To był piękny wiosenny dzień, a w ogrodach zaczęły zakwitać wiosenne, pierwsze kwiaty.
W sadzie zakwitały owocowe drzewa, a w środku stał sobie piękny, duży dom.
Wszystko budziło się do życia, a mieszkańcy domu, przygotowywali się na przyjazd gości w związku z zaręczynami.
Jerzy, pan po pięćdziesiątce spotkał na swojej drodze Krystynę, kobietę urodziwą, w kwiecie wieku.
Po dłuższej znajomości pragnęli oznajmić swoim dorosłym dzieciom, że chcą spędzić resztę życia we dwoje i planują wspólną przyszłość.
W domu trwały ostatnie przygotowania w związku z uroczystością.
Szampan się chłodził, a przyszła para wyglądała bardzo podniośle i uroczyście.
Wyczekiwali z niecierpliwością na zjazd rodziny.
Pierwsza przyjechała Ola – córka Krystyny.
Mieszka na stałe z Paryżu, gdzie prowadzi prywatną szkołę dla dzieci.
Jest piękną, wysoką blondynką o niebieskich oczach.
Wygląda wspaniale pośród tych wszystkich wiosennych kwiatów.
Piękna kobieta, zgrabna i delikatna w wieku 27 lat.
Następnie w domku na skraju lasu, zjawiła się Alicja – córka Jerzego.
Przyjechała z Warszawy ze swoim narzeczonym Piotrem – bardzo przystojnym młodym brunetem z lekkim zarostem na twarzy.
Alicja zaś była rasową brunetką o gęstych, kruczoczarnych włosach.
Oboje z narzeczonym prowadzili biuro, w którym zajmowali się architekturą i urządzaniem domów.
Interes nieźle się im rozwijał i należeli naprawdę do grona szczęśliwych par, którym się udało.
Swój ślub zaplanowali za trzy miesiące, o czym pragnęli poinformować Jerzego i Krystynę.
Ola i Alicja nie znały się i to było ich pierwsze spotkanie w cztery oczy.
Jerzemu i Krystynie bardzo zależało, aby ich córki się polubiły i zaprzyjaźniły.
Kiedy nadszedł ciepły i pachnący wiosną wieczór, w domu na skraju rozbrzmiewały toasty i życzenia skierowane do narzeczonych, aby ich związek rozkwitał i byli szczęśliwi.
Słychać było muzykę i rozpoczęły się tańce, a atmosfera zrobiła się bardzo przyjazna.
Obie młode kobiety przypadły sobie do gustu i okazało się, że impreza zapoznawcza okazała się bardzo udana.
Jerzy i Krystyna okazywali sobie wiele czułości, co cieszyło ich córki.
Jerzy i Krystyna nie mieszkali jeszcze razem, a więc następnego dnia Krystyna zaprosiła Alicję do swojego domu, aby omówić ewentualną przebudowę swojego domu.
Pragnęła, aby to w jej domu, oddalonym kilka kilometrów od domu Jerzego, mogli oboje zamieszkać.
Krystyny dom miał piękne położenie, tuż nad malowniczym jeziorem.
Jerzy zgodził się na taki układ, a swój dom pod lasem planował zapisać Alicji.
Takie były to rodzinne plany.
Alicja widziała duży potencjał w domu Krystyny i zapewniła, że razem z Piotrem sporządzą plan przebudowy.
O poranku Krystyna usiadła na ganku i zaraz dosiadła się do niej, jeszcze w porannym stroju, zaspana Ola.
– Olu, zaproś Alicję na spacer i pokaż jej naszą uroczą okolicę – zaproponowała.
– Mamo, oczywiście, że zajmę się Alicją i zapewniam, że nie będzie się nudziła – odparła.
– Pójdziemy na spacer i popływać , a potem się poopalamy.
Piotr został z Jerzym, aby mu pomóc w układaniu drzewa, to zaopiekuję się Alicją – bądź pewna i nie martw się.
Znasz mnie, że jestem bardzo kontaktowa i otwarta.
Kiedy Alicja zeszła z piętra, Ola zaproponowała jej spacer, podając filiżankę, świeżo zaparzonej kawy.
- Oczywiście, dziękuję Olu.
Wybierzemy się, bo dzień jest przecudowny i szkoda go na leżenie na tarasie – z uśmiechem oznajmiła.
Obie, młode damy poszły wąską dróżką przez las nad jeziorem, zabierając ze sobą koszyk z jedzeniem i koc.
Dzień zapowiadał się cudownie, a na niebie nie było żadnej chmurki.
Tylko lekki wiaterek od jeziora potrząsał młodymi listkami drzew.
– Tu sobie usiądziemy, zaproponowała Ola.
To jest plaża moja i mojej mamy. Tu najlepiej nam się odpoczywa. Tu czytamy książki i relaksujemy się.
