Moja niesamowita sobota!

Moja dzisiejsza sobota, to dzień tylko dla mnie i mojego Męża.

Spaliśmy sobie do 10 (już nie pamiętam, kiedy spaliśmy tak długo).

Ja zmęczona opieką nad chorą Mamą – dziś się wyspałam do woli, choć obudziłam się i tak zmęczona, bo to za mało czasu, by dojść do siebie po ciężkim tygodniu.

Wzięłam prysznic i zrobiłam sobie ulubioną kawę z mlekiem, a potem dopiero zjadłam śniadanie – wiem, że powinno być odwrotnie!

O godzinie 11 zaczęła się transmija ze ślubu Harrego i Meghan i wtopiłam się i lekko spłakałam.

Nie lubiłam nigdy bajek, bo wolałam kopać piłkę z chłopcami, ale trochę mnie zaciekawia rodzina królewska w Anglii i to, co się w niej dzieje.

Lubię księcia Harrgo, bo to jest taki typ mężczyny, który, jako łobuziak może podobać się kobietom. Sama mam takiego za Męża, który 42 lata temu mnie zauroczył.

Ludzie piszą w sieci, że Meghan go unieszczęśliwi, bo jest pazerna na kasę i popularność, a ja sądzę, że to może być najszczęśliwsze małżeństwo i oni razem się zestarzeją.

Oboje są po przejściach i żadne z nich w młodości nie było świętoszkiem, ale kiedyś trzeba się ustatkować i pomyśleć o swoim życiu na poważnie.

Niech im się szczęści i niech rodzą im się dzieci – tego im życzę z całego serducha!

Zrobiłam sobie własną sesję i strzelałam zdjęcia z telewizora ha ha – bawiło mnie to!

W międzyczasie zrobiłam kilka zdjęć moich kwiatów na balkonie, które odwdzięczyły się za cierpliwość za pelęgnację.

Moje kwiaty są takie, o których marzyłam – czyli pelargonie kaskadowe. Będą sobie do jesieni zwisać i kwitnąć!

Nie wiem skąd zaczerpnęłam siłę, bo wybrałam się do Netto i Pepko, aby zrobić ciekawe zakupy dla domu i zagrody!

Chodziłam powolutku, spokojnie między półkami – z okularami na w pół nosa i oglądałam asortyment Made in China i oglądałam i myślałam, co mi się do domu przyda!

W konsekwencji kupiłam dwie, śliczne skrzyneczki, które spowodowały, że wiele w kuchni swojej pozmieniałam, a starocie bez żalu wywaliłam do kosza.

Jestem z siebie zadowolona, że tak mi się dziś chciało, bo sami po sobie wiecie, że nie zawsze się chce!

Chyba Wiosna na mnie tak zadziałała, a Mąż się cieszy, że coś znowu robię dla domu i mnie chwali.

Ale to nie wszystko!

Ugotowałam pyszną zupę jarzynową, którą skomponowałam tak:

• ugotować rosól na skrydełkach – dwa litry
• dodać pokrojone cztery ziemniaki,
• dodać dwa woreczki zupy mrożonej – prezydenckiej,
• dodać ziele angielskie, liść laurowy, dwie łyżki jarzynki,
• dodać pokrojony, zielony koper i gałązki kalafiora,
• gotować do miękości
• rozmieszać ze śmietanę 18 procentową z gorącym wywarem i co wychodzi?

Wychodzi przepyszna zupa, którą chce się jeść codziennie! – Polecam!

Macie takie dni, że chcielibyście śpiewać i tańczyć, bo nowa energia w Was wstąpiła i kochacie się takimi!

 

 

 

Reklamy

Nasze małe Ojczyzny

Wiele razy na moim blogu pisałam, że prowadzę fan – page ze zdjęciami mojego miasta i okolic!

Mam tam już ponad 5 tysięcy zdjęć z różnych miejsc – robionych o wszystkich porach roku.

Tam są też zdjęcia z imprez organiozwanych w mieście, a więc dożynki, dni papieskie, czy też zawody sportowe.

