Nowy Rok bez fajerwerków!

 

Raczej nikomu nie będę życzyła szczęśliwego Nowego Roku, bo nie zmieni się wiele w tym nowym.

Odchodzący rok był dla świata bardzo zły i pandemia przewróciła życie na Ziemi do góry nogami!

Tysiące ludzi umarło z powodu COVID 19 i będą umierać i w Nowym Roku!

Szykuje się kolejny atak pandemii i mimo, że w końcu pojawiła się szczepionka, to ludzie będą umierali, póki nie zostanie zaszczepiona populacja, co do jednego człowieka kwalifikującego się do szczepienia.

Czyste wariactwo było w tym roku i w polskiej polityce, kiedy codziennie działo się draństwo i złodziejstwo.

W lipcu Pinokio ogłosił przed wyborami na prezydenta, że pandemia jest w odwrocie i nie mamy się czego bać!

W telewizji od rana monity, że zachorowało ponad 20 tysięcy ludzi i umarło ponad tysiąc, a ten drań ogłaszał, że pandemii prawie nie ma!

Czyste skurwysyństwo ze strony tych kacyków, którzy w tym roku mijającym nie mają żadnych osiągnięć gospodarczych i cofnęli Polskę do średniowiecza nakazując kobietom rodzić martwe płody!

Pandemia za to spowodowała, że ludzie na potęgę bankrutują i tracą swoje firmy, a pomocy ze strony państwa brak!

W mijającym roku jeszcze bardziej się przekonałam o tym, że Polacy mają Polskę w dupie i jeśli cokolwiek zrobią, to za pieniądze i tak za pieniądze sprzedali Polskę draniom!

Wszystkie obostrzenia jakie na nas nakładają pochodzą ze wschodu i nikt nie wzoruje się na zachodzie, który ludziom za straty po prostu płacą, aby ci ludzie stanęli na nogi i jakoś przetrwali!

Dużo by pisać o mijającym roku, ale wiem, że ten nowy nie będzie wcale lepszy, bo oto złodzieje nałożą już od 1 stycznie 2021 roku nowe podatki, a więc Polaku trzymaj się na portfel, bo rząd Was oskubie!

Wiele było takich chwil, że chciało się wyć z rozpaczy na to, co oni zrobili z moją ukochaną Polską, bo żarło, żarło i 5 lat temu zdechło!

Z czego się więc cieszę i co sprawiło mi radość i ogradzało mnie od rozpaczy?

Przeżyliśmy z Mężem kolejny rok i wciąż jesteśmy razem, choć jakieś tam choroby nas trapią!

Przetrwaliśmy koronawirusa razem, wspólnie i chociaż było ciężko, to nie odebraliśmy bardziej chorym respiratorów.

Poprawiałam sobie humor pisaniem bloga i oto jest mój 364 wpis w starym roku, bo codziennie coś tam nastukałam na klawiaturze!

Zdarzył się też cud, że mimo pandemii Córka urodziła nam kolejną, zdrową Wnusię mimo pandemii i to zakończyło się cudem, sukcesem, szczęściem!

Kochani życzę Wam na koniec tego roku, abyście jak najszybciej się zaszczepili jeśli lekarz rodzinny nie będzie widział przeciwskazań.

Szczepionki są bezpieczne i nie wierzcie antyszczepionkowcom, bo on są z innej planety!

Nigdy na koniec roku nie robiłam żadnych postanowień, bo niech życie toczy się swoim torem, a każdy przeżyty dzień w moim wieku będzie cudem!

Duma i uprzedzenie do polityki dzisiaj!

U mnie dziś był, kolejny piękny dzień, a więc Dziadek, a mój Mąż zabrał naszą Wnuczkę nad jezioro.

Zaczepił łódkę na hak samochodowy i pojechali ją zwodować, bo pogoda jest akurat na odpoczynek i wakacje!

Wnusia wodniczką była zawsze i nie boi się absolutnie wody, a wręcz odwrotnie, bo na łódce zachowuje się jak ryba w wodzie.

Jednak wielkie zdziwieniem jest, że jej piesek – sunia rasy maltańczyk dziś była pierwszy raz na łódce i także kompletnie nie bała się pływać z zapalonym silnikiem.

Cudnie towarzyszy swojej właścicielce, co widać na zdjęciu. Tylko na wietrze uszy jej latały – taka dzielna, a ja także kocham tego pieska!

Maltańczyki są bardzo rodzinne i kochają się przytulać, a więc taka jest właśnie Tessi!

Już pisałam na blogu, że gdybym była młodsza, gdybym była, to bym sobie takiego pieska kupiła.

Kiedy Mąż z Wnusią był nad jeziorem ja oddałam się oglądaniu filmu i cztery godziny spędziłam oglądając „Doktora Żywago”.

Mam dość kampanii wyborczej Adriana, bo po każdym jego wystąpieniu musiałabym wziąć prysznic, aby obmyć się z jego plugastwa!

Ja będąc w swoim już wieku niezbyt dobrze znoszę upały, a więc wolę pozostać w domu!

W pokoju było gorąco, a więc opuściłam rolety i obejrzałam ten film, przecudownie zrealizowany w 2002 roku!

