się nowa notka i jest ich 2593!

 

Dziś miałam miły telefon i sobie pogadałyśmy, ale w pewnym momencie zostałam zapytana dlaczego mnie tak mało jest w przestrzeni publicznej, czyli jak to się mówi – na mieście.

Wiele osób mi mówi – wyjdź z domu, bo wiemy, że żyjesz jak samotnica i tak jakbyś się zamknęła na świat.

Odpowiadam wówczas, że jestem domatorką i tak mi jest najlepiej, choć wiem, że sporo tracę, a życie mi ucieka przez palce.

Nikt nie wie ile mnie koszytuje każde wyjście z domu i ile barier muszę w sobie pokonać.

Nawet kiedy idę w miasto na zdjęcia, to mam trumę!

Nikomu o tym nie opowadam, bo to było traumatyczne przeżycie, które stygmatyzuje mnie jako dziwaczkę.

Miałam może 33 lata i to był cudowny letni wieczór.

Mąż naprawiał silnik do motorówki w miejscowym WOPR i kiedy położyłam dzieci spać, postanowiłam iść po Męża w ramach spaceru we dwoje.

Na wysokości plaży czterch 18 latków zagrodziło mi drogę, a byli to młodzi ludzie z Niemiec, którzy przyjechali do naszego miasta na zawody sportowe.

W pewnym momencie ogrodzili mnie i zawlekli do miejscowego parku i tam zaczęła się moja walka o przetrwanie.

Zerwali ze mnie ubranie…

Na szczęście nasza Policja patrolowała suką ten park i ci ludzie mnie zostawili i uciekli.

Miałam na tyle siły, że pobiegłam na komisariat, który był blisko tego ataku i zgłosiłam napaść.

Bardzo szybka reakcja nastąpiła i trafiłam z policją na miejsce zakwaterowania chłopaków.

Nie zdążyli się nawet rozebrać i udawać, że śpią, a moja pamieć wskazała ich wszytkich.

Po tym ataku miałam wyrwane palce z dłoni i wyleciały mi kolczyki z uszu, a ja długo dochodziłam do siebie i nigdy się z tym nie pogodziłam i nie zapomniałam.

Za niedługo otrzymałam pismo, że ci chłopcy zostali skazani przez niemiecki sąd na 1,5 roku więzienia.

Dostałam więc ten telefon z pytaniem, co aktualnie robię?

Odpowiedziałam, że oglądam telewizor i znowu zostałam zganiona, że siedzę w czterech ścianach.

Boję się tak po po prostu, gdyż przeżyłam jeszcze jednen atak gwałtu, o którym już nie chcę pisać nawet.

Wolę więc być bezpieczna w swoim, własnym domu, ale nikt nie wie dlaczego mam traumę i zachowuję się tak, jak się zachowuję.

Dziś więc oglądałam z przyjemnością program muzyczny na Polsacie pt. „Twoja twarz brzmi znajomo”.

Jakże się cieszę, że mamy w Polsce tylu utalentowanych ludzi, którzy wcielają się w wielkie sławy piosenki polskiej i zagranicznej – jakże mnie  to cieszy, że charakteryzacja przybliża ich wizerunkowo i oni pokazują swoje, cudowne talenty.

Ten muzyczny program sprawia mi ogromną radość, bo wygrana osoba przekazuje pieniądze na cele charytatywne i proszę posłuchajcie Niemena, którego zaśpiewał Filip Lato – mistrzostwo świata.

Mimo, że mam 63 lata i już żaden zwyrodnialec się na mnie nie rzuci, to mam traumę do końca swoich dni i niech się nikt nie dziwi, że wolę mój, bezpieczny świat.