Gdzie ja nie mogę szybko dotrzeć, to dociera mój Mąż i dostarcza mi zdjęcia do wgrania na fan – page!

Dziękuję Mu za to, że wpiera mnie i pomaga prowadzić moją stronę – o naszym mieście i okolicach.

Cieszę się z tego, że ludzie zaglądają, komentują i lajkują, bo wtedy tylko, to ma sens!

Lubię moje miasto i okolice i lubię robić zdjęcia, a więc jakoś tam się spełniam i realizuję.

Strona jest wolna od polityki i może dlatego jest mile widziana w sieci.

12 maja odbył się u nas bieg – maraton przetrwania i  nagle uśpione miasteczko ożyło i się obudziło.

Impreza ta miała odbyć się podczas majówki, ale mieliśmy żałobę w związku z odejściem naszego Starosty i dlatego wszystko przeniesiono na inny termin.

Ten maraton zorganizowany przez Starostwo Powiatowe i Urząd Miasta miał wielkie wzięcie, bo listy przyjęć pękały w szwach.

W tej imprezie wzięli udział wszyscy, bo małe dzieciaki, młodzież i dorośli i tylko się cieszyć, że ludziom się wciąż chce.

Na blogu pewnie nie raz umieszczę zdjęcia z takich imprez, bo z Mężem śledzimy to, co u nas się  się dzieje!

A Wy śledzicie, obserwujecie Wasze środowiska i „impry” w Waszych miesjcach na Ziemi?

Ps. Zdjęcia autorstwa mojego „M”.

 

 

Odskocznia od codzienności!

Ludzie są różni, bo jedni gonią za przygodą i zwiedzają różne kraje i nie mogą zagrzać miejsca, a ja – ja jestem okropną domatorką i zawsze taka byłam.

Najlepiej czuję się w swoim domu i wcale nie żałuję, że nie zwiedziłam pięknych miejsc gdzieś tam na Karaibach, Grecji, Włoch itp., bo oglądam dużo programów przyrodniczych i potrafię sobie to wszystko wyobrazić.

Zresztą moje życie płynęło w czasach socjalizmu i takie wyjazdy były niedozwolone, a ja w tym czasie trochę naszej Polski zwiedziłam.

Moje pokolenie, to pokolenie stracone, bo pracowaliśmy dla dobra Polski, a na starość dostaliśmy od Państwa ochłapy w postacji haniebnie, niskich emerytur.

Tak nam rządzący zapłacili, że odbudowywaliśmy ten kraj z nędzy i rozpaczy.

Gdybym urodziła sie wczasach transformacji, to z pewnością zwiedziłabym inne, piękne miejsca nawet na kredyt.

Teraz kiedy sił coraz mniej, zadowalam się przebywaniem w moim, spokojnym mieście tonącym na wiosnę w zieleni i to mi całkowicie wystarcza.

Ktoś by mógł mi powiedzieć, że w de… byłam i gówno widziałam, ale to nie jest prawda.

Byłam we wczesnej – po wojnie Warszawie. Byłam w Malborku, Zakopanem, Kościelisku, Bydgoszczy, Poznaniu, w Paryżu i Austrii, a także w Dziwnowie, Niechorzu, Darłówku, Międzyzdrojach i w zachodnim Berlinie.

Trochę zwiedziłam i posmakowałam, ale teraz nigdzie mnie już nie ciągnie.

Teraz, kiedy moja Mama jest bardzo chora, to nawet nie myślę o jakimkolwiek wyjeździe, bo bym się z tym czuła fatalnie, a więc od czasu do czasu biorę apart i idę w moje miasto i robię zdjęcia.

To jest taka moja mała odskocznia od codzienności i przykrych myśli.

Wyszłam dzisiaj o godzinie 18, kiedy słońce chyliło się ku zachodowi i w tym czasie jest cudne światło.

Miasto o tej porze jest spokojne i tylko nieliczni wychodzą na spacer, czy na rower, co mi odpowiada!

Zrobiłam kilka zdjęć i czuję się spełniona i to mi wystarczy do szczęścia.

Napiszcie o swoich wojażach po świecie – po Polsce!

 

Nikt nie powinien umierać na wiosnę!