Jest to melodramat wojenny i naprawdę warto mieć ten film w swojej filmotece.

Nie będę opisywała fabuły, bo kto zechce, to poświęci swój czas, a  zapewniam, że warto!

Cd. niżej:

Moja najstarsza Córka nagrywała dzisiaj clip na placu przy fontannie w naszym mieście.

Jestem z Niej cholernie dumna, bo działa w tej naszej społeczności i jest Jej pełno wszędzie.

Należy do zespołu pod nazwą „Mała Kapela i dzisiaj po południu „Mała Kapela” z Choszczeńskiego Domu Kultury nagrywała klip do nowej piosenki. Tym razem Paweł Lemiesiewicz zaaranżował utwór ludowy, zatytułowany „Poctar”.

Na razie są tylko zdjęcia, bo clip jest obrabiany, a więc trzeba poczekać na efekt, a moja Córka, to ta piękna  brunetka.

Kocham moją rodzinę – strasznie!

 

Historia jednego mebla!

 

Dzisiejszy dzień minął mi  tak szybko, że nie widziałam kiedy zrobiło się ciemno, a to wszystko dlatego, że do mojego, laptopowego pokoju przybył nowy mebel, a jest nim komoda.

Trzeba było pozbyć się biurka pod komputer stacjonarny, który zastąpiły laptopy i biurko stało się zbęde, bo laptop trzymam na niewielkiej kanapie, z której dobrze mi się serfuje i wygodnie.

Nowy mebel i dużo roboty, bo automatycznie włącza się mus, aby pokój posprzątać porządniej, gdyż odkryta powierzchnia podłogowa zdradzała, że nie zawsze dotarł tam odkurzacz i nazbierało się sporo kurzu na niepotrzebnych już kablach, znajdujących się za biurkiem.

Przez ostatnie dwa lata, kiedy Mama była chora robiłam porządki po łebkach, aby, aby, bo często się spieszyłam, a kiedy miałam wolne od opieki, to byłam nieżywa i dochodziłam do siebie.

Dzisiaj sprzątnęłam pokój z pomocą Męża oczywiście, prawie tak jak na święta, bo poodsuwaliśmy inne meble i tam dojechaliśmy odkurzaczem i mopem, a więc nie ma tego złego, co by na dobre nie wyszło i opłacił się ten nowy meblel, który zmusił mnie do przejrzenia papierów i ubrań, oraz innych bibelotów.

Jechałam więc dziś na szmacie i ze szmatką od kurzu w rękach.

Ubrania leżące dłużej niż dwa lata i nie zakładane poszły do wora, a papierzyska zostaną spalone w piecu i tak tym sposobem zrobiło się jaśniej i przejrzyściej, a ja po robocie  uśmiechnęłam się, że prawie mam zrobione porządki świąteczne jak na razie w moim pokoju!

Na ten Sajgon w domu trafiła Wnusia ze swoją, nową przyjaciółką o imieniu Tessi – malutkim Maltańczykiem, w którym jest zakochana i miło było na obydwie patrzeć!

Był to taki dość intensywny dzień i chyba w każdym domu, kiedy przybywa nowy mebl, to roboty jest w brud, a potem jest satysfakcja i spływa na człowieka spokój.

Piszę o takich duperelach, ale nasze życie składa się z takich drobiazgów właśnie.

Jeden mebel, a tyle roboty,  a potem patrzymy sobie, że coś się odmieniło i jest fajnie -inaczej!

 

 

W małych miasteczkach toczy się życie!

Kiedy w małym miasteczku jest jakakolwiek impreza, to ludzie tłumnie wychodzą na ulicę i się wspaniale bawią.

Dziś w moim mieście był „Dzień Papieski” i moja Wnusia śpiewała, a raczej miała śpiewać, bo trema zjadła jej małe serduszko. Kiedy zobaczyła swojego ukochanego Dziadka, to na scenie robiła już tylko słodkie minki, a to nagrałam na filmiku 🙂

Byłam z Mężem i świętowaliśmy wspólnie z innymi mieszkańcami.

Można było zjeść pyszne pierogi, ciepły bigos, czy kiełbasę z grilla.

Można było wylicytować wiele ciekawych rzeczy, czy też wielki tort i mieszkańcy chętnie brali udział w loterii.

Pogoda dopisała i tak to udokumentowałam:

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

A zielone gwiazdy wybuchają! Kolejny dzień w wnusią

Lubisz mnie i mojego bloga, to: Wyślij SMS o treści A00759 na numer 7122 – dziękuję, bardzo, bardzo.

Dzień dobry:)

Następny dzień opieki nad wnusią:

Pobudka: 06.45 i nie ma to tamto, wnusia wstaje razem z rodzicami, którzy idą do pracy i zabierają synka do żłobka. W domu lekkie poruszenie, jak w każdym, kiedy musimy stanąć do obowiązków. Zwlekam się i ja z posłania, szybko kawa!

Rysowanie: Wnusia daje mi czas na poranną kawę, bez której nie żyję, a Ona sobie rysuje koniki polne, biedronki i inne owady. Jest dobrze, budzę się i przystępuję do życiowych obowiązków.

