Na powyższym zdjęciu widzimy Pawła Kukiza i jest on taki piękny, amerykański z ideałami w swoich wcześniejszych piosenkach.
Niżej wkleiłam znalezione na YT nagrania jak w Stanie Wojennym ludzie byli spragnieni rzetelnej informacji i tego, co się w kraju działo – słuchając Radia Wolna Europa.
Ja pamiętam na początku lat 60-tych, kiedy mój ojciec z bratem siedzieli przy stole i słuchali Radia Wolnej Europy.
Młodzi nie mają o tym pojęcia!
Były ogromne zakłócenia – ja miałam może 8 lat i pamiętam przytwierdzony do radia jakiś drut, jako antena, aby był lepszy obiór.
Co się stało w 2021 roku więc?
Taki Kukiz wczoraj w Sejmie postawił „kropkę nad i” – głosując za nieprzyznaniem koncesji telewizji TVN, czyli zablokowanie Polakom Wolnych Mediów.
Nie wiadomo, co za to otrzymał, ale stracił twarz do końca swoich dni, bo dał się przekupić Kaczyńskiemu!
Jeśli to dojedzie do skutku, a mam nadzieję, że nie, to taki Kukiz na zawsze okazał się amebą intelektualną i po prostu zdrajcą!
Amebą intelektualną jest każdy, kto nie rozumie, co to znaczą Wolne Media!
Na Kukizie wychowały się przynajmniej dwa pokolenia i był dla nich Bogiem, który ich prowadził, a teraz robi się kolejka, aby napluć mu w twarz.
Znalazłam w sieci wspomnienie człowieka, który go uwielbiał i po tym uwielbieniu nie zostało już nic!
Ps. Mam w piwnicy takie radio lampowe jakby w razie co!
Czytamy więc:
Kuba Benedyczak
„Jakub Benedyczak jest analitykiem PISM ds. Rosji a i stałym współpracownikiem Nowej Europy Wschodniej. Zajmuje się sytuacją społeczno-polityczną w Rosji, rosyjską współczesną kulturą masową, stosunkami Rosji z państwami Bliskiego i Dalekiego Wschodu. Doktor politologii, napisał pracę doktorską pt. „Dyskurs polityczny w filmie rosyjskim ery Władimira Putina”. Autor wielu tekstów publicystycznych i wywiadów (Nowa Europa Wschodnia, Polityka, Gazeta Wyborcza, Tygodnik Powszechny, Rzeczpospolita). Odbył roczny staż w Youth Human Rights Movement (Woroneż, Rosja). Wcześniej koordynator projektów w Fundacji im. Stefana Batorego„
· MOJA HISTORIA SMUTNEGO CZŁOWIEKA.
W latach 90, miałem lat kilka i kilkanaście.
To była epoka, gdzie niejako jazdą obowiązkową były kasety magnetofonowe Kazika, Kultu, Hey, Pidżamy Porno i zespołu Piersi z Kukizem na wokalu.
Przeżywałem taki okres, że sympatyzowałem z Kukizem i Piersiami.
Dziś wiem, że najczęściej to było punko-polo, punko-góralszczyzna, a tylko czasami wkradło im się coś ciekawszego.
Na przykład w 1997 r. Kukiz napisał „Syn nam się narodził”, gdzie połączyli metalowe klimaty z muzyką żydowską i bezlitośnie wyśmiali polski antysemityzm.
W tym antysemityzm polskiego kleru.
Nikt też chyba nie zrobił lepszego coveru „Paranoid” Black Sabbath niż Piersi w Jarocinie’93.
A po piosence „ZChN zbliża się” Kukizowi wytaczano procesy sądowe i zabraniano grać koncerty, bo „obrażał polski kościół”.
Trzeba też oddać Kukizowi, że w przeciwieństwie do Kazika, Muńka Staszczyka i całego tego jarocińskiego rzutu, potrafił śpiewać, dziedzicząc głos po mamie- śpiewaczce operowej.
Kukiz, jak na rockowego obszczymurka, potrafił śpiewać niesamowite rzeczy.
I koncerty.
Poszedłem na kilka koncertów Piersi w dziewięćdziesiątych.
Kukiz był dziki, niepoprawny, najebany.