29 kwietnia 2018 roku, w godzinach porannych dotarła do mnie wiadomość z dobrego żródła, że odszedł od nas – nasz Starosta!

Od razu na swoim fan – page poinformowałam naszych mieszkańców i z okolic, że oto bardzo niespodziewanie w mieście będziemy mieli żałobę.

Informacja ta dotarła do mieszkańców bardzo szybko i na dzień dzisiejszy mam ponad 9 tysięcy odsłon mojej informacji.

Nasz Starosta, to był człowiek bardzo prawy i pojawiło się sporo komentarzy pisanych z wielkim smutkiem i z kondolencjami dla rodziny.

Nie powinno się tak wcześnie umierać, gdyż nasz Starosta był stosunkowo młodym człowiekiem, ale jak to się mówi – choroba nie wybiera i zbiera swoje żniwo!

Pogrzeb odbył się wczoraj z uroczystym wyprowadzeniem trumny z kościoła i z przejściem kondutu ulicą główną, a ludzi była cała masa i wszyscy smutni i w żałobie.

Nie byłam na pogrzebie, gdyż miałam dyżur u mojej chorej Mamy.

Na pogrzeb wybrał się mój Mąż i oboje ubolewamy, że coraz częściej zakłada garnitur na pogrzeby, aniżeli na wesela. 😦

Kiedy pracowałam w Urzędzie Miasta, to Pan Adam, jako zastępca Burmistrza podpisywał dość często moje dostarczone dokumenty i odbierałam go jako bardzo miłego i uśmiechniętego człowieka.

Potem  został Starostą i był lubiany przez naszą społeczność, bo to czytałam w komentarzach, gdzie ludzie wyrażali swój żal.

W związku z tak przykrym zdarzeniem w mieście odwołano wszelkie imprezy rozrywkowe i w ciągu tych majówkowych dni byliśmy wycieszeni.

Właśnie kończy się majówka i moje dzieci się rozjechały, a ja z Mężem wybraliśmy się w teren, aby nasycić się kolorami pięknej wiosny.

Dopiero dziś zobaczyłam jak cudnie jest na świecie i nie mogłam się nadziwić, że w końcu wiosna na zachodzie wystrzeliła wprost i wszystko na nowo odżywa.

Drzewa owocowe kwitną na różne kolory, a także w końcu zakwitły bzy i kasztany, a na polach na żółto kusi rzepak – jest cudnie i w takim czasie nie powinno się umierać.

Troszę pobawiłam się opcjami mojego aparatu, bo wciąż się uczę.

Mąż zerwał mi do wazonu kiście bzu jako w „Nocach i dniach”   Józef Toliboski rwał nenufary. 😀

„Wiosna w połowie więc plany na maj:

1. Kupić wazon.
2. Zerwać bez.
3. Wstawić bez w wazon.
4. Patrzeć.

Niczego więcej od siebie nie wymagać.” 

Opiszcie ja spędziliście te ważna dla Polski dni!

 

 

 

 

Miasto Warszawa – budzi się!

Dzisiaj kończy się już 1 Maja i jak zwykle wywieszam flagę i tak będzie łopotała do końca 3 Maja.

Zawsze byłam trochę socjalistką, nawet kiedy miałam 16 lat i chętnie brałam udział w Pochodach 1 – Majowych.

To był taki dzień, że trzeba było ubrać się na galowo, a więc biała bluzka i grantowa spódnica i od rana było w domu zamieszkanie, bo trzeba było zapleść warkocze i zawiązać kokardy.

Nigdy mnie nikt nie przymuszał do udziału w Pochodzie, bo uważałam ten dzień za piękne i potrzebne święto ludzi pracy.

Nigdy w pracy mi nie grożono tym, że jeśli nie pojawię się na Pochodzie, to stracę finansowo – nigdy!

Gdzieś mam zdjęcie, kiedy podczas jednego z Pochodów, szłam na czele naszej szkoły podstawowej i kolega niósł szkolny sztandar. Byłam bardzo dumna z tego.

Ludzie wychodzili z domów i szli w Pochodzie – prawie wszyscy mieszkańcy miasta.

