Ponownie udało mi się obejrzeć niesamowity film, który sprawił mi wielką przyjemność.
Film biograficzny i take filmy lubię najbardziej, a kiedy film zasługuje na Oscara, to tym bardziej jestem zachwycona.
Film pt. „Maudie” opowiada historię malarki kanadyjskiej, w którą wcieliła się Sally Hawkins, a towarzyszył jej – Ethan Hawke.
W tym filmie mamy opowieść o malarce ciężko chorej na artretyzm, kuśtykającej z lekkim garbem.
Rodzina się jej wyrzekła z powodu jej kalectwa i podrzuciła chorą kobietę pod skrzydła apodyktycznej ciotki, która była dla niej bardzo niemiła i też uważała, że trzydziestoletnia kobieta nie nadaje się do niczego i jest tylko obciążeniem i darmozjadem.
Kiedy szkocki rybak – wielki gbur i cham daje ogłoszenie, że potrzebuje pomocy domowej, to Maudie zgłasza się pierwsza, ale rybak bardzo źle ją traktuje.
Powiedział, że w jego domu najważniejszy jest on, potem psy, a na końcu Maudie.
Potrafił ją zwyzywać, zmieszać z błotem, a nawet porządnie uderzyć.
Maudie cechowała jednak wielka zaleta, że kochała życie mimo swojej niepełnosprawności i uciekała w malowanie kiczowatych obrazków, które malowała na ścianach domu i to dawało jej siłę, aby trwać przy boku tyrana.
Pobrali się, ale ślub nie wiele zmienił, ale kiedy świat dostrzegł jej obrazy, to sytuacja się odwróciła, bo Maudie stała się niezależna finansowo.
Mąż był dla niej niedobry przez wiele lat, ale ta się nie poddawała i żyła z nim przez 30 lat w małym domku ozdobionym jej malunkami.
O obraz poprosił ją nawet Prezydent Nixon i tak ni z tego, ni z owego stała się sławna, a jej obrazy sprzedawały się jak świeże bułeczki.
I stał się cud, bo kiedy odeszła o męża, to ten zdał sobie sprawę z tego, że nie może bez niej żyć, gdyż nadała jego życiu jakiś sens.
Wyznał jej miłość tuż przed jej śmiercią!
Film jest cudownie zrobiony i życie Maudie zostało pokazane w filmie niemal, że identycznie jak Maudie je przeżyła.
Jest to uczta prawdziwa i polecam, bo warto obejrzeć tak dobre kino.
𝓛𝓾𝓼𝓽𝓻𝓸 𝓬𝓸𝓭𝔃𝓲𝓮𝓷𝓷𝓸ś𝓬𝓲 - 𝓴𝓪𝓵𝓲𝓷𝓪𝔁𝔂 