Dzień dobry w dniu wyborów. 🙂
Czas biegnie jak szalony i chyba wszyscy odczuwamy, a może najbardziej w wieku Seniora, że dni uciekają, choć my już nic nie musimy przecież.
Zrobiliśmy w swoim życiu, to co było do zrobienia, a teraz przyszedł czas na zasłużony odpoczynek i już tylko żyć i nie umierać.
Ale to nie jest takie proste, bo wystarczy spojrzeć w lustro, by zauważyć jak bardzo nas to życie zmieniło. Kiedyś mieliśmy długie, mocne włosy. Dziewczęta zaplatały cudne warkocze, a panowie nosili na głowie gęstą czuprynę. Kiedyś byłyśmy śliczne, szczupłe, pełne życia i uśmiechu, a panowie silni i męscy i żadne góry do przenoszenia nie były im straszne, bo kochani – byliśmy po prostu młodzi!
Nie wiadomo kiedy się bardziej starzejmy, bo czy ten proces następuje w ciągu dnia, a może kiedy śpimy i nie zauważamy, że się zmieniamy sukcesywnie i nieubłaganie.
Nagle nasze ciała się zmieniają i z jędrnych, zamieniamy się w pomarszczone osobniki i zaczyna się tu i tam starzeć nasze ciało. Jeszcze do tego dochodzą różne choroby, które dają się we znaki, gdyż tu i tam boli i strzyka i po tym rozpoznajemy też, że coś się zaczyna kończyć. Zauważamy, że jest nam już bliżej, niż dalej i jeśli się tak wgłębić w swoje myśli zaczynamy się z lekka bać, tego co niestety, ale nadejdzie.
Byłam u swojej Mamy w odwiedzinach i choć moja Mama nie skarży się na swoje zdrowie, to jednak od czasu do czasu zdarza się jej stwierdzić, że starość się Panu Bogu nie udała, a jak ja mogę wesprzeć swoją Mamę, kiedy doskonale ją rozumiem, bo i mnie dopadają już wszelkie schorzenia. Coraz bardziej sobie one we mnie poczynają. Możemy obie tylko stwierdzić jednoznacznie, że tak, to prawda, że starość bywa okrutna i nie ma przed nią ucieczki, ale może warto przyjąć ten proces z odrobiną uśmiechu, aby nie stać się gderliwym, niechcianym staruchem, bo jeśli coś boli, to znaczy, że jeszcze się żyje.
Oczywiście ten uśmiech nie dotyczy osób, które cierpią na chroniczny, nieuleczalny ból, bo to by było poniżej pasa z mojej strony.
Miłego dnia kochani i spójrzcie na swoje zdjęcia z młodych lat i wróćcie do tych najpiękniejszych, kiedy nic nam strasznym nie było. Spójrzcie w lustro i nie bójcie się policzyć swoich zmarszczek, bo każda z nich o czymś opowiada. Opowiada historię z naszego życia i jest mapą wyjątkową i niepowtarzalną.
Miłego dnia.
JAK SIE CZUJĘ
Kiedy ktoś zapyta, jak się dziś czuję
Grzecznie mu odpowiem, że dobrze, dziękuję.
To, że mam artretyzm to, jeszcze nie wszystko,
Astma, serce mi dokucza i mówię z zadyszką.
Puls słaby, krew moja w cholesterol bogata…
Lecz dobrze się czuję jak na moje lata.
Bez laseczki teraz chodzić już nie mogę,
Choć zawsze wybieram najlatwiejszą drogę.
W nocy przez bezsenność bardzo się morduję,
A przyjdzie ranek… znów się dobrze czuję.
Mam zawroty glowy, pamięć „figle” płata,
Lecz dobrze się czuję jak na swoje lata.
Z wierszyka mojego ten sens się wywodzi.
że kiedy starośc i niemoc przychodzi,
To lepiej zgodzić się ze strzykaniem kości
I nie opowiadać o swojej starości.
Zaciskając zęby z tym losem się pogódź
J wszystkich wkoło chorobami nie nudź!
Powiadają:”Starość okresem jest zlotym”.
Kiedy spać się kładę zawsze myślę o tym
„Uszy” mam w pudelku, „zęby” w wodzie studzę.
„Oczy” na stoliku, zanim się obudzę…
Jeszcze przed zaśnięciem ta myśl mnie nurtuję:
„Czy to wszystkie części które się wyjmuje?”
Za czasów młodości (mówię bez przesady)
Łatwe były biegi, skoki i przysiady.
W średnim wieku jeszcze tyle sił zostało,
żeby bez zmeczenia przetańczyć noc całą…
A teraz na starość czasy się zmieniły,
Spacerkiem do sklepu, z powrotem bez siły.
Dobra rada dla tych, którzy się starzeją:
Niech zacisną zeby i z zycia się śmieją.
Kiedy wstaną rano, „części” pozbierają,
Niech rubrykę zgonów w prasie przeczytają.
Jeśli ich nazwiska tam nie figurują,
To znaczy, że zdrowi i się dobrze czują.
Józefa Juchta