Machali chorągiekami i innymi gadżetami i na ulicy było kolorowo i radośnie – byliśmy zjedoczeni, niezależnie od wieku.

Wychodzili uczniowie i zakłady pracy, a było ich w moim mieście nie mało!

Po Pochodzie szło się do domu na świąteczny obiad, a potem  w wesołe miasto.

Ludzie w parku zwanym „Małpi Gaj”, rozkładali koce i mieli ze sobą kosze z jedzeniem i odrobinę alkoholu – było radośnie i przyjemnie.

Nie szkodzi, że ktoś się tam upił i leżał w trawie – takie wtedy były uroki świętowania.

Jako młoda dziewczyna, mieszkająca w małym mieście nie wiedziałam, że w latach siedemdziesiątych w kraju źle się już działo  i cieszyłam się z tego tu i teraz!

Tak się w Polsce wzrastało i takie mam zapisane w głowie obrazy, które wspominam z rozrzewnieniem.

Dziś Mąż w związku z pracą był bardzo wcześnie w naszym mieście i zrobił wg. mnie bardzo smutną fotografię.

Na poniższym zdjęciu jest główna ulica naszego miasta i nie ma na tym zdjęciu ani jednego człowieka. Miasto uśpione, smutne, a kiedyś o tej porze tętniło Pochodem.

 

A co mieliśmy w Warszawie 1 Maja?

Warszawiacy nie wpuścili nacjonalisów mimo ogomnej fali Policji!

Mieliśmy najazd nacjonalistów na Warszawę od tej chołoty, sierpa i młota i taka jedna zagorzała, bo może działa gorzała, pisówka na forum dla Seniora wydaliła!

„Napisał L

To ja już nic nie wiem. Może jakiś warszawiak się zlituje
i mnie oświeci co ten geriavit blokował dzisiaj?Pochód 1- majowy?????????????????????https://twitter.com/wybranowski/stat…32469445087232Same siwe spaślaki, wynoszone w rozkroku.
Jaki wstyd.
Brudne, spocone, w domyśle śmierdzące….
A potem toto pisze, że młodzież ich nie szanuje”

Kiedy się coś takiego czyta, to zastanawiam się kim trzeba być, aby popierać nacjonalisyczne hasła i stwierdzam, że trzeba być chyba nawalonym, bo na trzeźwo mi to nie wygląda!

Zwolenniczki PiS broniące ONR-u nie pojmą niczego, póki od ONR nie dostaną po pysku i niech sobie napiszą na czole, na wszelki wypadek, że kochają Jarosława.

 

Chyba nie mam poczucia humoru!

Mój poranny rytuał, to od rana kawa z mlekiem na rozbudzenie i włączenie laptopa, aby się załadował.

Od rana jestem ciekawa, co się na Świecie wydarzyło przez noc i tak sobie z tą kawą sprawdzam Facebooka i Twittera.

Dziś o poranku nie zdążyłam jeszcze napić się kawy, a obudziła mnie natychmiast fotografia słynnej Super Niani, czyli Doroty Zawadzkiej.

Wrzuciła na swojego fan-page foto i pokazała, że nałożyła sobie odżywczą maseczkę.

Normalnie się wystraszyłam, bo włosy i do tego siwe – piękności jej na dają, a do tego ten widok bladej twarzy.

Czy ze mną jest coś nie tak? Czy ja się niepotrzebnie oburzam, widząc tak bardzo inymne chwile, które powinny być tylko w zaciszu domowym.

Nawet swojemu mężczyźnie nie powinno się tak pokazywać, a co dopiero całemu Światu!

Zawadzka chyba inspiruje się bezpośredniością Katarzyny Nosowskiej, która od kilku miesięcy robi jakieś durne filmiki, ku uciesze gawiedzi – dla lajków chyba.

Tak bardzo ceniłam Nosowską za jej twórczość artystyczną i za inteligentne cytaty i aforyzmy, a tu na starsze lata – zwariowała – clipy poniżej.

Jestem chyba z grona nieliczych, którym ta maskarada się nie podoba i tak się zastanawiam – po co się tak kreować na idiotki?

