Od wczoraj wieczorem byłam podminowana i mój Mąż także!
Wiedzieliśmy, że na świat dzisiaj przybędzie nasza Wnusia, a więc od rana oboje byliśmy nerwowi, aby wszystko poszło dobrze i szczęśliwie.
Czekaliśmy w wielkim napięciu i tak zawsze było, kiedy na świat miały przyjść nasze Wnuki!
Czemu tak panikujemy, ano dlatego, że dwoje naszych Wnuków po porodzie, żyło tylko godzinę na skutek licznych wad!
Nigdy nie dane nam było zobaczyć Szymonka i Miłosza, a do dziś mam w oczach białe, malutkie trumienki!
Chromosomy się pokłóciły!
Mamy więc, jako dziadkowie wielką traumę i dlatego tak bardzo przeżywamy każde następne narodziny!
Cesarskie cięcie miało być wczesnym rankiem, a więc od rana znowu nerwy i oczekiwanie na telefon, że wszystko się udało!
Czekaliśmy więc ze ściśniętym gardłem i nagle o godzinie 11.43 przyszło pierwsze zdjęcie malutkiej Natalii, zaraz po narodzinach, zrobione przez pielęgniarkę!
Popłakałam się tak zwykle po ludzku, kiedy zobaczyłam na zdjęciu szczęśliwą Córkę z maleństwem na piersiach!
Elektronika, to cudna sprawa, bo oto nadeszło pierwsze zdjęcie nowego życia, a rodzina szaleje z radości!
Oddech i wielka nie do opisania radość!
Oto do grona Anielki, Wojtusia, Luizy dołączyła w Dzień Zaduszek – Natalia!
Mam w domu ślicznego fiołka, którym witam nowego członka rodziny!
Witaj więc Natalko i rośnij nam zdrowo – kruszynko!
Z babci i dziadka zszedł ogromny stres i zrobiliśmy się nagle śpiący, bo tak nas wymęczył!
Bardzo jest pocieszające, że personel w szpitalu tak profesjonalnie zajął się tymi narodzinami i Córka czuła się bezpiecznie!
Dziękuję personelowi w szczecińskim szpitalu!
Kiedy trochę ochłonęłam, to zadzwoniłam do mojej 12 letniej Wnusi i spytałam jak się czuję, że oto urodziła się Jej Siostrzyczka!
Usłyszałam – babciu – jeszcze tego nie ogarniam! 🙂
Ja babcia i mój Mąż – jesteśmy cali w skowronkach!
Odpoczywamy!
𝓛𝓾𝓼𝓽𝓻𝓸 𝓬𝓸𝓭𝔃𝓲𝓮𝓷𝓷𝓸ś𝓬𝓲 - 𝓴𝓪𝓵𝓲𝓷𝓪𝔁𝔂 