Lekarstwo: Koniecznie o 8.oo trzeba podać antybiotyk, a na szczęście, Mama podaje jej rano kaszkę, a więc lekarstwo nie jest na pusty żołądek – to ważne!

Oglądanie bajek, ale tytułu nie podam, bo to bajki zagramaniczne, a więc Babcia ma z tym kłopot, ale wnusia wcale, a wcale.

Ubieranki w komputerze: Niestety, ale nie mam siły jej odmówić, a ja w tym czasie szykuję dla rodziców, kiedy wrócą z pracy, pyszną zupkę, tylko muszę się nachodzić w kuchni, gdyż nie wiem, co i gdzie jest poukładane. Szukałam we wszystkich szafkach ryżu, uf, znalazłam. Korzystam, że wnusia jest zajęta.

Szczecin skąpany w słońcu: Jest cudnie, jak śpiewa Maryla Rodowicz 🙂

Zupa gotowa, to jestem spokojna, że jak przyjdą o 16 po pracy, będzie ciepły posiłek, bo wczoraj mój zięć zjawił się w domu ok. 20.oo. Musiał zostać po godzinach niestety. Takie czasy, a ja się pytam, czy teraz płaci się za zostanie po godzinach. No więc, zdarza się, że otrzymuje gratyfikację, ale wcale nie musi. Denerwuje mnie to, bo nic się w  tym temacie nie zmieniło.

Ponowne oglądanie bajki, znalezionej na „Zalukaj”. Kurcze, nie panuję dziś nad swoją wnuczką. Nie chce nic rysować, ani malować. Muszę być bardziej stanowcza, bo mnie wykorzystuje, cwana bestyja. Obiecuję sobie, że to będzie ostatnia bajka do wieczora. Ciekawe, czy mi się uda zastosować babciny spryt. Nie mogę się jej dać manipulować, ale zapewniam, nie jest to łatwa sprawa.

Wczoraj, kiedy Córka zjawiła się w domu, rozebrała synka i siebie, od razu miała w domu co robić. Trzeba nadgonić zaległości i tak dreptała po domu, a ja nawet nie wiem, do której, gdyż padłam po kąpieli jak kawka. Podobno, obejrzała jeszcze film, ale proszę wybaczyć, że nie wiem. Jedno mnie cieszy, że mimo obaw, śpię dość dobrze w obcym miejscu, czego najbardziej się obawiałam. Nie jest źle. Poranna pobudka, o mateńko, przed siódmą, kiedy w domu śpię spokojnie do 8.30, ale nie ma to tamto, jak trzeba, to trzeba.

Słyszę, będąc w kuchni – Babcia, Barbie wygrała! To reakcja na koniec bajki. Koniec bajki i koniec oglądania na dziś. Już dziś tego grzechu nie popełnię, ale bajka była z tych, co uczą dobroci i wrażliwości, a więc z lekka mam czyste sumienie.

Koniec bajek i zostałam zaproszona do planetarium, w którym oczywiście pracuje moja wnusia. Dowiedziałam się bardzo ciekawych rzeczy z dziedziny astronomii, a więc: Gwiazda czerwona, to stara gwiazda, a żółta, to młoda, która dopiero się narodziła. Zielona gwiazda zaraz wybuchnie. Mam wiedzę, że księżyc wcale nie świeci, a tylko jego połowę oświetla słońce. Moja pani astrolog, posiada w domu fioletową gwiazdę, która spada do domu tylko do mądrych ludzi i wrażliwych, a także dobrych. Dowiedziałam się, że nie wszyscy ludzie mają zmysł, bo są ludzie, którzy zmysłu nie posiadają. Dokładnie nie zostałam poinformowana, o jaki zmysł chodzi 😀

13.10, czerpiemy inspirację od Pana Robótki, bo koniecznie trzeba zrobić coś dla Taty i Mamy, kiedy wrócą z pracy

A tak w przerwie, to muszę się wytłumaczyć z tego sprawozdania. Otóż piszę sama dla siebie, aby celebrować te chwile spędzone z wnusią. Dziś powrót do domu, ale mamy jeszcze parę godzin ze sobą. Jest fajnie, ciekawie i to Ona stawia warunki, ale robi to bardzo delikatnie i umiejętnie. Miętka jestem jak nic ! 😀

Inna konkluzja: Zero polityki, zero ha ha i muszę stwierdzić, że dobrze mi z tym, to tak na marginesie.

Zdrowie: Na szczęście wnusia zdrowieje, co mnie cieszy. Jutro ma bal przebierańców. Będzie wiewiórką, z koszyczkiem orzechów. Strój już na nią czeka.

Już jesteśmy po obiedzie, a więc i czekamy na powrót Mamy i Taty, a ja muszę już zakończyć moje sprawozdanie, dumna, że udało mi się odłączyć wnusię od komputera i zachęcić do kreatywnej zabawy. Szkatułka jej skarbów, wypełniona koralami i innymi błyskotkami, ale na jak długo?

Do następnego wpisu, ale już z domku, gdyż będę w nim ok.20.oo – nara!