Wszystkie te celebrytki i celebryci zdają relację ze swojego życia i nawet kiedy są na wakacjach, to nie pokazują piękna zwiedzanych miejsc, a siebie przede wszystkim.

Kiedy są na wakacjach w ciepłych krajach, to robią sobie idealny makijaż i się fotografują, a potem „jeb” je w sekundę na Instagrama.

Nie opisują tego, co zobaczyły, zwiedziły, czy jak odpoczęły, bo wkładają ekstra ciuchy i robią sobie selfi!

Wszyscy, dosłownie wszyscy zdradzają swoje życie na Insta i to robi się okropnie żenujące, bo przede wszystkim fotografują siebie samych – swoje facjaty i nic więcej z tego nie wynika.

Jednak mam wisienkę na torcie, bo śledzę Insta Jarosława Kużniara – wywalonego z TVN, z którym węduję przez Świat, a także Janusza Palikota, który pokazuje także piękne miejsca, a nie siebie.

Może ja jestem jakaś pokręcona i mam inne poczucie humoru, bo wiele mnie w sieci nie bawi i uważam, że powinny być sfery intymności nie na sprzedaż.

Odc.6

A post shared by nosowska.official (@nosowska.official) on Apr 13, 2018 at 3:51am PDT

Hydro Kaśka. Odc.2

A post shared by nosowska.official (@nosowska.official) on Apr 14, 2018 at 4:43am PDT

Ja Seniorka wciąż się czegoś uczę – tak jak Adrian!

 

Nasza niedziela była inne niż wszystkie, gdyż dostaliśmy zaproszenie na grilla w ogrodzie naszych bliskich.

Pogoda wymarzona na takie rodzinne spotkanie i spędziliśmy naprawdę przyjemnie czas.

Zięć upiekł na grillu  kaszankę z cebulką – mniam, mniam, a Córa przygotowała gorące ziemniaki, sałatkę z rukoli, oliwek z pomidorem i serem w słodko kwaśnym sosie.

Przygotowała też pyszne, czosnkowe tzatzyki i do tego wypiliśmy kufelek zimnego piwa.

W ogrodzie jest kilka owocowych drzew, które cudownie zakwitły.

Jednak ze smutkiem zauważyliśmy, że nie ma w ogrodzie pszczół, które by te kwiaty zapyliły.

Zrobiło się smutno, bo jeśli ludzkość wybije te, jakże pożyteczne owady, to nastanie klęska światowa i nie będziemy mieli co jeść.

Pamiętacie może jak jednemu pszczelarzowi sąd kazał zlikwidować ule, bo pszczoły ponoć kąsały wczasowiczów w jakiejś wiosce?

To był barbarzyński wyrok, bo biedny pszczelarz musiał ule zlikwidować oraz został pozbawiony pięknego hobby i pieniędzy ze sprzedaży miodu.

Wracając do rodzinnego spotkania:

Tym razem też wzięłam ze sobą aparat fotograficzny, ale zdjęcia wyszły nie najlepsze, a wiecie dlaczego?

Mam dobry aparat z wieloma opcjami, ale chcę się nauczyć jak robić rozmyte tło, bo takie zdjęcia bardzo mi się podobają.

Siedziałam dziś na swoim balkonie i kombinowałam i rozparacowywałam, aby osiągnąć taki efekt z migawką.

Mam w swoim aparacie następujące opcje:

• niska tonacja,
• sepia,
• dynamiczne – czarno – białe,
• mocny obraz,
• duża dynamika,
• efekt krosowania,
• efekt zabawki,
• efekt miniatury,
• miękka ostrość,
• filtr gwiezdny,
• obraz jednobarwny,
• ekspresyjny,
• retro,
• wysoka tonacja,
• niska tonacja,

I tak kombinuję, aby uzyskać pożądany efekt i może anzai – doświadczony fotograf mnie naprowadzi na zrobienie dobrego zdjęcia?

Pliss anzai, a może ktoś jeszcze mi pomoże – help!

 

 

Ja seniorka – weszłam na wyższy level w sieci!

 

Coś mnie podkusiło i założyłam sobie profil na Instagramie z ciekawości!