To tworzyło ogromną siłę tego niskiego, żylastego faceta z ADHD.
On się miotał po scenie i nie potrafił ustać w miejscu ani sekundy, a ponieważ był nagrzany zabierał publiczność na scenę i łamał polskie świętości.
Penisy, kler, Żydzi-Polacy, przezwiska, kurwamacie, wszystko to fruwało.
A przy tym dobrze śpiewał. Naprawdę!
Tylko, że posiadał wtedy coś, co dzisiaj całkowicie zniknęło- ironię i poczucie humoru.
Czasami zgapiał od Faith No More, ale nadal był ciekawym, przaśnym Mikiem Pattonem.
Bo był tutejszym dzikusem, nachlanym polską wódą.
To wszystko składało się do kupy.
Dwukrotnie byłem też za sceną po koncertach Piersi.
Przychodzili do niego rodzice z dziećmi, dawni punkowcy z kredytami, studenci, licealiści, wykładowcy, skinheadzi i kibole, a on nadal nachlany potrafił rozmawiać z każdym.
O wszystkim. Każdy odchodził od niego tak, jakby znał się z nim od 20 lat.
Taki miał dar.
I nagle coś pierdolnęło.
Tak mniej więcej w latach dwutysięcznych.
Najpierw Kukiz śpiewał na wiecach wyborczych PO.
Ale jak to Kukiz zawiódł się.
Tusk nie wprowadził okręgów jednomandatowych więc stał się wrogiem nr 1.
Z tej nienawiści do Tuska i „patriokracji” Kukiz wystartował na prezydenta, a potem założył własną partię.
Na swoim nazwisku wprowadził do Sejmu masę obrzydliwych ludzi.
A w 2021 r. skończył jako przystawka Kaczyńskiego do obiadu, która ma robić dla PiS-owi ustawy.
Mam taką intuicję, niepopartą żadnymi dowodami, że Kukiz skończy jak Lepper, gdy Kaczyński go za chwilę wyciśnie jak gąbkę i wyrzuci zmiętolonego do kubła na śmieci.
Niekoniecznie stryczek, ale pół litra do każdego posiłku, może załamanie nerwowe, coś w tym stylu.
Kaczyński przerabiał już nie takich bohaterów jak Kukiz.
Dziś wielu pisze, że Kukiz się sprzedał za „torby z darami”.
Nie, on się nie sprzedał.
To byłoby pół biedy, można by go było odkupić.
On jest po prostu niezbyt inteligentny i bardziej czuje niż myśli.
Więc jak uwierzył, że ma misję…
Kukiz to żywioł emocji, i niestety alkoholu.
To co było atutem Kukiza na scenie 20 lat temu, zgubi go jako polityka, a przede wszystkim jako człowieka.
A właściwie już zgubiło, cała reszta to tylko kwestia czasu.
Stan wojenny – Radio Wolna Europa – audycja z 15.12.1981 – Całość.
Rozgłośnia Polska Radio Wolna Europa. Audycja „Fakty, wydarzenia, opinie”, z dnia 15.12.1981, pod redakcją Adama Barskiego (właśc. Wojciech Karasiewicz).
Po wprowadzeniu stanu wojennego w Polsce (13.12.1981). Całość. /Część dodana rozpoczyna się od 29:58 minuty./ Komentarze i opinie prasy światowej na temat sytuacji w Polsce; komentarz Michała Suszyckiego (Marka Łatyńskiego) – o blokadzie informacji zarządzonej przez władze; komentarz Tadeusza Mieleszki (Jerzego Kaniewicza) – o przewidywaniach NSZZ „Solidarność” wprowadzenia stanu wojennego; komentarz Józefa Ptaczka – o losach internowanych; korespondencja Bogdana Molińskiego z Waszyngtonu – o reakcjach Amerykanów na sytuację w Polsce; komentarz Lecha Wierczyńskiego – o reakcjach światowych na wprowadzenie stanu wojennego w Polsce; komentarz Piotra Sawickiego – o 33-ej rocznicy powstania PZPR przypadającej na 15.XII.1981 r. *** Komentarze do niepełnej wersji audycji, opublikowanej dzień przed powyższą, znajdują się tutaj: https://www.youtube.com/watch?v=pdK77…