Ola wyjęła z koszyka butelkę, czerwonego wina i nalała do plastikowych kubeczków.
– Zapalisz, – posunęła Alicji paczkę z papierosami.
– Chętnie, choć rzadko to robię, odparła Alicja, biorąc papierosa z paczki.
Ola, podała zapalniczkę Alicji, ale wiatr robił swoje i co chwila ogień gasł.
Ola wzięła zapaliczkę i udało jej się zapalić tego nieszczęsnego papierosa, nie spuszczając z oczu Alicji.
Ich oczy co trochę się spotykały, tak jakby chciały sobie coś ważnego powiedzieć.
Czuło się miedzy nimi napięcie, a może to była chemia.
Nagle Alicja niespodziewanie położyła pocałunek na ustach Oli, który trwał długą chwilę.
Nie był to pocałunek przelotny, a był to namiętny pocałunek dwóch młodych kobiet, które nagle poczuły do siebie dziwny pociąg.
– Nie, nie, nie, Alicja złapała się za głowę i zakryła rękoma twarz.
– Co ja robię, wybacz, nie chciałam.
- Przecież mam Piotra. Za trzy miesiące ślub. Obrączki kupione, zaproszenia wybrane, co ja robię! Wstała szybko z koca i prędko zostawiła Olę na plaży.
Ola pobiegła szybko za nią i kiedy dogoniła, wpadły sobie w ramiona.
Nie mogły się sobą nasycić, a ich pocałunki były odwzajemnione bardziej i bardziej.
Nie wiedzieć kiedy znalazły się w domu, na pięterku i tam oddały się sobie w całości.
Ich miłość i kochanie były bardzo delikatne, sprawiające obu i każdej z osobna ogromną radość i satysfakcję seksualną.
Stało się, że te dwie, młode kobiety nie wiedzieć kiedy poczuły do siebie ogromną miłość i pożądanie.
Odnalazły się i nie miały ochoty nigdy skończyć.
Nie mogły się sobą nasycić i nic więcej, gdzieś tam ich nie obchodziło.
Spotykały się jeszcze wiele razy.
Alicja wykradała chwile ze wspólnego życia z Piotrem i leciała jak na skrzydłach na spotkania z Olą.
Oszukiwała Piotra, pudrowała malinki, kłamała, aby tylko być blisko ukochanej.
Nie mogły się nigdy rozstać, aby nie obsypywać się setką pocałunków i uścisków i rozstanie każdą z nich raniło.
Pewnego dnia, obejmowały się na ulicy, kiedy rozstawały się po spotkaniu w hotelu.
Pech chciał, że w tym samym czasie Piotr był też w tym mieście i zauważył Alicję i Olę, gdy obejmowały się czule, żegnając.
Kiedy Alicja przyszła do domu, zauważyła na podłodze samolociki zrobione z ich ślubnych zaproszeń.
Już wiedziała, że tajemnica jej wyszła na jaw i nagle usłyszała, że ma się wynosić.
Piotr siedział w ciemnym pokoju na fotelu.
To koniec, pomyślała Alicja.
– Zmarnowałaś mi siedem lat życia, ty lesbo – usłyszała zdrętwiała i przerażona.
– Wynoś się natychmiast, nie chcę cię znać ty, ty, ty!
Przerażona, szlochając, przyklękła przed Piotrem i wyłkała.
– Wybacz mi, wybacz.
- Zawsze było ze mną coś nie tak.
- Myślałam, że jak poznam mężczyznę i się zakocham, to będzie dobrze i będę mogła być szczęśliwa z tobą.
- Wybacz, ale nie mogę się już więcej oszukiwać.
- To wbrew mojej naturze.
- Nie chciałam ciebie skrzywdzić, ale Olkę kocham ponad wszystko i nie wyobrażam sobie bez niej życia.
- To jest silniejsze ode mnie i pójdę za nią na koniec świata i nie obchodzi mnie, co na to ludzie powiedzą.
- Nie obchodzi mnie, jak to przyjmie Krystyna i Jerzy. Wybacz – łkała.
– Pakuj się i nie chcę cię znać. Piotr energicznie ją odepchną od siebie.
Zaczęła się pakować , zabierając wszystkie swoje rzeczy.
Niedbale wrzucała swoje ubrania do walizek, aby szybko opuścić Piotra i ten ich dom.
Chciała jak najszybciej znowu móc objąć Olę i być blisko niej.
– Olu, opuszczam Piotra, zdążyła jeszcze zadzwonić, kiedy Piotr przestał krzyczeć.
– Będę, bądź, wyjeżdżamy, tak jak ustaliłyśmy.
W torebce miała bilet do Paryża i czym prędzej udała się na lotnisko, na którym już czekała na nią Ola
Poleciały, aby zacząć wszystko od nowa – razem!
Niech sobie każdy kogo chce – wy bigoci z PiS-u!