Nie potrafię jeszcze go dokładnie obsługiwać, bo nie wiem jak przesłać własne zdjęcie, ale to rozgryzę.

Instagram działa tak samo jak Facebook i Twitter, czyli trzeba polubić jakieś tam konta i potem możemy oglądać zdjęcia wrzucone przez właściciela profilu.

Myślałam sobie naiwnie, że na Istagramie są zdjęcia tych wszystkich ludzi ze śwata celebryckiego, którzy dzielą się swoimi zdjęciami na tym portalu.

Szybko mnie oświeciło, że na Istagramie są ludzie z całego świata i nie wrzucają tylko zdjęcia, ale i clipy.

Jednym słowem, ja seniorka weszłam na wyższy level i boję się, że popadnę w następne uzależnienie od Instagramu..

Owszem są tam piękne zdjęcia, ale są i obleśne, bo ludzie teraz wszystko – dosłownie wszytko filmują i wrzucają do sieci – bez żadnego wstydu i żadnej refleksji.

Już mnie nie dziwą matki wrzucające gołe, swoje pociechy na Facebooku.

Już mnie nie dziwią zdjęcia z wakacji, aby tym się pochwalić znajomym.

Na Ziemi jest nas 4 miliardy i milony ludzi wrzuca do sieci swoje prywantne życie, bo ludzie teraz bardziej żyją w sieci, aniżeli w realu.

Wszystko więc jest na sprzedaż i ja po obejrzeniu parę clipów na Istagramie stwierdzam, że Świat zwariował i ludzie oszaleli!

Stali się bezmózgowcami i pokazują jak kopulują, jak się narkotyzują, jak kradną, jak brzydko się obnażają i jak są bogaci z biznesu narkotykowego.

Kobiety nie mają żadnych zahamowań i pokazują się tak, jak je natura stworzyła i każda chce zaistnieć w tej dżungli i każda myśli, że zostanie dostrzeżona.

Miliony ludzi czarnych i białych sprzedaje w sieci dziwaczne upodobania i swoje prywatne miejsca. Pokazują jak biją swoje kobiety i ile potrafią wypić alkoholu oraz ile dają sobie w żyłę.

Jedym słowem po obejrzeniu paru  clipów stwierdziłam, że na świecie jest tysiące psychopatów, którzy uważają się za normlanych, a nie są.

Poczułam w sobie wielki smutek i tak sobie myślę – dokąd ten Świat zmierza?

Pomyślałam sobie, że miliony lat temu ludzie żyli w jaskiniach, a byli mniej podobni do małp, aniżeli współcześni.

Panowie mogą podziwiać damskie tyłki i mnie to w zasadzie nie razi, ale zadaję sobie pytanie – po jaką cholerę i dlaczego ludzie zatracili resztki przyzwoitości.

Is it cute ? 🍫🍫

A post shared by www.bold-beautiful.com (@realberniceburgos) on Apr 16, 2018 at 1:05pm PDT

 

🍑

A post shared by Laci Kay Somers (@lacikaysomers) on Apr 20, 2018 at 12:09pm PDT

When you’re about to go on a killing spree and your song comes on #fridaythe13th

A post shared by Brittany Renner 🧠 (@bundleofbrittany) on Apr 13, 2018 at 10:24am PDT

Like??? 😱 2nd part in @neivaofficial 😜🔥🔥 Follow her NEW ig account @neivaofficial ❤️❤️💋💋💋💋💋

A post shared by Sonia Amat Sánchez (@soniaamatsanchez) on Mar 30, 2018 at 10:40am PDT

#fatnick & #lilgnar Smoke A 2 Ounce Blunt (Follow me @nonanupnext

A post shared by Music Promotor & Rap News (@hiphopcentralnews) on Apr 21, 2018 at 10:31am PDT

Pasja fotografii!

Od zawsze mi się marzyło, aby móc fotografować ludzkie twarze na jednolitym tle.

Najbardziej ciekawiły mnie twarze ludzi starszych – z ich zmarszczkami i mapą wyrytą z przeżytych lat.

Twarze, na których zapisany jest ich życiorys, mądrość i czułość widoczna w ich oczach.

Nie było mi to dane, bo przecież nie mogłam zaczepiać ludzi na ulicy i ich fotografować, bo nie jestem wszak żadnym fotografem, a jedynie amatorem od przeważnie – krajobrazów.

Udało mi się jednak uwiecznić moją Mamę w pierwszej fazie choroby, kiedy to już o niej wiedziała, i która powoli – dzień po dniu odbiera Jej siły.

Nie uwieczniłam Mamy starości, a raczej Jej siłę z jaką szła przez życie i Jej mądrość zapisaną na twarzy kobiety w wieku 86 lat.

Udało mi się sfotografować Mamy ręce, którymi prała moje pieluchy, karmiła, szorowała wiórami podłogi i robiła nimi mebleki do zabawy, kiedy tych zabawek na rynku nie było.

Ten wpis powstał dlatego, bo zaispirowałam się francuskim fotografem specjalizującym się w utrwaleniu aparatem właśnie ludzkich twarzy i wkleję jego kilka fotografii. Gratuluję mu talentu  i inspiracji:

 

Fotorgaf nazywa się Eric Lafforgue.

Urodził się w 1964 roku i przemierzył wiele krajów. Uwiecznił aparatem nie tylko ludzkie twarze, ale one w jego dorobku dominują i tak:

 

Zdjęcia pobrane z Google Grafika!

 

 

Fotografie to kęsy czasu, które można wziąć do ręki. Angela Carter

Zbliżają się Święta Wielkanocne i dziś u mnie w końcu zaświeciło słońce.

W moim mieście odbył się festyn wiosenny i wielu ludzi wybyło z domów.

Cieszę się zawsze, kiedy w moim mieście dzieje się coś ciekawego, co integruje ludzi.

Ja i mój Mąż staramy się być w takich miejscach, aby je utrwalić na zdjęciach i jakby stało się to naszym hobby.

Dziś było tak, że to Mąż robił zdjęcia, a ja je wgrałam na swojego fan – page, na którym mam już ponad 5 tysięcy zdjęć, robionych w różnych sytuacjach i o różnych porach roku. Jestem z tego dumna, bo zdjęcia zostaną dla przyszłych pokoleń.

Wiecie dlaczego lubię robić zdjęcia? Dlatego, że nie mam w swoim życiorysie prawie żadnych zdjęć ze swojego dzieciństwa.

Mam tylko jedno – ze swojego chrztu, które było robione u fotografa i potem długo, długo nic!

Nie mam zdjęć ze swojego dzieciństwa, kiedy stawiałam pierwsze kroki i takich wspomnieniowych, ale zdaję sobie z tego sprawę, że kiedyś nasi rodzice nie mieli dostępu do aparatów fotograficznych i dlatego po prostu nie mamy fotografii w albumach.

Kiedy wyszłam za mąż i urodziłam swoje dzieci, to starałam się, aby coś zostało w kadrze na pamiątkę!

Większość zdjęć w albumach jest mojego autorstwa, bo zawsze aparat zabierałam ze sobą, aby utrwalić biwaki, wypady za miasto i na działkę, do lasu i wszędzie gdzie bywaliśmy rodzinnie.

Przez lata wszystko się zmieniło i ludzie zdjęcia robią najczęściej smarfonami i w nich przechowują zdjęcia, albo w komputerze.

Mało kto je wywołuje  u fotografa i mało kto już je przechowuje w albumach.

Takie postępowanie jest ryzykowne, bo smartfon i komputer może się popsuć i tracimy nagle nasze skarby i wspomnienia.

Ja sama zaprzestałam wywoływanie zdjęć, ale je gromadzę w prywatnej galerii na Facebooku i nawet jeśli komputer mi nawali, to ich nie tracę.

Róbcie kochani zdjęcia, bo to jest najlepsza forma utrwalenia naszych przeżyć, a kiedyś, kiedy nas już nie będzie – ktoś po nie sięgnie i się zaduma.

Sama kilka razy w roku przeglądam swoje albumy – pochylam się nad przeszłością i niejedna  łza z oka mi poleci.